Η αυτοκρατορία του «Special One» στην Αιώνια Πόλη έπεσε άδοξα (vids)

Ενα ακόμη κεφάλαιο στην πλούσια προπονητική του καριέρα έκλεισε για τον Ζοσέ Μουρίνιο, μιας κι αποτελεί παρελθόν, με άδοξο τρόπο, από την Ρόμα.

«Τη μέρα που θα πάω, θα το πάρω μαζί μου», υποσχέθηκε ο Ζοσέ Μουρίνιο.

Οι ιδιοκτήτες της Ρόμα, η οικογένεια Φρίντκιν, του αγόρασαν μια βέσπα λίγο μετά το ραντεβού του. Είναι το ίδιο μοντέλο σκούτερ με αυτό που οδηγεί σε ένα έργο τέχνης του δρόμου του Χάρι Γκρεμπ, που απεικονίζει τον Μουρίνιο ως τον χαρακτήρα του Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία Roman Holiday της δεκαετίας του 1950, αλλά με ένα κασκόλ στο κόκκινο και κίτρινο του κλαμπ γύρω από το λαιμό του και ένα αυτοκόλλητο του Λουπέτο , του κεφαλιού του λύκου τους, στο φτερό.

Το τρόπαιο και η «ντροπή»

Παρκαρισμένος στο προπονητικό γήπεδο της Ρόμα, ο Μουρίνιο είχε πει ότι υπάρχει χώρος για αυτό «επειδή δεν υπάρχουν πολλά κύπελλα» που πιάνουν χώρο. Ο Πορτογάλος, όπως πρόσφατα υπενθύμισε στους αντιπάλους της πόλης, ο προπονητής της Λάτσιο, Μαουρίτσιο Σάρι, έχει συγκεντρώσει μια προσωπική συλλογή 26 τροπαίων στην καριέρα του. Οι «τζιαλορόσι» μετράνε μόνο 16 σε έναν σχεδόν αιώνα ύπαρξης.

Ανάμεσά τους είναι μία κούπα που παρέδωσε ο Μουρίνιο. το τρόπαιο του Europa Conference League και οι αναμνήσεις ενός τελικού Europa League όπου έχασαν, άδικα κατά τη γνώμη του, στα πέναλτι από τη Σεβίλλη τον Μάιο του τρέχοντος έτους. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας, ο Μουρίνιο πήγε στο πάρκινγκ και φώναξε «είστε ντροπή» στους διαιτητές του αγώνα.

Πίσω στον αγωνιστικό χώρο, μάζεψε τους παίκτες του μπροστά στους οπαδούς της Ρόμα, τους είπε ότι ήταν περήφανος για αυτούς και, εν μέσω πυρετωδών εικασιών για το μέλλον του, έκανε χειρονομία την πρόθεσή του να μείνει δείχνοντας τον χλοοτάπητα στον οποίο στεκόταν, ξεσηκώνοντας επευφημίες από το πλήθος. Καθώς κατέβαινε στο τούνελ, πέταξε το μετάλλιό του σε ένα παιδί για να ολοκληρώσει το σόου του.

Το ταξίδι με μία βέσπα στη Ρώμη

Όταν ο Μουρίνιο ανέλαβε τη Ρόμα πριν από δυόμισι χρόνια και πήρε την προικισμένη Vespa για μια περιπλάνηση στην Τριγορία, επέμεινε ότι, σε αντίθεση με την Όντρεϊ Χέπμπορν σε εκείνη την ταινία, δεν ήταν στην Ιταλία για ρωμαϊκές «διακοπές».

Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να τον φανταστεί κανείς να είναι κοντά του για πολύ. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε απολύσει τον Μουρίνιο τον Δεκέμβριο του 2018 μετά από δυόμισι χρόνια. Τότε η Τότεναμ τον ξεφορτώθηκε μετά από 18 μήνες. Κάποιοι πίστευαν ότι ο Πορτογάλος μπορεί να πήγε πιο γρήγορα στη Ρόμα μετά την ταπεινωτική ήττα με 6-1 από τη Νορβηγική Μπόντο/Γκλιμτ στις αρχές της πρώτης του σεζόν.

