Euro 2004: Συμπληρώθηκαν 19 χρόνια από το απόλυτο ελληνικό έπος!

Ο δρόμος για την Πορτογαλία, η πρώτη μεγάλη νίκη κόντρα στους οικοδεσπότες, ο Ρεχάγκελ factor και η ολοκλήρωση του απόλυτου έπους από μία «γαλανόλευκη» παρέα που τρέλανε όλη την Ευρώπη.

Σαν σήμερα, 19 χρόνια πριν η Εθνική Ελλάδος υπό τις οδηγίες του Ότο Ρεχάγκελ έγραψε ιστορία με «χρυσά» γράμματα, προκαλώντας «σοκ» σε όλη την Ευρώπη. «Το Πειρατικό» δημιούργησε ένα έπος, το οποίο θα μνημονεύεται για μία ζωή. 

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε μία ιστορική βραδιά στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας (4/7/2004) κατάφερε να υποτάξει για δεύτερη φορά στην ίδια διοργάνωση την οικοδέσποινα Πορτογαλία και να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης. Το γκολ του Χαριστέα στον τελικό απέναντι στον… σούπερ σταρ Ρονάλντο και την παρέα του, χάρισε στην Ελλάδα το Euro 2004 και ολοκλήρωσε την υπέρβαση με τον πιο ονειρικό τρόπο.

Πολλοί ήταν αυτοί που χαρακτήρισαν την πορεία της Εθνικής ως ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του ποδοσφαίρου, όμως η ενότητα και η συλλογική προσπάθεια που έδειξαν οι παίκτες μέσα στον αγωνιστικό χώρο για έξι αγώνες, ήταν αυτή που τους έκανε να κοιτάξουν στα μάτια κάθε μεγαθήριο. 

Από την ονειρική πρεμιέρα κόντρα στους Πορτογάλους, την ισοπαλία με την Ισπανία και την πιο «γλυκιά» ήττα απέναντι στη Ρωσία, μέχρι την ιστορική κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα στον τελικό της 4ης Ιουλίου, η επίσημη αγαπημένη κατάφερε να κάνει το απίστευτο κόντρα σε όλους και όλα τα προγνωστικά.

Μπορεί από τότε να έχουν περάσει 19 ολόκληρα χρόνια, όμως μοιάζει σαν χθες και παραμένει ζωντανό στην καρδιά κάθε Έλληνα, ο οποίος για ένα ολόκληρο καλοκαίρι δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι βλέπουν τα μάτια του, πετώντας στον… έβδομο ουρανό. 

Οι εικόνες, τα χιλιάδες συναισθήματα χαράς και... τρέλας που πλημμύρισαν ολόκληρη τη χώρα, αλλά και όπου χτυπάει η γαλανόλευκη καρδιά, στον πλανήτη, οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί στον Λευκό Πύργο, στην πλατεία Συντάγματος, στην Ομόνοια και σε κάθε σημείο της Ελλάδας, προκάλεσαν ένα πρωτόγνωρο και παράλληλα εξωφρενικό ντελίριο.

Πηγαίνοντας στην Πορτογαλία

Πριν την έναρξη του Euro 2004, η Ελλάδα χρειάστηκε να κάνει ακόμη ένα θαύμα μικρότερου βεληνεκούς, με σκοπό να πάρει την απευθείας πρόκριση για τα γήπεδα της Πορτογαλίας. Μπορεί η κλήρωση των προκριματικών της ευρωπαϊκής διοργάνωσης να μην άφηνε και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία, με την Ισπανία και την Ουκρανία να φαντάζουν τα ακλόνητα φαβορί για τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου, όμως το σύνολο του Ότο Ρεχάγκελ είχε άλλη άποψη και το απέδειξε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους με τον πιο περίτρανο τρόπο. 

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2002, η Εθνική Ελλάδος υπό τις οδηγίες του Γερμανού τεχνικού ριχνόταν σε μία ακόμη προκριματική φάση μεγάλης διοργάνωσης με την ελπίδα να κάνει κάτι καλό, κάτι παραπάνω από τις προηγούμενες φορές. Στην πρεμιέρα όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Με γκολ των Ραούλ και Βαλερόν, η Ισπανία «απέδρασε» από τη Λεωφόρο (0-2) και χάρισε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ένα κακό ξεκίνημα που δεν προμήνυε με τίποτα αυτό που θα ακολουθούσε. 

