Ο Αρης έχει ήδη μυηθεί στη λογική του δούναι και λαβείν

Η παραχώρηση των Μάνου Γκαρθία και Σάπι Σουλεϊμάνοφ στην Kansas City συνεχίζει τον κύκλο των πωλήσεων των κιτρινόμαυρων στην δεκαετία του Θόδωρου Καρυπίδη στο club. Το Sportal θυμάται ποιοι προηγήθηκαν και τα χρήματα που εισέπραξε η ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Η πώληση… πακέτο των Μάνου Γκαρθία και Σάπι Σουλεϊμάνοφ που θα αποφέρει στον Άρη ένα ποσό περίπου 5εκ, μετά από αυτή του Οντουμπάτζο στην ΑΕΚ το περασμένο καλοκαίρι ήταν μια ακόμη στην αλυσίδα των παραχωρήσεων με μεταγραφή στα σχεδόν δέκα χρόνια που ο Θόδωρος Καρυπίδης βρίσκεται στο ιδιοκτησιακό τιμόνι της ομάδας της Θεσσαλονίκης.

Προφανώς δεν θα είναι και η τελευταία αφού είναι τέτοιοι οι αυστηροί κανόνες που έχει επιβάλει στις ομάδες το Financial Fair Play που είναι υποχρεωμένες να πουλάνε και όχι μόνο να αγοράζουν ώστε να ισοσκελίζουν τα οικονομικά τους και να μην έχουν προβλήματα. Άλλωστε και η λογική του club να συνεχίζει να αποκτά νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές (Πάλμα, Ντιαντί, Σαμόρα και τώρα Ντουντού, Νινγκ) δημιουργώντας υπεραξία, δείχνει τη φιλοσοφία και τον… μονόδρομο που χρόνια τώρα ακολουθούν οι ευρωπαϊκές ομάδες.

Η μεταγραφή που έβαλε για τα καλά τον Άρη στην ευρωπαϊκή αγορά ήταν η περίπτωση του Λούις Πάλμα που ήρθε στον Άρη άγνωστος μεταξύ αγνώστων, κόστισε μόλις 200.000 ευρώ και από την μεταγραφή του στην Σέλτικ ο Άρης καρπώθηκε 3,9 εκ ευρώ, ποσό που είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί, αφού η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει κρατήσει ένα 20% ως ποσοστό μεταπώλησης και θα φανεί στα χρήματα που ορίστηκε η ρήτρα αγοράς του παίκτη από τον Ολυμπιακό.

Στην ίδια λογική αποκτήθηκε και ο Σαμόρα, βασικός πλέον στην Εθνική ομάδα της Κόστα Ρίκα, που δεν είναι ακόμη ούτε 23 με χρηματιστηριακή αξία που συνεχώς ανεβαίνει και αποτελεί το επόμενο πρότζεκτ. Πιο πρόσφατα αποκτήματα, βασισμένα στην ίδια φιλοσοφία ο Κλέιτον Ντιαντί που έχει ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον ομάδων που τον παρακολουθούν, αλλά και ο συμπατριώτης του Μαμαντού Νινγκ και ο λίγο μεγαλύτερος Ντουντού που είναι όμως μόλις 22 ετών και διάγει την πρώτη του σεζόν εκτός Βραζιλίας.

Πριν από τους Μάνου Γκαρθία και Σουλεϊμάνοφ υπήρχαν φυσικά και άλλοι τα προηγούμενα χρόνια. Σημαντικό όφελος είχε προκύψει για τον Άρη και από την πώληση του Μαντσίνι στον Παναθηναϊκό έναντι 3εκ ευρώ, ποσό στο οποίο περιλαμβάνεται και το ποσοστό που είχε κρατήσει η Μπορντό. Και τον Μαντσίνι ο Αρης τον είχε φέρει στην Ελλάδα στα 22 (αρχικά δανεικό), τον… έπλασε και στο αγωνιστικό του… πικ καρπώθηκε την υπεραξία του παίρνοντας πίσω και τα 500 χιλιάρικα που δαπάνησε για την αγορά του. Κάτι αντίστοιχο έκανε και με τον Ματέο, τον οποίο επίσης έφερε ως δανεικό αρχικά από την Λας Πάλμας σε ηλικία μόλις 20 ετών και αφού έκανε το αγροτικό του, επέστρεψε στην ομάδα, παραχωρήθηκε πριν από ενάμιση χρόνο στην Άτλας στο Μεξικό έναντι 1,8εκ ευρώ.