Ποτέ πριν δεν έχει δεσμευτεί σε έναν σύλλογο για περισσότερες από τρεις σεζόν. Αυτή τη φορά πέρυσι, ισχυρίστηκε ότι είχε αρνηθεί την ευκαιρία να διαχειριστεί την πατρίδα του την Πορτογαλία μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. «Το να τον άκουσα να λέει ότι ήμουν ο μόνος για τη δουλειά και ότι θα είχε κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να με φέρει στο σπίτι ήταν πολύ ωραίο», είπε ο Μουρίνιο, αναφερόμενος στον πρόεδρο της πορτογαλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

Στη συνέχεια, το καλοκαίρι, ο Μουρίνιο είπε μια ιστορία, χωρίς να κατονομάσει τη Saudi Pro League, πόσω μάλλον να διευκρινίσει έναν από τους συλλόγους της, σχετικά με τη λήψη «της μεγαλύτερης προσφοράς, της πιο τρελής που έγινε ποτέ σε προπονητή στην ιστορία του ποδοσφαίρου και την απέρριψα. Το απέρριψα γιατί είχα δώσει το λόγο μου στους παίκτες μου, στους οπαδούς μου και στον ιδιοκτήτη μου».

Η αγάπη για την Ρόμα και την Αιώνια Πόλη

Η πίστη είναι μια από εκείνες τις παλιές αξίες που πεθαίνουν πιο δύσκολα στη Ρώμη από ό,τι αλλού στο ποδόσφαιρο. Η Ρόμα είναι ο σύλλογος του Φραντσέσκο Τότι, ο οποίος απέρριψε τη Ρεάλ Μαδρίτης και πολύ μεγαλύτερες προοπτικές κατάκτησης του Champions League και της Χρυσής Μπάλας για να μείνει στη γενέτειρά του. 

Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ο Μουρίνιο έχει καλύψει το κενό που άφησε η λατρεία της προσωπικότητας του Τότι από την αποχώρησή του το 2017. Είναι το τέλειο μέρος για αυτόν – η Αιώνια Πόλη, κάποτε λυγισμένη στη θέληση φιλόδοξων στρατηγών να γίνουν αυτοκράτορες. Αν το Ολίμπικο ήταν sold out 36 συνεχόμενα παιχνίδια, ήταν μόνο εν μέρει λόγω ανταγωνιστικής στρατηγικής έκδοσης εισιτηρίων. Τα υπόλοιπα ήταν στον Μουρίνιο.

Κατά τη διάρκεια της ισοπαλίας 1-1 με τη Φιορεντίνα νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν οι εννέα άνδρες της Ρόμα είχαν την τύχη να κατακτήσουν έναν βαθμό, ένα πανό εμφανίστηκε στο Curva Sud (Νότια Εξέδρα) του γηπέδου. «Μάτια μεθυσμένα από το κόκκινο και το κίτρινο», έγραφε. «Μια ψυχή διαποτισμένη από ρωμανικότητα. Ζοζέ Μουρίνιο για μια ζωή».

«Η κατάσταση εδώ είναι διαφορετική από όλες τις άλλες», είπε ο Πορτογάλος γνωρίζοντας ακριβώς τι έκανε. «Έχω κάνει ντεμπούτο σε παίκτες σε όλους τους συλλόγους στους οποίους έχω δουλέψει. Αλλά τα αγόρια εδώ είναι οπαδοί της Ρόμα. Με εξαίρεση τον Ζοάο Κόστα, που ήρθε εδώ από τη Βραζιλία. Οι υπόλοιποι είναι Ρωμανιστές, είναι παιδιά που εμφανίζονταν έξω από το προπονητικό γήπεδο ελπίζοντας για ένα αυτόγραφο ή πήγαιναν σε αγώνες. Το βιώνουν διαφορετικά». Όταν ο (19χρονος) Νίκολο Πισίλι σκόραρε (στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα εναντίον της Σέριφ στον τελικό του ομίλου Europa League αυτού του μήνα) έτρεξε κάτω από το Curva και έκλαψε. Έκλαψε στα αποδυτήρια. «Έπρεπε να βγω έξω, αλλιώς θα έκλαιγα κι εγώ», είχε πει ο «Specia One».

Ο Μουρίνιο, όπως φοβόταν ο θρύλος του συλλόγου, Ντανιέλε Ντε Ρόσι, δεν έχει «χορτάσει» τους οπαδούς και τα Μέσα ενημέρωσης μετά από δυόμισι χρόνια πίσω στη Serie A. Κανείς δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι το να τον έχει επικεφαλής της Ρόμα ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα καλό πράγμα. 

Η αίσθηση μεταξύ των οπαδών είναι ότι είναι τυχεροί που τον έχουν. Οτι, χωρίς αυτόν, παίκτες όπως ο Πάουλο Ντιμπάλα και ο Ρομέλου Λουκάκου δεν θα είχαν πάει ποτέ στη Ρόμα. Και για το πρωτάθλημα, ο Μουρίνιο είναι το ένα υπερβατικό αστέρι του, η μοναδική προσωπικότητα στην κατηγορία του οποίου τα λόγια και οι πράξεις γίνονται πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο.

