Η ονειρική χρονιά της Νάπολι: Σήκω Ντιέγκο να καμαρώσεις τα παιδιά σου (vids)

Η Νάπολι έπειτα από 33 ολόκληρα χρόνια πανηγύρισε την κατάκτηση του Scudetto. Για μία ομάδα που έχει πάρει μόνο δύο πρωταθλήματα και αυτά επί Ντιέγκο Μαραντόνα το 1987 και το 1990, το επίτευγμα είναι τεράστιο. Είναι η παρθενική φορά των «παρτενοπέι» που το κατάφεραν χωρίς τον μεγάλο Αργεντινό θρύλο του ποδοσφαίρου.

Ενα βήμα μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν πριν από μερικές ημέρες στην Ιταλία η Νάπολι, της οποίας οι οπαδοί περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία. Πλέον ο στόχος επιτεύχθηκε μιας και μαθηματικά είναι πρωταθλήτρια της Serie A, μετά την ισοπαλία με την Ουντινέζε. Η τελευταία κατάκτηση του Scudetto από τους «παρτενοπέι» ήταν το 1989-1990 όταν ο θρυλικός Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν το αστέρι του συλλόγου. Τους πήρε περισσότερα από τριάντα χρόνια για να επιστρέψουν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, αλλά με πλεονέκτημα 18 πόντων, ακόμη και οι πιο... νευρικοί οπαδοί της Νάπολι ήταν σίγουροι σήμερα για την κατάκτηση της Serie A φέτος. Με πέντε παιχνίδια να απομένουν πριν από το τέλος της σεζόν, η ομάδα του Λουτσιάνο Σπαλέτι κατέκτησε την κορυφή!

Ο 64χρονος Ιταλός «αρχιτέκτονας» προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του κι εργαζόταν σε καθημερινή βάση για να πετύχει αυτό που τον κάνει σήμερα έναν από τους πιο αγαπημένους προπονητές στην ιστορία του συλλόγου. Μάλιστα, ο πρόεδρος Ντίνο ντε Λαουρέντις, φρόντισε να του ανανεώσει ήδη το συμβόλαιο. Για την ακρίβεια, η Νάπολι έκανε χρήση της οψιόν ανανέωσης που διατηρούσε, το κατέθεσε επισήμως στη Λίγκα. Τυπικά, επομένως, ο Σπαλέτι είναι ο προπονητής της μέχρι και το καλοκαίρι του 2024. Αυτό, όμως, θα οριστικοποιηθεί μόνο μετά τη συνάντηση που θα έχουν οι δυο τους. 

Η αγωνία για την εξασφάλιση του τίτλου

Μετά από 33 αγώνες, η Νάπολι έχει συγκεντρώσει 80 βαθμούς με σημαντικό περιθώριο πλεονεκτήματος έναντι των αντιπάλων της. Παρά την ισοπαλία την περασμένη αγωνιστική, εντός έδρας κόντρα στη Σαλερνιτάνα (1-1),  το 1-1 με την Ουντινέζε, οι «Ατζούρι» πήραν τον τίτλο αφήνοντας την Λάτσιο στο +16 βαθμούς και στο +17 πόντους την Γιουβέντους. 

Με τόσο μεγάλο περιθώριο, το πλεονέκτημα της Νάπολι παρέμεινε το ίδιο για το υπόλοιπο της σεζόν και οι οπαδοί μπορούν να γιορτάσουν τον τίτλο πέντε παιχνίδια πριν από το τέλος της σεζόν. Η Νάπολι χρειαζόταν μόνο έναν βαθμό απέναντι στην Ουντινέζε την Πέμπτη (04/05, 21:45), τον πήρε στο εκτός έδρας 1-1 χάρη σε γκολ του Οσίμεν και οι πέντε τελευταίες στροφές της Serie A είναι πλέον διαδικαστικού χαρακτήρα για τους νέους πρωταθλητές Ιταλίας!

Οσίμεν και Κβαρατσχέλια οι ήρωες της Νάπολι

Αν η φετινή επιτυχία της Νάπολι είχε όνομα τότε θα ήταν ένας συνδυασμός Οσίμεν και Κβαρατσχέλια. Οι δύο αστέρες των «παρτενοπέι» πήραν από το χέρι την ομάδα τους και έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, ώστε το συγκρότημα του Σπαλέτι να απολαμβάνει σήμερα τη μοναξιά στην κορυφή της βαθμολογίας.

Το καλοκαίρι του 2020, η Νάπολι έβαλε από τα ταμεία της 70 εκατομμύρια ευρώ για να εντάξει στο ρόστερ της τον Βίκτορ Οσίμεν και σήμερα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένη για την επιλογή της, να δαπανήσει τόσα χρήματα. Φέτος βέβαια ένας σοβαρός τραυματισμός ταλαιπώρησε τον 24χρονο επιθετικό με αποτέλεσμα να χάσει ένα μεγάλο διάστημα από την εκκίνηση της Serie A. Τον περασμένο Οκτώβρη επέστρεψε στην αγωνιστική δράση κι έκτοτε δεν σταματάει να «πυροβολεί» τα αντίπαλα δίχτυα. 