Ήταν η εκκίνηση ενός ταξιδιού που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί σε αυτήν την πρεμιέρα. Και που να ήξεραν οι Ισπανοί ποια ομάδα νικούσαν εκείνη το βράδυ στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης!

Αυτή η ήττα από τη «Φούρια Ρόχα» έφερε γκρίνια, απογοήτευση και εσωστρέφεια. Το ξεκίνημα ήταν κακό και όλοι έσπευσαν να απαξιώσουν το συγκρότημα του Ότο Ρεχάγκελ, αλλά και τον ίδιο. Στη δεύτερη αγωνιστική, η Εθνική μας ταξίδεψε στο Κίεβο για τον αγώνα με την Ουκρανία, θέλοντας να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα. 

Και πάλι, όμως, δεν τα κατάφερε. Η νέα ήττα 2-0 και το 0/2, έφερε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα με την «πλάτη στον τοίχο» και το όνειρο της συμμετοχής στο Euro της Πορτογαλίας έγινε… εφιάλτης.

Στη συνέχεια όμως τα πράγματα άλλαξαν και οι έξι συνεχόμενες σπουδαίες νίκες που ακολούθησαν, με αποκορύφωμα το διπλό στην Ισπανία δημιούργησαν νέα δεδομένα.

Η αρχή στο αήττητο σερί, το οποίο ξεκίνησε την τρίτη αγωνιστική των προκριματικών και παρέμεινε μέχρι και το φινάλε, έγινε κόντρα στην Αρμενία.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν ο μοναδικός σκόρερ της αναμέτρησης (2-0), σε έναν αγώνα όπου ο Ρεχάγκελ προσπάθησε να δείξει ένα νέο πρόσωπο στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στις 2/4 του 2003, η επίσημη αγαπημένη πήρε το δεύτερο σερί τρίποντο με αποτέλεσμα να ισορροπήσει την κατάσταση. Ο Άγγελος Χαριστέας «χτύπησε» δύο φορές κι έριξε νοκ άουτ τους Βορειοιρλανδούς, μέσα στο Μπέλφαστ (0-2).

Το τεράστιο διπλό στην Ισπανία που έστειλε ηχηρό μήνυμα

Στις 7 Ιουνίου του 2003, το γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου υπέγραψε το διπλό και τον θρίαμβο της Ελλάδας κόντρα στην Ισπανία (0-1), μέσα στο «Ρομαρέδα», με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του Ότο Ρεχάγκελ, να προετοιμάζει άπαντες για το έπος που θα ακολουθούσε σχεδόν έναν χρόνο αργότερα.

Μετά το σπουδαίο αυτό επίτευγμα, η «γαλανόλευκη» ομάδα συνέχισε με… σπασμένα τα φρένα. Επόμενα «θύματα» ήταν η Ουκρανία και η Αρμενία, οι οποίες γνώρισαν την ήττα με το ίδιο σκορ (1-0, 0-1), με αποτέλεσμα να ξεκαθαρίσουν κατά πολύ τα πράγματα στον όμιλο, σε ότι αφορά τις πρώτες δύο θέσεις.

Ο τελευταίος «τελικός» πρόκρισης

Το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου του 2003, η Ελλάδα φιλοξενούσε τη Βόρεια Ιρλανδία στο «Απόστολος Νικολαΐδης», αναζητώντας τη νίκη που θα την έστελνε απευθείας στα τελικά του Euro 2004 της Πορτογαλίας. Μπορεί το παιχνίδι κόντρα σε έναν αδιάφορο αντίπαλο να θεωρούνταν εύκολο, όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Όχι γιατί οι Βρετανοί είχαν κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο και μπορούσαν να κάνουν τη… ζημιά αλλά κυρίως γιατί υπήρχε μεγάλη πίεση στους διεθνείς να καταφέρουν και να μην πετάξουν στα σκουπίδια την υπερπροσπάθεια που είχαν κάνει μέχρι τότε. 

