){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Συμπληρώνονται 19 χρόνια από τον θάνατο του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα και ο Τάκης Φύσσας ανοίγει την καρδιά του στο Sportal για τον άνθρωπο που «σε έκανε σαν εκείνον. Σε έκανε αντράκι».
Θα μείνει για πάντα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ως μία από τις πιο «μαύρες» μέρες. Μια μέρα που ο κόσμος αναζητεί για να κάνει το καλύτερο αστείο και να πει το μεγαλύτερο ψέμα, όπως λέει το έθιμο της Πρωταπριλιάς, για το ποδόσφαιρο αποτελεί μια επέτειο που δε θα ξεχαστεί ποτέ. Την 1η Απριλίου 2004 ο Γιάννης Κυράστας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 52 ετών.
Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής εισήχθη στις 5 Μαρτίου εκείνου του έτους στο νοσοκομείο έχοντας προσβληθεί από μια βαριά μορφή γάγγραινας με υψηλή θνητότητα, τη γάγγραινα Fournier (κεραυνοβόλος γάγγραινα του οσχέου). Η πορεία της υγείας του παρουσίασε αρκετές μεταπτώσεις και ενώ η κατάστασή του άρχισε να γίνεται αισιόδοξη, επιπλοκές του στέρησαν τη ζωή σε ηλικία μόλις 52 χρονών, την 1η Απριλίου 2004.
Η μετέπειτα κατάκτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2003-2004 αφιερώθηκε από πολλούς -ποδοσφαιριστές και μη- σε αυτόν με το σύνθημα «Αυτή η κούπα θα φτάσει στα άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα». Στις 2 Φεβρουαρίου του 2008 και στη γιορτή που πραγματοποιήθηκε στο κλειστό του ΟΑΚΑ για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Παναθηναϊκού, ο Γιάννης Κυράστας τιμήθηκε μετά θάνατον για την προσφορά του στο σύλλογο. Το βραβείο παρέλαβε η σύζυγός του Ρούλα.
)
10:56 - 31.03.2023
Ο Νίκος Παππάς στο Sportal: «Είναι της μόδας να χτυπάς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο» (vid)
Η σειρά του Sportal, «Βόλτα με τον Μπουτς» και ο Στέφανος Αβραμίδης υποδέχονται τον Νίκο Παππά σε μια συζήτηση για μπάσκετ, ποδόσφαιρο, Δημήτρη Γιαννακόπουλο, δημοσιογράφους, Γιοβάνοβιτς, Μπαρτζώκα και πολλά ακόμα.
Στο EURO που κατέκτησε η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου τον Ιούλιο του 2004, πολλοί από τους διεθνείς σήκωσαν το βλέμμα τους ψηλά. Δεν ξέχασαν πόσο τους είχε βοηθήσει στην καριέρα τους και ένιωθαν σαν να του χρωστούσαν ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας. Ένας απ' αυτούς ο Τάκης Φύσσας, που γνωρίστηκε με τον Κυράστα σε ηλικία μόλις 19 ετών όταν ακόμα βρισκόταν στον Πανιώνιο. Εκείνος ο προπονητής τον δοκίμαζε επί δύο εβδομάδες πριν του πει «είσαι ο καλύτερος παίκτης που έχω» και δώσει εντολή για να υπογράψει στην πρώτη ομάδα και να καθιερωθεί σε αυτή. Λίγα χρόνια αργότερα οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά στον Παναθηναϊκό.
Ο Τάκης Φύσσας γνώριζε πολύ καλά τον Γιάννη Κυράστα και η εκτίμηση που έτρεφαν ο ένας προς τον άλλον υπήρξε απεριόριστη. Και ποδοσφαιρικά και ανθρώπινα. Ακριβώς 19 χρόνια μετά τον θάνατο του σπουδαίου Κυράστα, ο Τάκης Φύσσας μιλάει για εκείνον στο Sportal. Ανοίγει την καρδιά του και υποκλίνεται στον άνθρωπο που «μας έκανε αντράκια όλους, μας έκανε όπως ήταν εκείνος».
Και μιλώντας για τον Γιάννη Κυράστα, ο Τάκης Φύσσας δε χρειάστηκε καν να δεχτεί ερωτήσεις. Απλά μας άνοιξε την καρδιά του.
)
«Πως να ξεχαστεί η ομάδα του Κυράστα;»
«Υπήρξε ένα πρωτάθλημα που δεν πήραμε ποτέ και θα ήταν το πιο γενναίο πρωτάθλημα όλων των εποχών. Είναι εκείνη η χρονιά που ο Γιάννης είχε πει «δε θα πεθάνουμε γι' αυτούς τους αλήτες, θα πολεμήσουμε». Αλλά ξέρεις κάτι; Έκανε τόσα πράγματα και είχε τόσες επιτυχίες και σαν παίκτης και σαν προπονητής, που τον κάλυπτε πολύ η δουλειά του. Δε θα ξεχάσει ποτέ κανείς την ομάδα εκείνη. Ήταν η ομάδα του Κυράστα. Νομίζω αρκεί αυτό».
«Πολλά απ' τα παιδιά του EURO ήταν παιδιά του»
«Του χρωστάω πολλά. Ήταν ο πρώτος μου προπονητής ως επαγγελματίας. Είχαμε μια απίστευτη σχέση και στον Πανιώνιο και στον Παναθηναϊκό, όπου είχα πάει εγώ πρώτα και μετά ήρθε. Πίστευα ότι πάντα θα με βοηθούσε, όπως και με βοήθησε. Να παίξω καλύτερα. Να σταθώ. Να εξελιχθώ. Ο Γιάννης έφυγε την 1η Απριλίου 2004, λίγους μήνες μετά πήραμε το EURO. Και πολλά απ' τα παιδιά του EURO ήταν παιδιά του».
