Τα παιδία της Ισπανίας δεν… παίζει!

Αυτή η Ισπανία δεν αστειεύεται και δεν… παίζεται! Παρά το γεγονός ότι έμεινε πίσω στο σκορ μόλις στο 9’ κόντρα στη Γαλλία από την κεφαλιά του Μουανί, το γκολ – ποίημα του Γιαμάλ στο 21’ και η νέα μυθική έμπνευση του Ντάνι Όλμο (25’), έφεραν τα πάνω – κάτω και η «φούρια ρόχα» με σκορ 2-1 πήρε το πρώτο εισιτήριο για τον τελικό του Βερολίνου.

Τι κι αν η Γαλλία κατάφερε να πετύχει το πρώτο της γκολ σε καθαρή ροή παιχνιδιού; Τι κι αν η Γαλλία δεν είχε δεχθεί μέχρι σήμερα γκολ επίσης σε καθαρή ροή παιχνιδιού; Αυτή η Ισπανία, μετά τη γηπεδούχο Γερμανία κατάφερε να «τουμπάρει» τους «μπλε» και να εξασφαλίσει απόλυτα δίκαια την παρουσία της στον τελικό του Βερολίνου στον τελικό της 14ης Ιουλίου.

Πρωταγωνιστής ήταν ο μόλις 16+ ετών εξτρέμ της Μπαρτσελόνα, Λαμίν Γιαμάλ, που χάρη στο μαγικό γκολ που πέτυχε στο 21’ κατάφερε να φέρει το ματς σε ισορροπία πολύ γρήγορα μετά το τέρμα του Μουανί στο 9’ και με την ψυχολογία στα ύψη, τη δουλειά τέλειωσε ο έτερος πρωταγωνιστής αυτής της ομάδας, Ντάνι Όλμο. Ο μέσος της Λειψίας με μια μαγική ενέργειά πάνω στον Τσουαμενί στο 25’ έγραψε το 2-1 (παρά την προσπάθεια του Κουντέ που ήταν ο τελευταίος που έκανε επαφή με την μπάλα) και η «φούρια ρόχα» έκλεισε εκεί το ματς.

Η Γαλλία δεν απείλησε ποτέ ουσιαστικά, πλήρωσε για πρώτη φορά στη διοργάνωση το γεγονός ότι δεν είχε εμπνεύσεις εκτός από τις ατομικές ενέργειες του Εμπαπέ και έτσι αποχαιρέτησε τη διεκδίκηση του τροπαίου στην ημιτελική φάση.

Πλέον, η Ισπανία, που είναι ξεκάθαρα το τεράστιο φαβορί, περιμένει αντίπαλο από την αναμέτρηση της Αγγλίας κόντρα στην Ολλανδία.

ΤΟ ΜΑΤΣ

Όποιος περίμενε ένα ματς με σκοπιμότητα, που θα «σκοτωνόταν» από άποψη ποιότητας λόγω της κρισιμότητας, διαψεύστηκε πανηγυρικά. Η Ισπανία στο πρώτο πεντάλεπτο του αγώνα και η Γαλλία στο δεύτερο, φρόντισαν να στείλουν το μήνυμα ότι θέλουν να διεκδικήσουν την πρόκριση και όχι να την… κλέψουν.

Η διαφορά σε αυτά τα δύο χρονικά διαστήματα ήταν ότι η Γαλλία κατάφερε να βρει το γκολ μόλις στο 9’. Ο Χέσους Νάβας ξεχάστηκε αφήνοντας βάθος στην αμυντική γραμμή της ομάδας του, η μπάλα έφτασε στον Εμπαπέ και από τα πόδια του στο κεφάλι του Μουανί, που εντελώς ανενόχλητος μέσα στη μικρή περιοχή δεν είχε πρόβλημα να ανοίξει το σκορ και παράλληλα να πετύχει το πρώτο γκολ της Γαλλίας στη διοργάνωση σε καθαρή ροή παιχνιδιού.

Με βάση το γεγονός ότι η Γαλλία δεν είχε δεχθεί και γκολ σε καθαρή ροή παιχνιδιού, το έργο της Ισπανίας φάνταζε εξαιρετικά δύσκολο, αλλά η ποιότητα συγκεκριμένων μονάδων το έκανε τελικά πολύ εύκολο ή τουλάχιστον να φαίνεται πολύ εύκολο. Πρώτος και κύριος λόγος, ο Λαμίν Γιαμάλ. Ο ούτε 17 ετών μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα, αν και αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή, έφερε την μπάλα στο αριστερό του πόδι και με ένα πλασέ βγαλμένο από Video game, έστειλε την μπάλα συστημένη στο δοκάρι της εστίας του Μενιάν (που δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη) και κατόπιν στα δίχτυα για το 1-1 στο 21’.

Με φτερά στα πόδια και με τον Ντάνι Όλμο να έχει και πάλι ένα μαγικό βράδυ, η Ισπανία ανέτρεψε πλήρως την κατάσταση στο 25’, με τον μεσοεπιθετικό της Λειψίας να αφήνει άγαλμα τον Τσουαμενί με μια ενέργεια, να σουτάρει και τον Κουντέ να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, προσπαθώντας να αποσοβήσει το μοιραίο.

Στο δεύτερο μέρος ήταν λογικό ο ρυθμός και οι συγκινήσεις να μην είναι οι ίδιες. Η Ισπανία ήθελε με τον γνωστό της τρόπο, την κυκλοφορία της μπάλας, να «σκοτώσει» το παιχνίδι και η Γαλλία που σε όλη τη διοργάνωση δεν έχει ιδιαίτερες ιδέες, πλην των εμπνεύσεων του Εμπαπέ, προσπαθούσε να βρει έστω τις ευκαιρίες για να φοβίσει τους Ισπανούς.

Ο Ντεσάν δοκίμασε πολλά. Πέρασε τον Εμπαπέ στην κορυφή και έβαλε στα πλάγια τον Μπαρκολά. Επιπλέον, πέρασε στο παιχνίδι και τον Γκριεζμάν που είχε μείνει στον πάγκο, αλλά και πάλι δεν γινόταν τίποτα. Τελευταία του επιλογή ήταν η είσοδος του Ζιρού, έστω και στο 80’ για να παίξει για πρώτη φορά με έναν «βαρύ» σέντερ φορ.

Το έργο της ανασταλτικής λειτουργίας των Ισπανών έγινε ακόμα πιο εύκολο. Η ομάδα του Ντε Λα Φουέντε δεν απειλήθηκε στο παραμικρό, στο τέλος άλλαζε και πάσες με τα καθιερωμένα «όλε – όλε» από την εξέδρα και πλέον περιμένει τον αντίπαλό της στον τελικό της 14ης Ιουλίου στο Βερολίνο, που ανεξάρτητα αν θα είναι η Ολλανδία ή η Αγγλία θα είναι το μεγάλο φαβορί.

ΟΙ ΕΝΔΕΚΑΔΕΣ:

Ισπανία (Λουίς Ντε Λα Φουέντε): Σιμόν, Νάβας, Λαπόρτ, Νάτσο, Κουκουρέγια, Ρόδρι, Φαμπιάν Ρουίθ, Όλμο, Γιαμάλ, Γουίλιαμς, Μοράτα

Γαλλία (Ντιντιέ Ντεσάν): Μενιάν, Κουντέ, Ουπαμεκανό, Σαλιμπά, Ερναντές, Τσουαμενί, Καντέ, Ραμπιό, Ντεμπελέ, Κόλο Μουανί, Μπαπέ