Η «μάχη χαρακωμάτων» στην ΟΥΕΦΑ και το «σκοτεινό» παρελθόν του υποψηφίου για την προεδρία, Ραζβάν Μπουρλεάνου.

Ο Αλεξάντερ Τσέφεριν στοχεύει στην προεδρία της UEFA μέχρι το 2031, υπάρχουν ωστόσο εσωτερικές αντιδράσεις και ένα μπλοκ εντός της ομοσπονδίας που προωθεί τη λύση του Ράζβαν Μπουρλεάνου.

O Αλεξάντερ Τσέφεριν κέρδισε τις εκλογές της UEFA τον Απρίλιο του 2023. Και το ίδιο φιλοδοξεί να κάνει σε αυτές του 2027. Μόνο που ήδη έχει ξεσπάσει μια διαμάχη κατά πόσο αυτό είναι εφικτό. Υπάρχουν αντιδράσεις στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, καθώς σύμφωνα με κάποιους, μια τέτοια εξέλιξη σημαίνει πως ο Τσέφεριν θα ξεπεράσει τον χρόνο που μπορεί κάποιος να είναι επικεφαλής στην UEFA.

Η πλευρά του Σλοβένου προέδρου ωστόσο έχει ένα ισχυρό ατού. Ο Τσέφεριν ανέβηκε στην εξουσία, ως αντί-Πλατινί, μετά το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει και την καθαίρεση του Γάλλου. Χρόνος όμως που δεν προσμετράται στην θητεία του σύμφωνα με το καταστατικό της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας. Η «αντίπαλη πλευρά» όμως ισχυρίζεται ότι δεν είναι δημοκρατικό να μένει κάποιος τόσα χρόνια στην ηγεσία της UEFA.

Κάπου εδώ εμφανίζεται το όνομα του Ράζβαν Μπουρλεάνου, που προωθείται για το αξίωμα του προέδρου στις επόμενες εκλογές.

Ποιο είναι όμως το αντίπαλο δέος του Τσέφεριν;

Πρόκειται σίγουρα για ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, καθώς γύρω από το όνομα του έχουν αναπτυχθεί διάφορες φημολογίες στο πρόσφατο παρελθόν. Κυρίως για τις μεθόδους της ταχύτατης ανέλιξης του, τις δικαστικές διαμάχες του, τις πολιτικές διασυνδέσεις του, το σε αρκετές περιπτώσεις, «σκοτεινό» παρελθόν του, αλλά και τα πεπραγμένα του στη δεκαετή προεδρία του στην Ποδοσφαιρκή Ομοσπονδία της Ρουμανίας.

Μέχρι το 2014, ο Mircea Sandu ήταν επικεφαλής του FRF και τα σκάνδαλα στα οποία συμμετείχε ήταν ήδη γνωστά και αγνοήθηκαν. «Βασίλευσε» μέχρι το 2014, όταν «εκθρονίστηκε» από τον Ραζβάν Μπουρλεάνου, τον σημερινό πρόεδρο του FRF.

Πως έγινε πρόεδρος του πιο σημαντικού οργανισμού στο ρουμανικό ποδόσφαιρο;

Γεννημένος την 1η Ιουλίου 1984 στο Bacău, είναι γιος του πρώην ποδοσφαιριστή της πρώτης κατηγορίας Gică Burleanu. Προσπαθώντας να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, ο Ραζβάν Μπουρλεάνου εντάχθηκε στο κέντρο νεολαίας FCM Bacău σε ηλικία 7 ετών. Στα 14 του «μετατέθηκε» στη Σχολή Διαιτητών την οποία ολοκλήρωσε στα 19 του. Σπούδασε στο Εθνικό Κολλέγιο Gheorghe Vrânceanu στο Bacău και τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Πολιτικών Σπουδών και Δημόσιας Διοίκησης (SNSPA) στο Βουκουρέστι.

Εργάστηκε διαδοχικά και από ασυνήθιστα μικρή ηλικία, στα 20 χρόνια του, ως σύμβουλος μάλιστα, στο Δημαρχείο του Μπακάου, στο Ρουμανικό Κοινοβούλιο - Νομική Επιτροπή, στη Μόνιμη Εκλογική Αρχή και στην Προεδρική Διοίκηση - Τμήμα Εθνικών Μειονοτήτων. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ο Μπουρλεάνου προσλήφθηκε στη δικαστική επιτροπή της Γερουσίας. Το επόμενο βήμα έγινε στις εκλογές (Δεκέμβριος 2008 - Ιούλιος 2009) όταν έφτασε για πρώτη φορά στη Μόνιμη Εκλογική Αρχή και έγινε σύμβουλος στο Τμήμα Εθνικών Μειονοτήτων.