«Μου έλεγε το αίμα δεν είναι τίποτα, με κοίταζε και μου έλεγε παρ' τους πάνω σου»
)
«Σε εκείνο το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, που είχε ματώσει το κεφάλι μου, ο κόσμος που έβλεπε απορούσε γιατί συνέχιζα να παίζω. Ο Γιάννης ήταν ευθύς. Ήρθε και μου είπε πως το αίμα δεν είναι τίποτα. Μου το έλεγε συνέχεια, το αίμα δεν είναι τίποτα για σένα. Είναι το ματς που χάναμε 2-0 στο ημίχρονο από τον Ολυμπιακό και είχαμε ξεχάσει τους εαυτούς μας. Είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης δεν επιβλήθηκε στο ημίχρονο μέσα στα αποδυτήρια. Χάναμε 2-0 κι εγώ δεν πίστευα στα μάτια μου με όσα κάναμε στο ματς. Μπήκα στα αποδυτήρια και ήμουν μαινόμενος, μιλούσα εγώ στην ομάδα. Με κοιτούσε και με άκουγε. Μου είπε «παρ' τους πάνω σου να γυρίσετε το ματς» και το γυρίσαμε. Και μετά με έπιασε και μου είπε «θα έρθεις μαζί μου στη συνέντευξη Τύπου».
«Παίζαμε με τον Ολυμπιακό και Τετάρτη με τη Ρεάλ και δε μας ένοιαζε»
«Ο Γιάννης δημιουργούσε ομάδες που δεν τις ένοιαζε τίποτα. Με όποιον και να παίζαμε, όπου και να παίζαμε. Παίζαμε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την Κυριακή και την Τετάρτη παίζαμε με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και τα δίναμε όλα, παλεύαμε, ήμασταν ανταγωνιστικοί απέναντι σε τόσο μεγάλες ομάδες κάθε Τετάρτη. Αυτό μας έκανε πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές όλους μας, νιώθαμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα και το οφείλαμε στον Γιάννη. Ήταν ένας άνθρωπος που σου έβγαζε όλο το πάθος για δουλειά, δεν μπορούσες να χαλαρώσεις».
«Ο Γιάννης σε έκανε αντράκι, σε έκανε σαν αυτόν»
)
«Είχε τον τρόπο να επιβληθεί στους παίκτες, κάνοντας τους να τον σέβονται. Σε κέρδιζε ο χαρακτήρας σου. Δεν μπορούσε κανείς να... καβαλήσει τον Κυράστα. Ήταν αφοπλιστικός, δεν μπορούσες να κρυφτείς. Σε έκανε αντράκι. Σε έκανε σαν αυτόν. Πιστεύω ότι πήρα πολύ από την ειλικρίνειά του και την ευθύτητά του. Μας έδειχνε ποιος είναι το αφεντικό και υπήρχε απεριόριστος σεβασμός προς το πρόσωπό του. Παίζει ρόλο ότι υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής. Βλέποντας έναν άνθρωπο να έχει μεγαλουργήσει σε αυτό που κάνει, τον αφουγκράζεσαι και προσπαθείς να τον ακολουθήσεις. Πολλοί το κάναμε αυτό».
«Ντουμάνιαζε τα αποδυτήρια και πάλευε με τις σκέψεις του»
«Ο Γιάννης ήταν πρωτοπόρος σε όλα. Μπορεί να ήταν ένα παιχνίδι του Πανιωνίου με τον Παναργειακό και εκείνος να σου έλεγε αν χώρισε το δεξί μπακ ή αν ξενύχτησε το αριστερό εξτρέμ και σε τι κατάσταση βρισκόταν. Και αγωνιστική και ψυχολογική. Πήγαινε στην προπόνηση πέντε ώρες πριν και έφευγε τρεις ώρες μετά, τον κοιτούσαμε και αναρωτιόμασταν αν έχει ζωή. Τα είχε όλα πάνω του. Έκανε ντουμάνι τα αποδυτήρια, άλλες εποχές τότε, επιτρέπονταν τα πάντα και πάλευε με τις σκέψεις του. Σηκωνόταν και τα είχε προετοιμασμένα όλα. Ήταν ο καλύτερος Έλληνας προπονητής και δυστυχώς έφυγε τόσο νωρίς. Είχε πολλά να δώσει ακόμα».
«Ένα κομμάτι του EURO είναι δικό του»
)
«Ήμουν στην Πορτογαλία όταν έμαθα για τον θάνατο του Γιάννη. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Είχαμε μιλήσει μερικούς μήνες νωρίτερα, με είχε δει στη Γλυφάδα όταν είχα έρθει για την Εθνική. Μιλήσαμε, του είχα πει πόσο με βοήθησε και είχαμε πει ότι θα βρεθούμε ξανά. Είτε στην Εθνική, είτε σε κάποιον σύλλογο. Είναι ο θάνατος που με έχει συγκλονίσει περισσότερο στη ζωή μου. Τον έχουμε στο μυαλό μας, στην καρδιά μας, πάντα δίπλα μας. Ένα κομματι από το EURO του το έχω χαρίσει και είναι μαζί του στον ουρανό».
)
)
)
)
)
)
)
)