Η παράλληλη διαδρομή των Κουτίνιο και Αζάρ που οδήγησε την καριέρα τους σε αδιέξοδο

Η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώθηκε και δύο πρώην ουσιαστικά μεγάλοι αστέρες, ο Φελίπε Κουτίνιο και ο Εντέν Αζάρ εξακολουθούν να βρίσκονται στην αφάνεια, με τον Βραζιλιάνο να συνεχίζει την καριέρα του στο Κατάρ και τον Βέλγο να είναι χωρίς ομάδα και να έχει σοβαρές σκέψεις απόσυρσης.

Ο Φελίπε Κουτίνιο, όπως είναι γνωστό εδώ και μερικές ημέρες, θα αγωνιστεί για λογαριασμό της Αλ Ντουχαΐλ, με τη μορφή δανεισμού από την Άστον Βίλα. Την ίδια στιγμή, ο Εντέν Αζάρ έχει αποχωρήσει από τη Ρεάλ Μαδρίτης και βρίσκεται χωρίς ομάδα, ενώ παράλληλα εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να σταματήσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Οι δύο ποδοσφαιριστές, ήταν ανάμεσα στους καλύτερους στον πλανήτη, μέχρι πριν τέσσερα - πέντε χρόνια και έκτοτε η καριέρα πήρε την κατιούσα, με αποτέλεσμα σήμερα να απέχουν πολύ από το να αγωνιστούν ξανά σε κορυφαίο επίπεδο, κάτι το οποίο μοιάζει αρκετά πιθανό να μην ξανασυμβεί ποτέ. Πως όμως έφτασαν σε αυτό το σημείο;

Η κατακόρυφη πτώση του Κουτίνιο μετά τη φυγή απ' τη Λίβερπουλ

Ο Κουτίνιο, πέρασε τα καλύτερα του χρόνια στην Αγγλία, με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Εκεί, πήγε ως ένα ανερχόμενο ταλέντο και χρόνο με το χρόνο η βελτίωση του ήταν θεαματική. Ιδιαίτερα επί ηγεσίας του Γιούργκεν Κλοπ, διήνυσε μια μαγική διετία, στην οποία θεωρούνταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς μέσους στον κόσμο. Εξαιρετικός σε εκτέλεση και δημιουργία, ο κύριος εκφραστής της πλειοψηφίας των επιθέσεων της ομάδας του Μέρσεϊσαιντ και ο άνθρωπος που ξεσήκωνε το «Kop» με τις εμπνεύσεις του.

Το καλοκαίρι του 2017, ξεκίνησε το έντονο «φλερτ» με τη Μπαρτσελόνα. Η Λίβερπουλ, αρχικά κατάφερε να πείσει τον Βραζιλιάνο να μείνει, έπειτα από αρκετές συζητήσεις και έντονες διαπραγματεύσεις. Η αλήθεια είναι ότι οι «ρεντς» δεν βρίσκονταν ακόμη σε επίπεδο διεκδίκησης της Premier League, με τον Κλοπ να χτίζει ακόμη την ομάδα που ονειρευόταν. Παρόλα αυτά, δεν απείχε πολύ και το μόνο που περίμενε να διορθώσει, ήταν η άμυνα με τους Φαν Ντάικ και Άλισον να έρχονται αμέσως μετά.

Ο Κουτίνιο ωστόσο, δεν μπορούσε να κάνει άλλο υπομονή και ήθελε να εκπληρώσει το όνειρο του και να φορέσει τα χρώματα της Μπαρτσελόνα. Ο Κλοπ τον είχε προειδοποιήσει, λέγοντας του χαρακτηριστικά «Μείνε εδώ και θα φτιάξουν άγαλμα προς τιμήν σου στο τέλος. Πήγαινε αλλού, στη Μπαρτσελόνα, στη Μπάγερν, στη Ρεάλ Μαδρίτης και θα είσαι απλώς ένας ακόμα παίκτης. Εδώ μπορείς να γίνεις κάτι πολύ περισσότερο». Η ιστορία έδειξε, ότι ο Γερμανός προπονητής είχε απόλυτο δίκιο, καθώς ο Κουτίνιο δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά, ούτε στη Μπαρτσελόνα, ούτε και στη Μπάγερν Μονάχου και τελικά κατέληξε στην Άστον Βίλα, η οποία έφτασε σε σημείο να τον δώσει δανεικό στο Κατάρ. Η χρηματιστηριακή του αξία το 2018, ήταν 150 εκατομμύρια ευρώ και πλέον έχει κατρακυλήσει στα 10. Και είναι μόλις 31 ετών.