Η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι από το «μαγικό» αριστερό πόδι του Βασίλη Τσιάρτα έκρινε την αναμέτρηση (1-0) κι ανέβασε την Εθνική στο τρένο για το πιο όμορφο ταξίδι όλων των εποχών. Μισή ώρα περίπου μετά τη λήξη του ματς, πλήθος κόσμου με γαλανόλευκες σημαίες και κασκόλ της Εθνικής μαζεύτηκε στην Ομόνοια και πανηγύρισε με συνθήματα για αυτήν την πρωτιά που σήμανε την πρόκριση στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Στο βαθμολογικό κομμάτι, η Ελλάδα συγκέντρωσε 18 πόντους, έναν παραπάνω δηλαδή από τη δεύτερη Ισπανία, η οποία πήρε την πρόκριση μέσω μπαράζ. Μπορεί στο παραγωγικό κομμάτι η ομάδα του Ρεχάγκελ να μην… έβγαζε μάτια, καθώς στην προκριματική φάση πέτυχε μόλις οκτώ γκολ σε ισάριθμες αγωνιστικές, όμως η εντυπωσιακή ανασταλτική λειτουργία ήταν αυτή που έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο. 

Το «γαλανόλευκο» τείχος στην άμυνα και σε συνδυασμό με την σταθερότητα του Αντώνη Νικοπολίδη έδωσαν μία ασφάλεια στην ομάδα, η οποία κατάφερε να δεχτεί μόλις τέσσερα γκολ σε όλα τα ματς του ομίλου!

Ο ονειρικός Ιούνιος του 2004

Λίγους μήνες μετά τη λήξη των προκριματικών, η Εθνική ήταν έτοιμη να ζήσει το απόλυτο όνειρο, τη συμμετοχή σε μία διοργάνωση που παίρνει μέρος όλη η ελίτ της Ευρώπης. Άπαντες στο «γαλανόλευκο» στρατόπεδο ήξεραν πως έχουν να αντιμετωπίσουν μεγαθήρια. Ομάδες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ρωσία έβαζαν αυτόματα την Ελλάδα σε θέση αουτσάιντερ. 

Στις 11 Ιουνίου 2004, ο Ότο Ρεχάγκελ έκανε τις τελευταίες δηλώσεις του πριν την έναρξη του Euro 2004. Καθόλου υποψιασμένος για όσα θα ακολουθούσαν, ο Γερμανός εκλέκτορας είχε αποκαλύψει πως οι παίκτες του ένιωθαν συνεπαρμένοι, που θα αποτελούσαν μέρος της πρεμιέρας. Πού να ήξεραν…

«Είναι σπάνια ευκαιρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο να κάνει πρεμιέρα σε τόσο μεγάλη διοργάνωση. Ο αντίπαλος παίζει στην έδρα του, έχει μεγάλους παίκτες και έχει ως στόχο την κατάκτηση του EURO. Εμείς θέλουμε να χτυπήσουμε τον αντίπαλο όσο μπορούμε. Θα πρέπει να μειώσουμε τα λάθη στο μίνιμουμ. Για παράδειγμα, στο φιλικό με την Πορτογαλία υπήρχε το χέρι του Καραγκούνη, το πέναλτι και η αποβολή. 

Μπορεί τότε οι Πορτογάλοι να το έχασαν και να πήραμε την ισοπαλία, αλλά τώρα, στα επίσημα, τέτοια λάθη δεν συγχωρούνται. Το θέμα είναι να έχουμε τις απαντήσεις στα προβλήματα που θα θέσουν οι αντίπαλοι.

Οι παίκτες μου είναι συνεπαρμένοι με αυτό που θα ζήσουν. Δεν χρειάζεται να βρίσκονται υπό πίεση. Το άγχος θα το έχουν οι Πορτογάλοι. Δεν έχω κάποια συμβουλή να δώσω στους παίκτες μου. Έχω πλούσια εμπειρία, αλλά όσο πλησιάζει η ώρα, νιώθω ξεχωριστά. 

Έχω γίνει ένα με τους παίκτες και θα νιώθω ότι αγωνίζομαι κι εγώ μαζί τους. Θα έχουν πυρετό πριν από το ματς. Θα πρέπει να καταλάβουν όμως ότι δεν υπάρχει λόγος για πίεση. Εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Γερμανός κόουτς.

Η πρώτη νίκη

Στις 12 Ιουνίου 2004, η Εθνική του Ότο Ρεχάγκελ ξεκίνησε την παρουσία της στο Euro, κάνοντας το πρώτο μεγάλο «μπαμ». Το ταξίδι προς το όνειρο έκανε ποδαρικό με νίκη με 2-1 απέναντι στην ομάδα του Κριστιάνο Ρονάλντο. Στο κατακόκκινο και γεμάτο από Πορτογάλους «Ντραγκάο», το σκορ δεν θα μπορούσε να το ανοίξει άλλος από τον «Τυπάρα». 