Σήμερα ο «μασκοφόρος» της Νάπολι έχει φτάσει τον εντυπωσιακό αριθμό των 22 τερμάτων και πέντε ασίστ σε 26 εμφανίσεις του στο ιταλικό πρωτάθλημα, όντας ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του αλλά και της Serie A. Βέβαια για να φτάσει μέχρι εδώ που είναι σήμερα, ο Βίκτορ Οσίμεν πέρασε αρκετές δυσκολίες στη ζωή του. Ο ίδιος δεν ξεχνά τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησε και το πώς κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του.

«Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Θεό για αυτό. Ως παιδί, καθάριζα υδρορροές στους δρόμους για ελάχιστα χρήματα και για να εξασφαλίσω λίγο νερό. Δεν παραπονιόμουν, είμαι χαρούμενος που το έκανα γιατί πιστεύω ότι το να δουλεύω τόσο πολύ για να πάρω αυτά τα χρήματα, ήταν σημαντικό για μένα, είχα συνείδηση στο πώς να ξοδέψω αυτά τα χρήματα και να βοηθήσω την οικογένειά μου. Ο αδερφός μου πουλούσε εφημερίδες και η αδερφή μου πορτοκάλια. Ήμουν στους δρόμους κουβαλώντας και έπρεπε να κυνηγάω αυτοκίνητα, για να τους το πουλήσω. 

Νιώθω ότι αυτοί οι αγώνες με βοήθησαν στη ζωή. Πάντα το όνειρό μου ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Το είδωλό μου από το οποίο εμπνεύστηκα ήταν ο Ντιντιέ Ντρογκμπά και άλλοι σπουδαίοι θρύλοι, όπως ο Οντιόν Ιγκαλό και ο Ομπί Μικέλ. Νιώθω ότι έχω πετύχει ένα κατόρθωμα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά μου στη ζωή. Είμαι ευγνώμων για το πού βρίσκομαι σήμερα και για όσα πέρασα, που με διαμόρφωσαν στον άνθρωπο που είμαι», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Οσίμεν, δίνοντας το παράδειγμα σε όλους.

Παρτενέρ του 24χρονου Νιγηριανού στην επίθεση, ο Κβίτσα Κβαρατσχέλια. Στα 22 του χρόνια ο Γεωργιανός μεσοεπιθετικός έχει καταφέρει να γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών της Νάπολι, την οποία έχει πάρει από το χέρι και την οδηγεί στην κατάκτηση του Scudetto. Ο νεαρός εξτρέμ, ο οποίος υπογράφηκε από τους «παρτενοπέι» το περασμένο καλοκαίρι από τη Ρούμπιν Καζάν έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ, έγινε γρήγορα το νούμερο όνομα της Serie A, μιας διοργάνωσης στην οποία έχει αναδειχθεί ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης μιας Νάπολι που κυριαρχεί στο πρωτάθλημα και βρίσκεται στο δρόμο για την κατάκτηση του τρίτου Scudetto της ιστορίας του. Τα στατιστικά του μιλάνε από μόνα τους: 12 γκολ και ισάριθμες ασίστ στο πρωτάθλημα, μετά από 28 συμμετοχές.

Το επικείμενο Scudetto της Νάπολι μπορεί να είναι το πρώτο μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα, που οδήγησε τον Γεωργιανό σταρ να κερδίσει ένα ψευδώνυμο που ταιριάζει με αυτό το ορόσημο: «Κβαραντόνα». Η ομοιότητά τους στον αγωνιστικό χώρο αντιστοιχίζεται μόνο με τις διαφορές που υπάρχουν εκτός γηπέδου: «Ο Κβάρα δεν του αρέσει να περιβάλλεται από ανθρώπους που τον θαυμάζουν. Αν κερδίσει κάτι, οι Ναπολιτάνοι θα το κρατήσουν στην καρδιά τους, αλλά θέλει χρόνια για να πλησιάσει τη φιγούρα του Μαραντόνα», είχε πει ο Ιταλός ρεπόρτερ, Βιντσέντζο Κρεντεντίνο.

Σε κάθε περίπτωση Οσίμεν και Κβαρατσχέλια γράφουν ιστορία. Σκορπούν πανικό σε κάθε άμυνα. Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος αυτή η ομάδα θα μείνει αξέχαστη για τους Ναπολιτάνους. Όπως έμεινε ο Μαραντόνα. Σίγουρα από εκεί ψηλά θα είναι περήφανος που τρεις και πλέον δεκαετίες αργότερα, ο σύλλογος που αγάπησε, που δόξασε και δοξάστηκε, υπηρετείτε από άξια «τέκνα του».