Όταν έφυγε για πρώτη φορά, για τη Ρεάλ Μαδρίτης το καλοκαίρι του 2010, ήταν νικητής του τρεμπλ με την Ίντερ. Στη συνέχεια, κανένας ιταλικός σύλλογος δεν σήκωσε ευρωπαϊκό τρόπαιο μέχρι που επέστρεψε και κέρδισε το  Conference League στο ντεμπούτο του με τη Ρόμα. Ήταν το πρώτο ασημικό κομμάτι του συλλόγου εδώ και 14 χρόνια, ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός τους από το 1991 και η νίκη του έφερε περισσότερους από 100.000 οπαδούς στους δρόμους για να δουν τον Μουρίνιο να περνά δίπλα από το Κολοσσαίο με ένα ανοιχτό λεωφορείο. Το ακολούθησε γρήγορα φτάνοντας στον τελικό του Europa League.

«Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Ρόμα που ο σύλλογος έπαιξε σε ευρωπαϊκούς τελικούς», παρατήρησε εν γνώσει του ο Μουρίνιο. «Οπότε μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν. Αν σκεφτείτε τον αριθμό των ομάδων που έχουν κάνει τρεις στη σειρά, θα βρείτε θρυλικές ομάδες. Αν μου πεις «Θα πας;». Θα πάμε».

Ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής

Πόσο περίεργο, λοιπόν, που οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της Ρόμα, οι Φρίντκινς, δεν βιάζονταν να προσφέρουν στον Πορτογάλο επέκταση συμβολαίου. Έξι μήνες απέμεναν στη συμφωνία του Μουρίνιο και ωστόσο οι φόβοι για μια πρόταση από τη Σαουδική Αραβία, τη Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ ή ακόμα και από την παλιά φλόγα της Τσέλσι, δεν τους ώθησε να δράσουν. 

Οι Φρίντκινς έκαναν τον Μουρίνιο τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή στο πρωτάθλημα. Η μεταγραφική δαπάνη το πρώτο του καλοκαίρι, η οποία περιελάμβανε ένα οριακό ποσό ρεκόρ συλλόγου για τον Τάμι Έϊμπραχαμ, ήταν 113 εκατομμύρια ευρώ καθαρά σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο μόλις είχε αρχίσει να αναδύεται από τα χρόνια της πανδημίας. Ο μισθός, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, είναι ο τρίτος μεγαλύτερος στη Serie A. Τι αντάλλαγμα έχουν οι Friedkins για όλα αυτά;

«Είμαστε όλοι στο χείλος της απόγνωσης»

Για τους φιλάθλους, οι αναμνήσεις που δημιούργησε ο Μουρίνιο με την κατάκτηση του Conference League και τον τελικό του Europa League 12 μήνες αργότερα είναι κοντά στο μέγιστο. Άυλα αγαθά όπως η υπερηφάνεια είναι μέσα από την οροφή και το πάθος έχει μια απτή εκδήλωση στις εισπράξεις και τις πωλήσεις εμπορευμάτων. 

«Είμαι θύμα όλων όσων έχω κάνει στο παρελθόν», είπε ο Μουρίνιο κατά την αποκάλυψή του ως προπονητής της Ρόμα. «Είμαι θύμα του πώς με βλέπουν οι άνθρωποι τώρα, δυστυχώς».

Ωστόσο, σήμερα η βέσπα του Μουρίνιο δεν θα τον περιμένει στη βάση της. Δεν θα είναι έτοιμη για άλλη μια περιστροφή πάνω από τα ανώμαλα λιθόστρωτα. Ομοίως, θα μπορούσε να αποσταλεί στο σπίτι στο Λονδίνο. Το μέλλον του τώρα μετά την απόλυση είναι αβέβαιο. Ο Μουρίνιο θυμάται τον Τζεπ Γκαμπαρντέλα, έναν χαρακτήρα της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας του 2013 του Πάολο Σορεντίνο Sorrentino, The Great Beauty, που αποτυπώνει την παρακμή της Ρώμης όσο καμία άλλη ταινία. 

«Είμαστε όλοι στο χείλος της απόγνωσης», λέει. «Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε κατάματα, να κάνουμε παρέα, να αστειευτούμε λίγο… Δεν συμφωνείτε;».

*The Athletic