Η απίστευτη ιστορία του Ιρανού ποδοσφαιριστή που αντιμετωπίζει ποινή εκτέλεσης

Ο Αμίρ Νασρ Αζαντανί έχει καταδικαστεί σε θάνατο δια απαγχονισμό για τη δολοφονία 3 ανθρώπων, η αλήθεια ωστόσο δείχνει να απέχει παρασάγγας

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, για αρχή χρονικά. Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στην πρωτεύουσα του Ιράν, την Τεχεράνη, όταν μια νέα γυναίκα, η Μάσα Αμίνι, συνελήφθη από την «αστυνομία ηθικής» της χώρας επειδή δεν φορούσε σωστά τη χιτζάμπ της, τη μαντίλα που-οφείλει να-καλύπτει το κεφάλι της. Μετά από μια σύντομη αντιπαράθεσή που είχαν, ξυλοκοπήθηκε βάναυσα σε ένα αστυνομικό φορτηγάκι, πριν τελικά υποκύψει στα τραύματά της λίγες μέρες μετά το περιστατικό. Ήταν μόλις 22 ετών. 

Η κηδεία της εξελίχτηκε σε ένα αυθόρμητο «τσουνάμι» διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα αλλά και σε άλλες πόλεις του Ιράν. Γυναίκες έβγαζαν και έκαιγαν τις μαντήλες τους, άνθρωποι όλων των ηλικιών συγκρούονταν με την αστυνομία για μέρες, δημοσιεύματα έκαναν λόγο για περισσότερους από 500 νεκρούς διαδηλωτές, η Τεχεράνη ήταν για εβδομάδες ολόκληρες κυριολεκτικά στις φλόγες και πάνω από 18.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί. 

Ένα παγκόσμιο κίνημα στήριξης των δικαιωμάτων και της χειραφέτησης των γυναικών φάνηκε να γεννιέται, με επίκεντρο ένα σημείο του κόσμου (το Ιράν) στο οποίο οι έννοιες αυτές μοιάζουν περισσότερο με ουτοπία. Μια χώρα όπου από μόνο του το γεγονός ότι γεννιέσαι γυναίκα, σε καθιστά αυτόματα ως κατώτερο ον, σαφώς κατώτερο του άντρα. Η ελευθερία σου εξαρτάται από τις βουλές και τις ορέξεις των αντρών και μόνο, από αυτούς ορίζεσαι, σε αυτούς ανήκεις, αυτοί αποφασίζουν για σένα. 

Τώρα λοιπόν ας πάμε στον Αμίρ Νασρ Αζαντανί, τον 26χρονο ποδοσφαιριστή ο οποίος ως νέος άνθρωπος, κατέβηκε να διαδηλώσει με τους συμπατριώτες του για τη δολοφονία της Αμίνι. Εκεί συνελήφθη τελικά από τις αρχές, όπως έγινε και με-κυριολεκτικά-χιλιάδες άλλων διαδηλωτών. Και τώρα αρχίζει η παράνοια. 

Με συνοπτικές διαδικασίες και μετά από μια πρόχειρη δίκη-παρωδία την οποία μέλη οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων απεκάλεσαν «φάρσα», ο Αζαντανί βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατηγορία της τριπλής δολοφονίας ενός αστυνομικού και 2 ακόμη μελών της Basij (παραστρατιωτική εθελοντική ομάδα περιφρούρησης). 

Τοπικά ρεπορτάζ αναφέρουν πως του απέσπασαν δια της βίας ομολογία, ενώ μέλη της οικογένειάς του τρομοκρατήθηκαν και απειλήθηκαν ώστε να μη μιλήσουν καθόλου επί του όλου περιστατικού. Στο πλευρό του έχουν προστρέξει έστω και εξ' αποστάσεως ουκ ολίγοι επώνυμοι άνθρωποι, σε μια προσπάθεια να αντιστραφούν οι εις βάρος του κατηγορίες, να μείνει μόνο αυτή της «προσβολής των θείων και προσπάθειας κήρυξης πολέμου κατά του θεού» και να γλιτώσει τη ζωή του. 

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Επαγγελματιών Παιχτών (FIFPRO) επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά εκδίδοντας μια ανακοίνωση στήριξης που χαρακτηριστικά αναφέρει: «Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τον Αμίρ και ζητούμε την άμεση άρση της επιβληθείσας ποινής του. Είμαστε σοκαρισμένοι με το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή στο Ιράν επειδή διαδήλωνε για τα δικαιώματα των γυναικών και υπέρ βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων». 

Ο Σεμπάστιαν Στράντβαλ είναι ένας Φινλανδός ποδοσφαιριστής που υπήρξε συμπαίκτης με τον Αζαντανί το 2015-16 στην Ρα Αχάν, ομάδα της Τεχεράνης. Μιλώντας στο skynews ανέφερε σχετικά με τον παλιό συναθλητή του: «Ο Αμίρ ήταν ένα από τα πιο νέα παιδία τότε στην ομάδα, ένα ντροπαλό και πολύ ήσυχο παιδί, ένα κανονικό παιδί. Γνωρίζοντας το χαρακτήρα του, ναι, είναι άνθρωπος που θα πήγαινε να διαδηλώσει, που τον ένοιαζαν τα δικαιώματα των γυναικών, των ανθρώπων όλων. Νοιαζόταν για τους άλλους, τέτοιος τύπος ήταν. Αλλά τα περί πολέμου απέναντι στο Θεό και τα υπόλοιπα, τα βρίσκω εξαιρετικά απίθανα για τον Αμίρ».  

Το μέρος του πήρε και η γνωστή τραγουδίστρια Σακίρα, η οποία σε ένα tweet της έγραψε «Απόψε στον τελικό του Μουντιάλ, ελπίζω οι παίχτες να θυμηθούν πως υπάρχει και ένας συναθλητής τους ονόματι Αμίρ Νασρ ο οποίος αναμένει την εκτέλεση της θανατικής του ποινής μόνο και μόνο επειδή υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των γυναικών». Και συνέχισε δηλώνοντας σχετικά: «Ο αγώνας για ισότητα και ίσα δικαιώματα θα έπρεπε να επαινείται και όχι να τιμωρείται. Δηλώνω την αλληλεγγύη μου στον Αμίρ». 

Τα νέα γύρω από την υπόθεση βγαίνουν με το σταγονόμετρο, με κάποιες μεμονωμένες «φωνές» να προσπαθούν να πετύχουν αυτό που φαντάζει απλά δίκαιο, όπως ο Γερμανός βουλευτής Αντρέας Λάρεμ ο οποίος έχει επικοινωνήσει με τον Ιρανό πρέσβη στο Βερολίνο και έχει ζητήσει και από τον Γερμανό υπουργό εσωτερικών να βοηθήσει άμεσα όσο και όπως μπορεί. 

Ευχή και ελπίδα δική μας είναι-τι άλλο;-να αρθεί το κατηγορητήριο και να ζήσει ο νεαρός αθλητής. Σε δεύτερο επίπεδο, να καταφέρουμε κάποια στιγμή στο μέλλον ως άνθρωποι και ως κοινωνία να βιώσουμε πραγματική ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος δέρματος, θρησκείας, σεξουαλικής προτίμησης ή οποιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού που μας «χωρίζει». Α ναι, και να πάψουμε να είμαστε κυριολεκτικά τυχεροί όσοι απλώς γεννιόμαστε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πιο δυτικά ή πιο βόρεια από άλλους συνανθρώπους μας.