Ο τίτλος που είχε ήδη πανηγυριστεί

Στις 23 Απριλίου, η Νάπολι επικράτησε εκτός έδρας με 1-0 της Γιουβέντους. Οι φίλοι των «παρτενοπέι» ήταν ενθουσιασμένοι για το νέο βήμα τίτλου που έκανε η ομάδα τους και παρότι η ομάδα του Λουτσιάνο Σπαλέτι έφτασε τις πρώτες πρωινές ώρες στη βάση της, εκείνοι την περίμεναν για να την αποθεώσουν. Ο Κβίτσα Κβαρατσχέλια ανέβηκε στην οροφή του πούλμαν έκανε live στο Instagram, το οποίο δείχνει την κοσμοσυρροή που αποθέωσε τους παίκτες του Λουτσιάνο Σπαλέτι.

Στον δρόμο που χάραξε ο Μαραντόνα

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα άφησε ένα αιώνιο στίγμα στην πόλη της Νάπολης κατά τη διάρκεια των επτά χρόνων του στη νότια Ιταλία, βοηθώντας μια άγνωστη -τότε- ομάδα της Νάπολι να σηκώσει τους δύο πρώτους τίτλους πρωταθλήματος στην ιστορία της. Τη μοναδική της εγχώρια επιτυχία μέχρι σήμερα. Το 1990 ο Θεός της Νάπολης βοήθησε τους «παρτενοπέι» να κατακτήσουν το δεύτερο Scudetto τους.

Με τη φήμη του να έχει καταρρεύσει, τις όχι και τόσο εντυπωσιακές του εμφανίσεις με την Μπαρτσελόνα και τις ανησυχίες για τραυματισμούς να βαραίνουν το μυαλό των πιθανών μνηστήρων, ο Μαραντόνα έφτιαξε τις βαλίτσες του και κατευθύνθηκε στη Νάπολη σε μια συμφωνία αξίας περίπου 12 εκατομμυρίων ευρώ. Τα πρώτα χρόνια με την ομάδα της Serie A ήταν συντριπτικά όσον αφορά την επιτυχία, αλλά οι «παρτενοπέι» έχτιζαν κάτι ξεχωριστό. Η σεζόν 1985/86 τελείωσε με τη Νάπολι να τερματίζει στην τρίτη θέση, αλλά η πεποίθηση αυξανόταν ότι αυτή η ομάδα παικτών - με τον Μαραντόνα στο τιμόνι - θα μπορούσε να είναι η πρώτη ομάδα της ηπειρωτικής Νότιας Ιταλίας που θα διεκδικούσε τίτλο στη Serie Α.

Και έτσι συνέβη το 1987, όταν η Νάπολι κέρδισε το Scudetto για πρώτη φορά, ενώ σήκωσε και το Coppa Italia την ίδια σεζόν. Η θέση του Μαραντόνα στην πόλη της Νάπολης ήταν σχεδόν υπερφυσική. Δεν τον έβλεπαν πλέον ως ταλαντούχο ποδοσφαιριστή, αλλά ως Θεό που έστειλε για να ωθήσει τους οπαδούς του στη γη της επαγγελίας. Οι συμπαίκτες του Μαραντόνα απέτυχαν να διατηρήσουν τον τίτλο του πρωταθλήματος την επόμενη σεζόν, αλλά συνέχισαν να κάνουν τεράστια βήματα ως ομάδα, κερδίζοντας τη Στουτγάρδη στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1989 για να κερδίσουν την πρώτη τους ευρωπαϊκή επιτυχία.

Και έτσι, με την Ευρώπη να έχει πλέον κατακτηθεί, η προσοχή επέστρεψε στην πατρίδα τους, όπου οι οπαδοί ήταν απελπισμένοι να δουν τους ήρωές τους να κερδίζουν άλλον έναν τίτλο πρωταθλήματος. Η Νάπολι έφερε την καλή της ευρωπαϊκή φόρμα στην εγχώρια σεζόν 1989/90, μένοντας αήττητη στους πρώτους 16 αγώνες πρωταθλήματος, ενώ έπαιζε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο για τους πιστούς του «Σαν Πάολο» για να κερδίσουν στο τέλος εκείνης της χρονιάς το δεύτερο πρωτάθλημα. Ο Μαραντόνα τελείωσε επίσης τη σεζόν με 16 γκολ και έγινε ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου.