Μόλις στο 5ο λεπτό της αναμέτρησης, ο Γιώργος Καραγκούνης δοκίμασε ένα συρτό σουτ από μακρινή απόσταση κι έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Το «γαλανόλευκο» πάρτι που στήθηκε στο πέταλο που υπήρχαν οι Έλληνες οπαδοί δεν είχε προηγούμενο, ενώ και ο «Κάρα» δεν έχασε την ευκαιρία να γίνει ένα κουβάρι με αυτούς.

Στην επανάληψη, οι Έλληνες μπήκαν πάλι δυνατά και έπειτα από μια κούρσα του Γιούρκα Σεϊταρίδη στο 51', ο Γιαννιώτης μπακ θα μπει μέσα στην περιοχή και θα ανατραπεί από τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Πιερ Λουίτζι Κολίνα έδειξε αμέσως την άσπρη βούλα και ο Μπασινάς ανέλαβε την εκτέλεση, για το 2-0! Το μόνο που κατάφεραν οι Πορτογάλοι, ήταν να μειώσουν με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στις καθυστερήσεις (2-1). 

Το τελικό σφύριγμα του κορυφαίου διαιτητή εκείνη την εποχή, έστειλε το πρώτο ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Ο Ότο Ρεχάγκελ και τα παιδιά του ξεκίνησαν με το δεξί στην διοργάνωση, προκαλώντας σοκ σε όλο το φίλαθλο κοινό. Πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν στη σύμπτωση, ωστόσο η ανάλογη συνέχεια «αποστόμωσε» και τους πιο δύσπιστους.

Στις 16 Ιουνίου του 2004, η Εθνική Ελλάδας έδωσε το δεύτερο της παιχνίδι για το Euro 2004 κόντρα στην πανίσχυρη Ισπανία. Οι «Ίβηρες» μπήκαν νωρίς μπροστά στο σκορ με τον Μοριέντες στο 28`, μετά από ασίστ του σούπερ σταρ Ραούλ. Ο Ότο Ρεχαγκελ, προσπάθησε να κάνει με αλλαγές την ομάδα του, πιο επιθετική.

Μία από αυτές του… βγήκε. Ο Βασίλης Τσιάρτας που είχε περάσει στη θέση του Καραγκούνη, έκανε μια… μαγική πάσα στον Χαριστέα και ο φορ της Βέρντερ Βρέμης τότε, δεν αστόχησε απέναντι στον Κασίγιας (1-1).

Στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου, η Εθνική γνώρισε τη μοναδική της ήττα στη διοργάνωση, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και η πιο «γλυκιά» στην ιστορία της. Η αναμέτρηση κόντρα στη Ρωσία ήταν δύσκολη κι αυτό το γνώριζαν όλοι από νωρίς, ωστόσο το σύνολο του Ρεχάγκελ είχε φροντίσει να βάλει τις σωστές βάσεις. Στο 2ο μόλις λεπτό, ο Κιριτσένκο άνοιξε το σκορ για τους Ρώσους, ενώ ο Μπουλίκιν στο 17΄ έκανε το 2-0. Μπορεί το «σοκ» αρχικά να ήταν μεγάλο, ωστόσο το «χρυσό» γκολ του Βρύζα (2-1) έστειλε την Ελλάδα για πρώτη φορά στους «8» του Euro.

Στις 25 Ιουνίου του 2004, η ομάδα κλήθηκε να ξεπεράσει το πιο δύσκολο εμπόδιο, μέχρι το… επόμενο. Η Εθνική Γαλλίας θέλησε να κάνει το… καθήκον της και να περάσει στην επόμενη φάση δίχως να ιδρώσει. Η διαφορά δυναμικότητας και ποιότητας μπορεί να ήταν τεράστια, όμως οι πολυμήχανοι Έλληνες το έκαναν ξανά!

Η ντρίπλα-όνειρο του Ζαγοράκη πάνω στον Λιζαραζού και η άπιαστη κεφαλιά του Χαριστέα έκριναν τον προημιτελικό κι έστειλαν τον Ζιντάν και τους συμπαίκτες του στο σπίτι τους.

Και φτάνουμε αισίως στον ιστορικό ημιτελικό της 1ης Ιουλίου του 2004. Ένα 90λεπτο και κάτι παραπάνω, χώριζε τη χώρα μας από τον πρώτο της ευρωπαϊκό τελικό. Το τελευταίο εμπόδιο μέχρι εκεί, η παρέα των Πετρ Τσεχ και Μίλαν Μπάρος. Μία από τις καλύτερες εκδοχές της Τσεχίας μέχρι σήμερα, η οποία έκανε μεγάλα όνειρα για κατάκτηση. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η Ελλάδα άντεξε στην πίεση και το σφυροκόπημα των Τσέχων και οδήγησε το ματς στην παράταση. 

Στον έξτρα χρόνο, χρειάστηκε μόλις μία φάση, ένα άγγιγμα της μπάλα για να συνεχιστεί το απόλυτο έπος. Ο Βασίλης Τσιάρτας εκτελεί το κόρνερ, Κατσουράνης και Δέλλας μπαίνουν με δύναμη στο πρώτο δοκάρι και ο δεύτερος την ακουμπάει όσο χρειάζεται για να κάνει το 1-0. Ο «Κολοσσός της Ρόδου» έστειλε ένα ολόκληρο έθνος στον έβδομο ουρανό και την ομάδα του στον τελικό.

Ο μεγάλος τελικός και το 2/2 κόντρα στους οικοδεσπότες

Ήταν σαν σήμερα, στις 4 Ιουλίου, 19 χρόνια πριν λοιπόν, όταν η Ελλάδα αντιμετώπισε στο «Λουζ» την Πορτογαλία, διοργανώτρια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στον τελικό της διοργάνωσης. Σε σχέση με το ματς της πρεμιέρας η κατάσταση δεν έμοιαζε ίδια, τα δεδομένα είχαν αλλάξει και πλέον οι δύο ομάδες πάλευαν για το πολυπόθητο τρόπαιο και όχι για το ιδανικό ξεκίνημα της πρώτης αγωνιστικής.

Ο Μάρκους Μερκ σφύριξε την έναρξη του τελικού και η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ έδειχνε πιο αποφασισμένη από ποτέ. Μπορεί το άγχος να υπήρχε όπως ήταν λογικό, ωστόσο η αφοσίωση στο πλάνο του Γερμανού προπονητή δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους οικοδεσπότες, που δυσκολεύονταν να γίνουν απειλητικοί. 

Το πάθος, η δύναμη, η άμυνα για… σεμινάριο και η απίθανη τρέλα της «γαλανόλευκης» κερκίδας είχαν δώσει μία άλλη πνοή στο ματς. Ο χρόνος κυλούσε και η Ελλάδα έμοιαζε να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Η αυτοπεποίθηση μεγάλωνε σταδιακά και μαζί της άρχιζε δειλά δειλά η αναζήτηση του πολυπόθητου γκολ.

Το ρολόι στο γήπεδο της Μπενφίκα έδειχνε το 57ο λεπτό. Μετά από επέλαση του Σεϊταρίδη από τα δεξιά, η Εθνική κερδίζει κόρνερ. Ο Μπασινάς ανέλαβε την εκτέλεση στην καρδιά της περιοχής κι από κει και πέρα ότι ακολούθησε δεν περιγράφεται ούτε με λόγια ούτε με εικόνες. Στο άλμα της… ζωής του, ο Χαριστέας πρόλαβε τον Ρικάρντο, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα με το κεφάλι κι έβαλε μπροστά στο σκορ την ομάδα του (1-0).

Μέχρι τη λήξη τα λεπτά κύλησαν κάτι παραπάνω από βασανιστικά. Οι Πορτογάλοι πίεσαν ασφυκτικά, παρέδωσαν τη ψυχή τους κι έκαναν τα πάντα για να βρουν το γκολ της ισοφάρισης που θα έστελνε το ματς εκτός συγκλονιστικού απροόπτου στην παράταση. Όμως αυτό δεν ήρθε ποτέ. Ο Ρονάλντο και η παρέα του ηττήθηκαν για δεύτερη φορά από την Ελλάδα μέσα στο σπίτι τους κι έχασαν τον τίτλο. 

