Ιβάν, αλήθεια τώρα, πλάκα μας κάνεις;

Για μια ακόμη φορά ο προπονητής του Παναθηναϊκού κατάφερε μέσα σε λίγα, ελάχιστα, δευτερόλεπτα να μας αφήσει άφωνους, δεν έψαξε ποτέ αόρατους εχθρούς, πραγματική ευλογία για το ποδόσφαιρό μας ο Σέρβος τεχνικός! Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης.

Έχουν δεν έχουν περάσει πέντε λεπτά από το τελευταίο σφύριγμα στο ντέρμπι, η ομάδα του έχει γνωρίσει την ήττα, πρώτη της στη φετινή σεζόν, με 1-0 χάνοντας τεράστια ευκαιρία να ισοφαρίσει στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων! Στην πράσινη ατμόσφαιρα ήδη πλανάται το παράπονο, η ένσταση, η διαμαρτυρία, σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις έως και η αγανάκτηση μη σας πω για τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός δέχθηκε αυτό το μοναδικό γκολ στην αναμέτρηση! 

Δεν είναι άλλωστε και ό,τι πιο σύνηθες αυτό που συνέβη στη φάση του 68' με την ΑΕΚ να εκδηλώνει, και να ολοκληρώνει, επίθεση μετά από ελεύθερο του διαιτητή, το ματς είχε διακοπεί λόγω της πτώσης του Μπρινιόλι στο έδαφος όταν έσκασε μερικά μέτρα μακριά του κροτίδα που πετάχτηκε από την εξέδρα!

Οι σφυγμοί, λογικά, είναι ακόμη στο κόκκινο, η εικόνα του ντέρμπι, ήταν ένα παιχνίδι τουλάχιστον ισορροπημένο στο μεγαλύτερο κομμάτι του, σε καμία περίπτωση δεν «απαγορεύει» την έως και έντεχνη αναζήτηση ελαφρυντικών ή και δικαιολογιών ακόμη! 

Έχει ανοίξει, ή επρόκειτο να, μικρή σημασία έχει η λεπτομέρεια του λίγο πριν λίγο μετά, κουβέντα ακόμη και περί κανονισμών σε σχέση με το σε ποιον θα έπρεπε να δοθεί από τον Πορτογάλο διαιτητή η μπάλα όταν συνεχίστηκε το παιχνίδι αφού διαπιστώθηκε ότι ο τερματοφύλακας του «τριφυλλιού» δεν αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο μέσα στη σεζόν, στρωμένο γήπεδο για την αποποίηση της όποιας ευθύνης, κι όμως!

Την κρίσιμη στιγμή, τη στιγμή που του γίνεται από τον ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού στην Cosmote TV Αποστόλη Πάνο καλώς, κάλλιστα, η σχετική ερώτηση, προλαβαίνω όσους τυχόν θεωρήσουν πως ήταν κάτι σαν προβοκατόρικη ξεκαθαρίζοντας πως ένας δημοσιογράφος οφείλει να κάνει ΚΑΙ αυτό, να αντιλαμβάνεται το κλίμα και τις τάσεις που δημιουργούνται σε μια ομάδα και να θέτει τα ανάλογα ζητήματα, ο προπονητής των «πράσινων» κάνει και πάλι το θαύμα του! 

Εμφανίζεται, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο μέσα στη σεζόν, από αφοπλιστικός έως και αποστομωτικός αφήνοντας άναυδους, αλλά όχι τώρα πια έκπληκτους, είναι απλούστατα απολύτως συνεπής με τις αρχές του, «εχθρούς» και φίλους, απόλυτος και κατηγορηματικός στην απάντησή του, δεν είναι στο χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του, και πόσο τυχερό είναι στ' αλήθεια το ελληνικό ποδόσφαιρο που τον έχει στις τάξεις του, το να πετά την μπάλα στην εξέδρα!

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όσα χρειάστηκαν για να εκτυλιχθεί ο διάλογος: «Σας είδαμε να μιλάτε με το διαιτητή της αναμέτρησης, του εκφράσατε τη δυσαρέσκειά σας; - Δεν έχει αυτό καμία σχέση, η ΑΕΚ κέρδισε, προχωράμε!» χωρίς καλά καλά να ασχοληθεί με το ζήτημα, προφανώς υποβιβάζοντας έως και ακυρώνοντας την όποια βαρύτητα είχε, ή επιχειρήθηκε να του αποδοθεί, για την εξέλιξη του παιχνιδιού ο Γιοβάνοβιτς μας θύμισε ποιος είναι, τι ποδόσφαιρο και, ίσως και κυρίως, τι Παναθηναϊκό πρεσβεύει! 

Έδωσε απάντηση, στην ουσία εξήγηση, μια ακόμη, για τα όσα έχει καταφέρει με την ομάδα του! Κοιτάζοντας πάντα, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, το καθαρά αγωνιστικό του πράγματος, μην επιτρέποντας, ούτε στα εύκολα, ούτε στα δύσκολα, ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ που λέει, τραγουδάει, και μια ψυχή στον εαυτό του αλλά και στους ποδοσφαιριστές του να χαλάσουν το μυαλό τους με θεωρίες συνωμοσίας, προφανώς ως τέτοιες τις αντιλαμβάνεται!

Και είναι δύο λόγοι, τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια, που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο ο Ιβάν! Ο πρώτος είναι, προφανέστατα, η ίδια του η φύση, το ποιος είναι ο χαρακτήρας του, τι προσωπικότητα έχει διαμορφώσει, τι τρόπο σκέψης και προσέγγισης των πραγμάτων, των μικρών και των μεγάλων! 

Ο δεύτερος, ίσως και πιο σημαντικός στην περίπτωσή μας, είναι η θέση του και πώς ο ίδιος την αντιλαμβάνεται, οι προδιαγραφές, το προφίλ, η εικόνα που ο ίδιος πιστεύει, και πολύ καλώς το πιστεύει, ότι πρέπει να έχει ο προπονητής μιας τόσο μεγάλης ομάδας, τόσο για την έξωθεν καλή μαρτυρία όσο και για την εντός των τειχών αξιοπιστία απέναντι στους ποδοσφαιριστές του, τους συνεργάτες του, τους εργοδότες του! 

Όπως κι αν το δει κανείς, το αποτέλεσμα μετράει, και αυτό φέρνει στον ελληνικό ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο έναν επαγγελματία τόσο σοβαρό, μετρημένο, αξιοπρεπή και νηφάλιο που ναι, σε όλους όσους έχουν (έχουμε) συνηθίσει στην τοξικότητα, μιλάω πολύ σοβαρά, μοιάζει να κάνει πλάκα!