Η παρόμοια πορεία του Αζάρ από την Τσέλσι στη Ρεάλ Μαδρίτης και οι σκέψεις απόσυρσης

Η διαδρομή του Αζάρ ήταν παρεμφερής με αυτή του Κουτίνιο. Εντυπωσίασε στη Λιλ και η Τσέλσι τον απέκτησε σε ηλικία 21 ετών, όπως έκανε και η Λίβερπουλ με τον Βραζιλιάνο. Από τη δεύτερη κιόλας σεζόν του, άφησε άπαντες  στο Λονδίνο με το στόμα ανοικτό, χάρη στις εμφανίσεις του.

Ήταν ο μόνος ποδοσφαιριστής στον κόσμο που μπορούσε να συγκριθεί στις ντρίπλες με τον Λιονέλ Μέσι. Πραγματικά ασταμάτητος με τη μπάλα στα πόδια και με έφεση στο σκοράρισμα. Οδήγησε τους «μπλε» στην κατάκτηση της Premier League το 2015, όντας εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας του Ζοσέ Μουρίνιο. Δύο χρόνια αργότερα, «άγγιξε» το απόγειο της απόδοσης του, με την Τσέλσι να στέφεται ξανά πρωταθλήτρια και τον Βέλγο να φτάνει μια ανάσα από το να αναδειχθεί παίκτης της χρονιάς στην Αγγλία, τερματίζοντας δεύτερος στην ψηφοφορία, πίσω από τον Ενγκολό Καντέ.

Ακολούθησε και η κατάκτηση του Europa League το 2019, στην τελευταία χρονιά του Αζάρ, ο οποίος μετακόμισε εκείνο το καλοκαίρι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Πήγε στην Ισπανία με την ταμπέλα του τρίτου καλύτερου ποδοσφαιριστή στον κόσμο κατά πολλούς και γέννησε στους Μαδριλένους την ελπίδα ότι θα αντικαταστήσει τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο απολογισμός του ωστόσο, ήταν πενιχρός με τους «μερένγκες». Τα προβλήματα τραυματισμών άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια, κυρίως επειδή ο Βέλγος δεν πρόσεχε καθόλου το σώμα του και βρήκε εντελώς εκτός φόρμας.

Από την πρώτη κιόλας χρονιά στην Ισπανία, έγινε σκιά του εαυτού του και δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μέλος της ομάδας. Σε τέσσερα χρόνια με τη Ρεάλ, είχε μόλις 76 συμμετοχές, πετυχαίνοντας μόνο επτά γκολ. Έχασε πάνω από τα μισά παιχνίδια συνολικά και μόνο βάρος ήταν για το σύλλογο, ο οποίος φρόντισε να τον ξεφορτωθεί το περασμένο καλοκαίρι, αφήνοντας τον ελεύθερο. Πλέον, όχι μόνο είναι χωρίς ομάδα, αλλά σκέφτεται σοβαρά να αποσυρθεί, λέγοντας μάλιστα «Ήρθε η ώρα να απολαύσω τη ζωή με την οικογένειά μου και τους φίλους μου, πίνοντας μπύρες».

Όπως γίνεται αντιληπτό και οι δύο ποδοσφαιριστές είχαν πάνω κάτω παρόμοια πορεία και κατάληξη. Αγωνίζονταν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, ήταν στην καλύτερη τους φόρμα, όμως επέλεξαν να ρισκάρουν και να δοκιμάσουν την τύχη τους στους δύο μεγάλους συλλόγους της Ισπανίας. Άφησαν ομάδες κορυφαίου επιπέδου, στις οποίες ήταν οι απόλυτοι αστέρες εκείνη την εποχή. Δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει για τη φιλοδοξία τους και το κυνήγι των ονείρων τους, ωστόσο εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι η επιλογές τους, όχι μόνο δεν τους βγήκαν σε καλό, αλλά κατέστρεψαν και την καριέρα τους, χωρίς να... τους έχουν πάρει και τα χρόνια.