Τα κλάματα του νεαρού τότε Κριστιάνο φανέρωναν το πόσο μεγάλο ήταν το πλήγμα για ολόκληρη τη χώρα. Στο αντίπαλο «στρατόπεδο» επικράτησε το αναπάντεχο. Το τελευταίο σφύριγμα του Μερκ ήχησε σαν μελωδία στα αυτιά όλων μας και το «πειρατικό» ολοκλήρωσε το έπος με τον πιο ιδανικό τρόπο.

«Ακούστε το καλά! Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης! Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια!», ήταν κάποια από τα λόγια του σχολιαστή κι αυτά που ακολούθησαν έκαναν τον γύρο του κόσμου, έγιναν viral κι έμειναν χαραγμένα στην μνήμη κάθε Έλληνα οπαδού.

Ο Ρεχάγκελ factor

Τον Αύγουστο του 2001, η ΕΠΟ πήρε την απόφαση να αλλάξει μοντέλο στην Εθνική ομάδα και να δώσει τα «κλειδιά» στον Ότο Ρεχάγκελ. Οι ιθύνοντες της ομοσπονδίας πίστεψαν πως ο Γερμανός τεχνικός είναι ο κατάλληλος για να «αναγεννήσει» τους «γαλανόλευκους» και να τους οδηγήσει στις επιτυχίες. Είναι αλήθεια πως εκείνη την εποχή λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν πως ο Ότο μπορεί να γίνει ο κατάλληλος αναμορφωτής. Ο άκομψος τρόπος που είχε διαλέξει ο Φραντς Μπεκενμπάουερ για τη λύση της συνεργασίας τού Ρεχάγκελ με την Μπάγερν Μονάχου τη σεζόν 1995 - 1996, ήταν οιωνός που έδειχνε πως πλησίαζε σιγά σιγά το… πλήρωμα του χρόνου.

«Έρχεται να βάλει τα ένσημα που χρειάζεται για να βγει στη σύνταξη», «Με προπονητή σαν τον Ρεχάγκελ δεν μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα πλέον», ήταν κάποιες από τις πρώτες αντιδράσεις στο άκουσμα της πρόσληψής του. Ωστόσο στη συνέχεια αυτό που ακολούθησε άλλαξε εντελώς το κλίμα και την κατάσταση. Πλέον ο κάθε Έλληνας μπορεί να πίνει… νερό στο όνομα του Γερμανού τεχνικού, ο οποίος πήρε μία ομάδα, την οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης από το πουθενά κι έχτισε τον δικό του μύθο!

Λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης, ο Ρεχάγκελ βρέθηκε για ακόμη μία φορά στο επίκεντρο. Η επιλογή παικτών, οι οποίοι θα πλαισίωναν την αποστολή για το Euro έφερε έντονες αντιδράσεις από μεγάλη μερίδα οπαδών και δημοσιογράφων. Ο Ότο «κατηγορήθηκε» πως επέλεξε ποδοσφαιριστές που αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμού και δεν έχουν αρκετό χρόνο συμμετοχής στους συλλόγους τους, όμως σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε προσπαθούσε να υπερασπιστεί τις αποφάσεις του.

«Θέλουμε να πάμε στην Πορτογαλία και να δείξουμε ότι δεν βρεθήκαμε τυχαία πρώτοι στον όμιλό μας, αλλά είμαστε μια δυνατή ομάδα. Με αυτούς πήραμε την πρόκριση για τα τελικά του Euro και με αυτούς θα πάμε στη διοργάνωση», δήλωνε χαρακτηριστικά ο Ρεχάγκελ.

Επί ημερών Ρεχάγκελ, η Εθνική απέκτησε μόνιμο σχήμα 11άδας και μόνιμο σύστημα παιχνιδιού μέσα στο γήπεδο. Μπορεί να έλειπαν το… φαντεζί ποδόσφαιρο και οι εντυπωσιακοί συνδυασμοί, ωστόσο η δυνατή αμυντική λειτουργία και η συνοχή στον χώρο του κέντρου αποτέλεσαν «χρυσό» οδηγό για το έπος. 

Ο Γερμανός τεχνικός κατάφερε να κλείσει τα αυτιά του, να δουλέψει σκληρά, να κρύψει όσο περισσότερο μπορεί τις αδυναμίες που κάθε προπονητής έχει και να περάσει το δικό του στίγμα σε μία ομάδα, η οποία «διψούσε» για διακρίσεις.