Οκτώ γιγαντοοθόνες και εισιτήριο πέντε ευρώ στο «Ντιέγκο Μαραντόνα»

Η Νάπολι ετοίμασε ένα ξεχωριστό event για το κρίσιμο παιχνίδι με την Ουντινέζε που της εξασφάλισε και μαθηματικά την κατάκτηση του τίτλου, με οκτώ γιγαντοοθόνες και εισιτήριο πέντε ευρώ στο «Ντιέγκο Μαραντόνα», με τα έσοδα να προορίζονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

«Ο ενθουσιασμός μου είναι τεράστιος. Πάντα ήμουν αλτρουιστής. Το να βγαίνω στο δρόμο και να βλέπω αυτόν τον ενθουσιασμό στον οποίο νομίζω ότι έχω συμβάλει λίγο με κάνει και υπερήφανο, οπότε ζω αυτή τη στιγμή με μεγάλο ενθουσιασμό», ανέφερε στους δημοσιογράφους ο ισχυρός άνδρας της Νάπολι, Ντε Λαουρέντις.

Μεθυσμένη πολιτεία η Νάπολη

Σχεδόν κάθε γειτονιά ήταν εδώ και μήνες στολισμένη με γαλανόλευκες σερπαντίνες, σημαίες που φέρουν πρόσωπα παικτών της Νάπολι, ειδικές νέες φανέλες και πανό που ανακοίνωναν τον τίτλο που ήρθε: «Campioni d'Italia (σ.σ Πρωταθλητρια Ιταλίας).

Οι σημαίες και τα πανό αναδεικνύουν τις καλύτερες ικανότητες των σχεδιαστών στο photoshop, με μερικούς να δείχνουν τους σημερινούς παίκτες χέρι-χέρι με τον αείμνηστο θρύλο του ποδοσφαίρου και πρώην παίκτη της Νάπολι, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Μια σημαία στο κέντρο της πόλης δείχνει τον «Ντιεγκίτο» να κοιτάζει στωικά έξω από τα σύννεφα πάνω από τους σημερινούς παίκτες της Νάπολι, οι οποίοι του χαμογελούν.

Έξω από ένα ζαχαροπλαστείο, τα κομμάτια του επιθετικού Βίκτορ Οσίμεν και του αριστερού εξτρέμ, Κβίτσα Κβαρατσκέλια, σε φυσικό μέγεθος, είναι μονταρισμένα ώστε να φαίνονται σαν να τρώνε babà και sfogliatella, τυπικά ναπολιτάνικα γλυκά.

Λατρεία της προσωπικότητας

Φυσικά, η υπερηφάνεια για την ομάδα τους δεν είναι κάτι καινούργιο για τους Ναπολιτάνους. Αφού η Νάπολι κατέκτησε για πρώτη φορά το Scudetto το 1987, και στη συνέχεια ξανά το 1990, δημιουργήθηκε μια κουλτούρα αφοσίωσης γύρω από τον Μαραντόνα, ο οποίος πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό για την οδήγηση της ομάδας στη νίκη. Μέχρι σήμερα, η μνήμη του Ντιέγκο τιμάται μέσω ιερών και τοιχογραφιών και το παρατσούκλι του, «D10S», τον παρομοιάζει με Θεό. Ένα μπαρ κοντά στην Piazzetta Nilo εμφανίζει έναν αστραφτερό βωμό σε αυτό που λέγεται ότι είναι μια τούφα από τα μαλλιά του Μαραντόνα.

Μια άλλη τοιχογραφία και υπαίθριος βωμός βρίσκεται στην Ισπανική Συνοικία, όπου το πρόσωπο του Μαραντόνα εμφανίζεται δίπλα σε αυτά του Ιησού Χριστού και του Τσε Γκεβάρα. Η αγάπη των Ναπολιτάνων για τον Μαραντόνα έχει γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό της συλλογικής ταυτότητας της πόλης, κάτι που οι τουρίστες προσθέτουν στις λίστες που πρέπει να δουν όταν έρχονται να επισκεφθούν. 

Κόντρα Βορρά και Νότου

Αυτή η δυναμική ισχύος μεταξύ βορρά και νότου καταλήγει να συζητείται στο γήπεδο. Οι κατακτήσεις της Νάπολι το 1987 και το 1990 είναι οι πρώτες και μοναδικές για οποιαδήποτε ομάδα της Νότιας Ιταλίας στην ιστορία του Πρωταθλήματος της Serie A. Από την κατάκτηση της Νάπολι το 1990, έχουν κερδίσει σχεδόν αποκλειστικά ομάδες του Βορρά, κυρίως η Γιουβέντους, η Μίλαν και η Ίντερ. Δεδομένης αυτής της μακροχρόνιας σύγκρουσης, που έχει τις ρίζες της σε υλικές πραγματικότητες που έχουν αποδειχθεί δύσκολο να επανορθωθούν, μια νίκη του 21ου αιώνα είναι ένα είδος δικαίωσης τόσο για την ομάδα όσο και για την πόλη της Νάπολης. Θα μπορούσε κανείς να το ονομάσει και εκδίκηση.