Επικερδές για την ηλικία στην οποία ήταν όταν πραγματοποιήθηκε, ήταν και το ντιλ που έκανε ο Άρης με την Αλ Κορ στο Κατάρ για την παραχώρηση του Γιάννη Φετφατζίδη. Εισέπραξε 1,1 εκ ευρώ με τον Έλληνα παίκτη να έχει ήδη κλείσει τα 30 ενώ τη χρονιά που ήταν ακόμη στη Β΄ Εθνική (καλοκαίρι του 2017) παραχώρησε τον Σωκράτη Διούδη στον Παναθηναϊκό έναντι 150.000 ευρώ. Ενδιάμεσα είχαν γίνει και κάποιες μικρότερες σε μέγεθος πωλήσεις όπως του Σιώπη στην Αλάνιασπορ (καταβλήθηκε η ρήτρα των 500.000 ευρώ), του Μπράντλει Μαζικού στην Σερβέτ για 350.000 ευρώ, του Σαλέμ Εμπακατά στη Γκαζιαντέπ για 250.000 ευρώ, του Τόνι Ντάτκοβιτς στην Σολτ Λεικ έναντι 120.000 ευρώ και του Μάβραϊ στην Ινγκολσταντ που απέφερε από το… πουθενά και για ένα παίκτη που δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου, σχεδόν 70.000 ευρώ. Για τους δυο τελευταίους το μεγαλύτερο κέρδος για τον Άρη δεν ήταν αυτό καθ΄ αυτό το οικονομικό αλλά η αποδέσμευση των μεγάλων συμβολαίων τους, από τη στιγμή που δεν ήταν στο αγωνιστικό πλάνο. Ακόμη και από τον Μάρβιν Πίρσμαν που παραχωρήθηκε ως ελεύθερος πέρσι στην Χρόνιγκεν, ο Άρης φρόντισε να βάλει ποσοστό σε περίπτωση που η Ολλανδική ομάδα πάρει την άνοδο στη Erdevisie, κάτι που συνέβη, αλλά και τον επίσης Βέλγο Βερστράτε τον οποίο οι κιτρινόμαυροι παραχώρησαν στη Λέουβεν έναντι περίπου 300.000 ευρώ ενώ τον είχαν πάρει ελεύθερο από τη Μαλίν.

Μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνες τους είναι οι παραχωρήσεις νεαρών ποδοσφαιριστών, προερχόμενων από την 2η ομάδα χωρίς κανένας από αυτούς να έχει πάρει χρόνο συμμετοχής στην 1η ομάδα. Πρόκειται για τους Καρακασίδη, Χατζηϊωάννου και Σγούρο στον Παναθηναϊκό, Τανούλη, Ραφαήλ Σγούρο και Μπαγκαλιάνη στον Ολυμπιακό και τον Χρυσόπουλο στην ΑΕΚ, χωρίς να έχει γίνει γνωστό το τίμημα που εισέπραξε συνολικά το club.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι στη δεκαετία αυτή έχουν παραχωρηθεί με μεταγραφή περισσότεροι από 17 ποδοσφαιριστές με τα έσοδα να φτάνουν τα 20 εκ ευρώ (πάντα με πρόχειρους υπολογισμούς) με αυξητικές τάσεις….

Βέβαια για να φτάσει στο σημείο ο Αρης να αποκαλείται… selling club, ακολουθώντας τους κανόνες που επιτάσσει η ελεύθερη αγορά και το Financial Fair Play, θα πρέπει κάποια στιγμή να επενδύσει στα τμήματα υποδομής του όπως κάνουν χρόνια τώρα Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, αναδεικνύοντας νεαρούς παίκτες, από το ταλέντο των οποίων δυνητικά μπορούν να προκύψουν σημαντικά οικονομικά οφέλη.