Γκουαρδιόλα, Μουρίνιο, Ζιντάν: Γιατί φοβούνται να αναλάβουν την εθνική Βραζιλίας (vid)
i

Νεϊμάρ, Ραφίνια & Βινίσιους/©Photo by Visionhaus/Getty Images)

Γκουαρδιόλα, Μουρίνιο, Ζιντάν: Γιατί φοβούνται να αναλάβουν την εθνική Βραζιλίας (vid)

Κώστας Τόπας 11:55 - 17.01.2023 / Ανανεώθηκε: 10:34 - 20.08.2024

Κανείς δεν θέλει να διαδεχθεί τον Τίτε στην τεχνική ηγεσία της Βραζιλίας. Γκουαρδιόλα, Μουρίνιο, Ζιντάν κι άλλα «βαριά» ονόματα προπονητών κλείνουν την πόρτα στην «Σελεσάο».

Ο προημιτελικός της Βραζιλίας κόντρας στην Κροατία στο Μουντιάλ του Κατάρ ήταν το τελευταίο ματς του Τίτε στον πάγκο της «Σελεσάο». Ο έμπειρος προπονητής γνωστοποίησε στη συνέντευξη Τύπου ότι αποχωρεί μετά τον αποκλεισμό στα πέναλτι. Ο Τίτε ανέλαβε την «Σελεσάο» το 2016 και την οδήγησε στην κατάκτηση του Copa America το 2019. Καθοδήγησε τη «σελεσάο» σε 81 αναμετρήσεις με απολογισμό 60 νίκες, 15 ισοπαλίες και 16 ήττες.

Μετά την αποχώρησή του από την τεχνική ηγεσία, αρκετά ονόματα παρέλασαν για τον πάγκο της εθνικής Βραζιλίας. Η ομοσπονδία αποφάσισε να σκεφτεί ονόματα όπως αυτώ των Πεπ Γκουαρδιόλα, Ζινεντίν Ζιντάν και Ζοζέ Μουρίνιο. Ολοι τους όμως ήταν αρνητικοί στο ενδεχόμενο να αναλάβουν τα ηνία της «Σελεσάο».

Ο λόγος που αρνούνται να κάτσουν στον πάγκο της «Σελεσάο»

Το ποδόσφαιρο είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία της βραζιλιάνικης κοινωνίας. Η απώλεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1950 άλλαξε πολλά στη χώρα και έγινε μια γενική μέρα θλίψης και η αρχή ενός νέου ξεκινήματος για μια ομάδα που διαθέτει χαρακτηριστικά που καμιά άλλη δεν έχει. Το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία είναι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς θεωρείται ότι οι δρόμοι κάνουν τους παίκτες πιο απολαυστικούς απ' ότι οι Ακαδημίες και ότι οι δεξιότητες, οι ντρίμπλες και οι χοροί μέσα στο γήπεδο αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο χρώμα ενός όμορφου παιχνιδιού.

Ο στόχος είναι πρώτα να διασκεδάζεις και μετά να κερδίζεις τίτλους, και στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, όπως έκανε η Μπαρτσελόνα με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, αλλά για τη διασκέδαση του να παίζεις στους δρόμους. Αυτή η φιλοσοφία απέδωσε καρπούς στο Παγκόσμιο Κύπελλο και η Βραζιλία κέρδισε το τουρνουά δύο στη σειρά (1962, 1958), μετά δεν τα κατάφερε και επέστρεψε για να κερδίσει το τρίτο. Είναι η μοναδική ομάδα παγκοσμίως που έχει συμμετάσχει σε όλες τις διοργανώσεις του Μουντιάλ. Συνολικά, έχει κατακτήσει πέντε τρόπαια (που είναι και ο αριθμός ρεκόρ στη διοργάνωση) τις χρονιές:

  • 1958 Παγκόσμιο Κύπελλο Σουηδίας
  • 1962 Παγκόσμιο Κύπελλο Χιλής
  • 1970 Παγκόσμιο Κύπελλο Μεξικού
  • 1994 Παγκόσμιο Κύπελλο ΗΠΑ
  • 2002 Παγκόσμιο Κύπελλο Κορέας - Ιαπωνίας

Και με κάθε εκθαμβωτική εκδοχή της Βραζιλίας, διαπιστώνουμε ότι αυτή η φιλοσοφία είναι παρούσα, μιας και πρόκειται για μια ομάδα που διαθέτει ποδοσφαιριστές με ταλέντο και που με τα «μαγικά» τους «χορεύουν» στο γήπεδο, πετυχαίνουν νίκες, απολαμβάνοντας τα επιτεύγματα.