Η ταχύτατη άνοδος του όμως δεν τελείωσε εκεί. Η εταιρεία του Μπουρλεάνου, Lider Sport, συμμετείχε στη δημοπρασία δύο γηπέδων που παραχωρήθηκαν από τα δημαρχεία του Onești και του Ploiesti. Εμφανίστηκε και στις δύο δημοπρασίες με την οικογενειακή του εταιρεία την ίδια στιγμή κατά την οποία ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδίας Mini Football, που φερόταν να πίεζε για την παραχώρηση των εκτάσεων. Τόσο στο Onești όσο και στο Ploiesti, η Lider Sport κέρδισε τον διαγωνισμό μετά από προσφορά με την ελάχιστη τιμή ενώ οι άλλοι δύο διεκδικητές των εκτάσεων ήταν ο πατέρας του, για λογαριασμό της ομοσπονδίας mini football του Bacău County και ο αδερφός του Cosmin-Ștefan με την εταιρία του «Sports & Entertainment».

Ο Μπουρλεάνου σχολίασε για τους ταυτόχρονους ρόλους του, ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Mini Football τότε και ιδιοκτήτης της Lider Sport: «Δεν θεωρώ ότι πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων».

Η επόμενη φορά που δημιουργήθηκαν «σκιές», ήταν στην εκστρατεία του για την προεδρία του FRF στην οποία συμμετείχε ο Μπουρλεάνου (υποστηριζόμενος από τον Băsescu), με αντιπάλους τους Vasile Avram, Gheorghe Chivorchian, Sorin Răducanu, Marcel Pușcaş, Octavian Popescu, Paul Zarna και Gică Popescu.

Εκείνο το διάστημα ο Vasile Avram καταδικάστηκε σε φυλάκιση για δωροδοκία. Ο Gică Popescu συνελήφθη μια μέρα πριν τις εκλογές για τη συμμετοχή του στην υπόθεση «Φάκελος Μεταγραφών», παραχωρώντας έτσι την ταμπέλα του φαβορί στον Μπουρλεάνου.

Για όλα αυτά ο υποψήφιος Marcel Pușcaș, δήλωσε: «Οι συμπτώσεις είναι πολύ μεγάλες για να μην σχετίζονται με τον Răzvan Burleanu», επιλέγοντας τελικά να αποσυρθεί από τις εκλογές και να προσφέρει τις ψήφους του στον Μπουρλεάνου.

Ο φάκελος του Octavian Popescu απορρίφθηκε από την Ομοσπονδία, αποχωρώντας έτσι από την προεδρική κούρσα και ο Paul Zarna δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί λόγω προβλημάτων υγείας.

Ο Gheorghe Chivorchian επέλεξε τον ίδιο δρόμο με τον Pușcaș, παραιτούμενος από τις ψήφους που έλαβε, με αντάλλαγμα τη θέση του γενικού γραμματέα στο FRF, αλλά αυτή η «συναλλαγή» δεν τον προστάτεψε. Αν και αρχικά αθωώθηκε, ο Chivorchian δήλωσε μετά την καταδίκη του το 2016 για συνέργεια σε κατάχρηση εξουσίας και πλαστογραφία: «Αν δεν ήμουν γενικός γραμματέας του FRF, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Δείτε τι λέει η ποινή - Δεν επιτρέπεται να κατέχω κανένα δημόσιο αξίωμα για δύο χρόνια! Βλέπετε; Δεν είναι τυχαίο!», εμποδίζοντας έτσι την προσπάθειά του να γίνει πρόεδρος του FRF στις επόμενες εκλογές.

Ένα ακόμα άρωμα σκανδάλου έφερε το δημοσίευμα της εφημερίδας ProSport, με ρεπορτάζ που ήθελε τον Μπουρλεάνου να λαμβάνει 300.000 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να ξεκινήσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για μη προνομιούχα παιδιά στη Ρουμανία. Ωστόσο ο Μπουρλεάνου δεν προχώρησε ποτέ στην πρόσληψη 13 ανθρώπων, που σύμφωνα με το συμβόλαιο όφειλε, προκειμένου να «τρέξει» το πρόγραμμα. 

Το ρουμανικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται μπλεγμένο σε έναν ιστό διασυνδέσεων, πολιτικής επιρροής και προσωπικών συμφερόντων, με τον Μπουρλεάνου , να αμφισβητείται έντονα από τους αντιπάλους του στο εσωτερικό και την ίδια στιγμή ωστόσο να προβάλλει ως ένας ισχυρός υποψήφιος για την προεδρία της UEFA απέναντι στον Αλεξάντερ Τσέφεριν.