Η κατάκτηση του Euro μετέτρεψε τον Ρεχάγκελ σε «Βασιλιά Ότο» και σε έναν σπουδαίο άνθρωπο, που μπήκε στην καρδιά κάθε Έλληνα οπαδού.

Η αμυντική τακτική

Ο τρόπος παιχνιδιού της Εθνικής κατηγορήθηκε από πολλούς, όμως η γενναία απόφαση του Ρεχάγκελ τον δικαίωσε στο 100%. Με αφορμή ότι η Εθνική υστερούσε «έτη φωτός» σε ποιότητα από τους αντιπάλους, ο Γερμανός τεχνικός επέλεξε να προσαρμόσει τη σύστημα της ομάδας στο παιχνίδι των αντιπάλων και δε φοβήθηκε την κριτική περί «καταστροφικού αμυντικογενούς ποδοσφαίρου». Στις τρεις αγωνιστικές του ομίλου, οι «γαλανόλευκοι» δέχτηκαν τέσσερα γκολ, όμως αυτό μικρή σημασία έχει καθώς η πρόκριση ήρθε έστω και την τελευταία αγωνιστική. 

Στη φάση των νοκ αουτ μέχρι και τον τελικό, η Ελλάδα παρέδωσε μαθήματα αμυντικής συμπεριφοράς κι απέδειξε ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας. Στις αναμετρήσεις με Γαλλία και Τσεχία αλλά και στον τελικό με τους Πορτογάλους, ο Αντώνης Νικοπολίδης δεν μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του ούτε μία φορά! Αυτό μόνο το στατιστικό μπορεί να πει πολλά για το πώς θριάμβευσε το «πειρατικό» του Ότο. 

Όπως και στα προκριματικά έτσι και στην τελική φάση, οι αμυντικές συμπεριφορές του Δέλλα, του Καψή, του Φύσσα, του Σεϊταρίδη αλλά και ολόκληρης της ομάδας, ήταν αρκετές για να στεφθεί η Εθνική πρωταθλήτρια.

Ο παράγοντας τύχη

Μετά από κάθε μεγάλη επιτυχία, ο Έλληνας συνηθίζει να έχει στο… πετσί του την κλασική «υπερβολή». «Κοιμήθηκε ο Θεός», «Τυχεροί ήμασταν απέναντι στους Γάλλους», «Άγιο είχαμε απέναντι στους Τσέχους», «Ο Θεός της Ελλάδας ήταν εδώ», ήταν μερικές από τις αντιδράσεις, οι οποίες ακούγονται μέχρι και σήμερα, 19 χρόνια μετά. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι η Εθνική σε αυτό το τουρνουά είχε την τύχη με το μέρος της, με τα τρανταχτά παραδείγματα να είναι αρκετά. 

Ένα από αυτά, δεν θα μπορούσε να μην είναι το δοκάρι του Ροζίτσκι στον ημιτελικό με την Τσεχία. Σε εκείνο το ματς, η αντίπαλος της Ελλάδας έδειχνε πιο… φουριόζα από ποτέ. Ο Μιχάλης Καψής μπορεί να υστερούσε σωματικά απέναντι στον Γιαν Κόλερ, όμως έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και ήταν σχεδόν άψογος. Ο Αντώνης Νικοπολίδης προσπάθησε να «καθαρίσει» ό,τι πήγαινε μέσα και σε μία φάση η τύχη του χαμογέλασε. Συγκεκριμένα, ο λόγος γίνεται για το δοκάρι, που ενδεχομένως κουνιέται ακόμα, έπειτα από το δυνατό σουτ του Τόμας Ροζίτσκι. Η συνέχεια είναι γνωστή…

«Η τύχη πάει με τους δυνατούς», είναι μία από τις πιο γνωστές φράσεις στον κόσμο, η οποία χρησιμοποιείται συχνά και στη χώρα μας. Για τη συγκεκριμένη διοργάνωση, εκείνο το ιστορικό καλοκαίρι του 2004, το σύνολο του Ότο Ρεχάγκελ την είχε «υιοθετήσει» για τα καλά, καθώς εκτός από την τύχη που είχε με το μέρος της, έδειχνε πιο δυνατή από ποτέ. Η πίστη ολόκληρης της ομάδας συνδυάστηκε με τον παράγοντα τύχη, με αποτέλεσμα να συμβεί το… ακατόρθωτο.