Υπήρχαν λοιπόν θρύλοι όπως ο Ρονάλντο, ο Ρομάριο, ο Ροναλντίνιο, ο Πελέ, ο Ριβάλντο και άλλοι, που διασκέδασαν τον κόσμο με τις μοναδικές ατομικές καλλιτεχνικές πινελιές τους και τη μαγεία τους που δεν είχε ακαδημαϊκό χαρακτήρα αλλά την ποιότητα του «Street Football» που είναι κομμάτι των Βραζιλιάνων. Ακόμα και η σημερινή γενιά έδειξε τέτοια προσόντα. Υπάρχουν οι Νεϊμάρ, Άντονι, Βινίσιους κι άλλοι παίκτες που σκορπούν μαγεία στο γήπεδο και διαπρέπουν σε επίπεδο ατομικών ικανοτήτων. Όλα αυτά διαμόρφωσαν την ταυτότητα της Βραζιλίας, αυτή την ταυτότητα που η τοπική ομοσπονδία φαίνεται να μην καταλαβαίνει και φαίνεται να παραπαίει στην αναζήτηση του νέου προπονητή.

Ο προπονητής που ταιριάζει στη Βραζιλία

Είναι αυτονόητο ότι ο Γκουαρδιόλα και ο Μουρίνιο αρνούνται να προπονήσουν τη Βραζιλία, καθώς ο πρώτος προτιμά αναμφίβολα την προπόνηση του συλλόγου, καθώς η ικανότητά του να ελέγχει τις λεπτομέρειες και να επιβάλλει τη φιλοσοφία του είναι ευκολότερη με τον μεγάλο αριθμό προπονήσεων και την πίεση των αγώνων. Είναι ήδη δύσκολο για τον Γκουαρδιόλα να πάει να προπονήσει κάποια εθνική ομάδα σε ενδεχόμενη αποχώρησή του από τη Μάντσεστερ Σίτι και αν το σκεφτεί, τότε ίσως ο επόμενος προορισμός είναι η Ισπανία. Η «La Roja» έχει μεμονωμένα στοιχεία που κάνουν το έργο της κάπως πιο εύκολο.

Όσο για τον Μουρίνιο, είναι το αντίθετο της Βραζιλίας, μιλάμε για έναν πραγματιστή προπονητή που δεν τον ενδιαφέρει τόσο η απόδοση όσο το αποτέλεσμα και μπορεί να σκέφτεται να ηγηθεί των εθνικών ομάδων μετά το τέλος του έργου του με τη Ρόμα. Ωστόσο, είναι δύσκολο για αυτόν να πάει σε έναν σύλλογο του οποίου οι άνθρωποι δεν προτιμούν την άμυνα. Ο Μουρίνιο φυσικά διστάζει να δεχτεί και πρόταση, ειδικά από τη στιγμή που το έργο του με τη Ρόμα πηγαίνει καλά. 

Αν και ο Ζιντάν είναι το καταλληλότερο πρόσωπο ανάμεσα στην τριάδα, αρνήθηκε. Ο Γάλλος τεχνικός είναι πιο κατάλληλος για τον πάγκο της «Σελεσάο» γιατί δεν έχει συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, αλλά δίνει την ελευθερία στους παίκτες να «εκραγούν» στον αγωνιστικό χώρο. Βέβαια, φαίνεται ότι ο «Ζιζού» έχει ακόμα τη φιλοδοξία να κάτσει σε πάγκο κάποιου συλλόγου ή ενδεχομένως να επιθυμεί να ηγηθεί κάποτε της Γαλλίας. Το πιο σημαντικό είναι ότι η άρνησή του δείχνει μόνο την ύπαρξη ημιτελών έργων στο μυαλό του.

Η Βραζιλιάνικη Ομοσπονδία λαμβάνει αρνητικές προτάσεις όπου κι αν «χτυπήσει». Γι' αυτό και πρέπει να αναζητήσει έναν προπονητή που να κατανοεί τη βραζιλιάνικη νοοτροπία, να μιλά την πορτογαλική γλώσσα και να γνωρίζει πολύ καλά την αξία της ταυτότητας της χώρας, η οποία θεωρεί τον «χορό» αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας!