Irriducibilli: Στην εξέδρα της Λάτσιο όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 (pics, vids)

Ο Ουμτιτί είναι το τελευταίο «θύμα» μιας μεγάλης μερίδας οπαδών της Λάτσιο που αυτοαποκαλούνται «Άθικτοι» και η δράση τους κρατά τέσσερις δεκαετίες.

Η ρατσιστική επίθεση μερίδας οπαδών της Λάτσιο προς τον Ουμτιτί, στο πρόσφατο παιχνίδι των λατσιάλι με τη Λέτσε, είναι ένα ακόμα επεισόδιο από τη μακρά λίστα του φασιστικού οχετού που ξερνάει η εξέδρα της Λάτσιο. Μια εξέδρα που έχει λατρέψει τον ποδοσφαιριστή, Πάολο ντι Κάνιο, ο οποίος χαιρετούσε φασιστικά, που έχει εκφράσει ποικίλα σχόλια εναντίον μαύρων ποδοσφαιριστών, κυρίως της «αιώνιας» αντιπάλου της. Της Ρόμα.

«Ομάδα μαύρων, ταράτσα Εβραίων» έγραφε ένα πανό σε παλαιότερο ντέρμπι στο Ολίμπικο, ενώ το 2017 πέταξαν αυτοκόλλητα που αναπαριστούσαν την Άννα Φρανκ (Εβραιογερμανίδα, θύμα του Ολοκαυτώματος) ντυμένη στα χρώματα της Ρόμα. Το 2018 σε έναν αγώνα και πάλι στο γήπεδό τους, οι οπαδοί της Λάτσιο σήκωσαν ένα πανό σχεδόν 50 μέτρων, το οποίο έγραφε: «Το Άουσβιτς είναι η χώρα σας, οι φούρνοι τα σπίτια σας».

Ο Ουμτιτί, που είναι το πιο πρόσφατο «θύμα», δεν είναι φυσικά και το μοναδικό. Τον Απρίλιο του 2019, σε ένα ματς για το ιταλικό κύπελλο στο Μιλάνο, μεταξύ της Μίλαν και της Λάτσιο, βρέθηκαν στο «Σαν Σίρο» περίπου 4.000 οπαδοί των φιλοξενούμενων. Επί 90 λεπτά τραγουδούσαν το ίδιο σύνθημα, το οποίο αφορούσε τον Μπακαγιόκο της Μίλαν: «Αυτή η μπανάνα είναι για σένα, Μπακαγιόκο» κραύγαζαν οι οπαδοί της Λάτσιο και κάθε φορά που ο συγκεκριμένος παίκτης, αλλά και ο συμπαίκτης του ο Κεσιέ, έρχονταν σε επαφή με την μπάλα, από την κερκίδα ακούγονταν ήχοι μαϊμούς.

Πριν από το παιχνίδι, οι οργανωμένοι οπαδοί της Λάτσιο, γνωστοί ως Irriducibili («Άθικτοι») παρατάχθηκαν σε μια σειρά στην πλατεία Λορέτο (εκεί δηλαδή που κρεμάστηκε ο Μουσολίνι το 1945) και άρχισαν να τραγουδούν συνθήματα για τον Μπενίτο Μουσολίνι. Χαιρετούσαν φασιστικά και ξεδίπλωσαν ένα πανό προς τιμήν του Ιταλού δικτάτορα. Οι αρχές κατάφεραν να ταυτοποιήσουν τους δράστες που κρατούσαν το πανό για τον Μουσολίνι και σύμφωνα με τα στοιχεία τους, οι 19 ήταν οπαδοί της Λάτσιο και υπήρχαν και 3 οργανωμένοι οπαδοί της Ίντερ, ομάδα που και αυτή έχει αρκετούς ακροδεξιούς δεσμούς.

Κι όμως, πριν φτάσει σε σημείο η Λάτσιο να έχει στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών της τόσο έντονο το ναζιστικό στοιχείο, είχε αρνηθεί μια πρόταση του ίδου του Μουσολίνι. Το 1927 ο Ιταλός φασίστας εμπνεύστηκε τη συνένωση όλων των ποδοσφαιρικών ομάδων της Ρώμης. Ήθελε να φτιάξει έναν ισχυρό σύλλογο που θα αμφισβητούσε την κυριαρχία των ομάδων του ιταλικού Βορρά, δηλαδή της Μίλαν, της Ίντερ και της Γιουβέντους. Η Λάτσιο ήταν εκείνη που αρνήθηκε να πάρει μέρος σε αυτή τη συνένωση, θεωρώντας εαυτόν ως την πραγματική και μοναδική ποδοσφαιρική δύναμη της Ρώμης. Ο Μουσολίνι είχε απειλήσει ευθέως τους παράγοντες και τους οπαδούς της ομάδας πως θα πλήρωναν βαρύ τίμημα αν δεν το δέχονταν, αλλά τελικά ο στρατηγός, Τζόρτζιο Βακάρο ήταν εκείνος που έδωσε τη λύση στηρίζοντας την ομάδα που αγαπούσε, η οποία εν τέλει δε διαλύθηκε. Από την πρωτοβουλία του Μουσολίνι προέκυψε η ίδρυση της Ρόμα, ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης των ομάδων Ρόμαν, Φορτιντούντο και Άλμπα-Αουντάτσε.

Οι Irriducibilli άλλαξαν όλη την εξέδρα της Λάτσιο

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60 άρχισαν να εμφανίζονται ολοένα και περισσότεροι σύνδεσμοι οπαδών στη Ρώμη. Το «απολιτίκ» στοιχείο άρχισε να δίνει τη θέση του σε συνδέσμους πολιτικοποιημένους. Οι Tupamaros και οι Commandos Aquile S. Basilio Talenti είχαν επιρροές κομμουνιστικές, οι Gruppo Rock ήταν αναρχικοί. Όλοι τους βρέθηκαν στην Curva Nord της Λάτσιο, όμως η πλειονότητα των οπαδών εκεί αφορούσε ακροδεξιά γκρουπ. Οι Aquile ήταν εκείνοι που είχαν τον ηγετικό ρόλο, έως τη μέρα που όλα άλλαξαν.

Το 1987 ιδρύθηκαν οι Irriducibilli, οι «Άθικτοι» στα ελληνικά, οι οποίοι γρήγορα μετατράπηκαν στον νούμερο ένα σύνδεσμο οπαδών της Λάτσιο. Είχαν τη στήριξη εγκληματικών οργανώσεων, το πρώτο τους όνομα ήταν το Cani Sciolti, που σημαίνει «Άγρια Σκυλιά» και πολύ σύντομα άρχισαν να ελέγχουν όχι απλά την εξέδρα των οπαδών της Λάτσιο, αλλά και ολόκληρες περιοχές της πόλης.

Οι διοικήσεις της ομάδας τους παρείχαν δωρεάν εισιτήρια, τους εξασφάλιζαν πόρους για τα ταξίδια τους και υπήρχε μεταξύ τους μια... omerta, που κρατάει έως και σήμερα. Ο ένας δε θα έμπλεκε στα πόδια και στις «δουλειές» του άλλου. Κάπως έτσι και παρά το ρατσιστικό παραλήρημα που πολλές φορές βλέπουμε από τους οπαδούς της Λάτσιο, οι διοικούντες την ομάδα δεν αναφέρουν το παραμικρό.

Το 2018 στην πρεμιέρα του ιταλικού πρωταθλήματος και στο ματς ανάμεσα στη Λάτσιο και τη Νάπολι, οι οπαδοί των γηπεδούχων προχώρησαν σε ένα ακραίο περιστατικό σεξισμού. Μοίρασαν στις κερκίδες μια ανακοίνωση που απαγορεύει στις γυναίκες να κάθονται στις μπροστινές σειρές. Τι έγραφε ακριβώς;

«Η Curva Nord (σ.σ. το βόρειο πέταλο της κερκίδας της Λάτσιο) αντιπροσωπεύει για μας ένα ιερό μέρος, ένα περιβάλλον με άγραφους κώδικες που οφείλουμε να σεβόμαστε. Τις πρώτες σειρές, όπως πάντα, τις ζούμε σαν να ήταν μία γραμμή σε τάφρο. Στο εσωτερικό της δεν αποδεχόμαστε γυναίκες, συζύγους ή φίλες, για αυτό τις καλούμε να παίρνουν θέση από τη δέκατη σειρά και πίσω. Όποιος βλέπει το στάδιο ως εναλλακτική για μία ανέμελη και ρομαντική ημέρα στην Βίλα Μποργκέζε, να πάει σε άλλες θύρες». Κανένας δεν αντέδρασε.

Οι οπαδοί της Λάτσιο δεν έχουν κρύψει και τη στήριξή τους στους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Τον Νοέμβριο του 2013, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία των δυο Χρυσαυγιτών Μανώλη Καπελώνη και Γιώργου Φουντούλη στο Ν. Ηράκλειο, κατά τη διάρκεια του αγώνα ενάντια στη Τζένοα, ύψωσαν πανό το οποίο έγραφε: «Ιl tramonto è rosso, l’alba dorata: Μanolis e Yorgos presenti» (Η δύση είναι κόκκινη, η αυγή χρυσή: Μανώλης και Γιώργος παρόντες).

Τον Απρίλιο του 2021 η Λάτσιο ανακοίνωσε την απόκτηση του Ελσίντ Χισάι και ο ποδοσφαιριστής όπως συνηθίζεται σε κάθε μεταγραφικό απόκτημα συστήθηκε με ένα τραγούδι σε ένα δείπνο με τους συμπαίκτες του. Επέλεξε να τραγουδήσει το «Bella Ciao, που στην Ιταλία αποτέλεσε τον ύμνο τον παρτιζάνων που ανέτρεψαν το καθεστώς του δικτάτορα, Μπενίτο Μουσολίνι, τη δεκαετία του 40΄. Ως απάντηση στο τραγούδι του Χισάι ανάρτησαν ένα πανό σε γέφυρα στη Ρώμη γράφοντας το εξής: «Ο Χισάι είναι ένα σκουλήκι, η Λάτσιο είναι φασίστες».

Ένας από τους ηγέτες των ULTRAS της Λάτσιο – ο Franco «Franchino» Costantino – περιέγραψε την κατάσταση στο πρακτορείο ειδήσεων Adnkronos. «Ιστορικά, οι οπαδοί μας ανήκαν πάντα στην άκρη δεξιά, και το λέω με υπερηφάνεια. Κάποιος που τραγουδά το “Bella Ciao” με φανέλα της Λάτσιο είναι εντελώς τρελός. Ο Χισάι ήταν λάθος, δεν υπάρχουν δικαιολογίες».

Για χρόνια, ηγέτης των «Άθικτων» υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς οργανωμένους οπαδούς σε ολόκληρο τον κόσμο, ο Φαμπρίτσο Πισιτέλι, γνωστός και ως Diabolik, ο οποίος έπεσε νεκρός το απόγευμα της 7ης Αυγούστου 2019, στο Parco degli Acquedotti, έχοντας δεχθεί εξ επαφής πυροβολισμό πίσω από το αυτί. «Για το καλό της Λάτσιο προσπαθούσαμε να τραυματίσουμε κόσμο από την απέναντι πλευρά, θέλαμε να πάμε στην εξέδρα τους και να τους σκοτώσουμε. Το να τσακώνεσαι σε κάνει να νιώθεις ζωντανός σε έναν κόσμο νεκρών», είχε πει κάποτε σε μια συνέντευξή του, όπου περιέγραφε τον εαυτό του σαν… street-fighter. Ο Diabolik ήταν εκείνος που είχε μετατρέψει τους Irriducibilli στο πιο βίαιο κλαμπ οπαδών που εμφανίστηκε στην Ιταλία. Οι ίδιοι έλεγαν πως η οργάνωσή τους ήταν στρατιωτικού τύπου. Και ο ίδιος ο Πισιτέλι είχε μετατρέψει τον σύνδεσμο σε κανονική επιχείρηση: είχαν υπό την ιδιοκτησία τους 12 μπουτίκ στις οποίες πουλούσαν δικά τους προϊόντα ή ακόμη και της Λάτσιο. Μάλιστα, η Corriere della Sera γράφοντας κάποτε για τον Diabolik είχε αναφέρει πως αν δεν ήταν χούλιγκαν, θα ήταν ο τέλειος CEO για οποιαδήποτε εταιρεία.

Ο Diabolik και οι σύντροφοί του είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν ακόμη και την είσοδο των Irriducibili, μέσω μιας εταιρείας που θα έφτιαχναν, στο χρηματιστήριο! Ολα αυτά, ενώ παράλληλα περνούσαν πολιτικά μηνύματα, ακύρωναν μεταγραφές (Τουράμ), στοχοποιούσαν δημοσιογράφους, πήγαιναν σε κάθε γήπεδο με άγριες διαθέσεις, απειλούσαν τους παίκτες της ομάδας όταν έκριναν ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο.

Με λίγα λόγια; Ήταν κράτος εν κράτει στη Λάτσιο και στη Ρώμη ολόκληρη. Κι αν πλέον ο Diabolik έχει φύγει από τη ζωή, οι επόμενοι φροντίζουν να θυμίζουν σε όλους πως η εξέδρα της Λάτσιο δε θα πάψει ποτέ να αποτελεί ένα τέρας φασισμού. Με τη μακρά λίστα των «θυμάτων» να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο.