Ο Νορβηγός αστέρας, Έρλινγκ Χάαλαντ που ανανεώθηκε πρόσφατα από τη Μάντσεστερ Σίτι, εντάσσεται σε ένα γκρουπ παικτών που έχουν εξασφαλίσει τη συνέχεια στους αντίστοιχους συλλόγους τους μακροπρόθεσμα.
Μια ολοένα και πιο διαδεδομένη τάση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο βασίζεται στην επέκταση των συμβολαίων των παικτών για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό του Έρλινγκ Χάαλαντ, ο οποίος επέκτεινε το συμβόλαιό του με τη Μάντσεστερ Σίτι έως το 2034. Αναμφίβολα, μια κίνηση που ενισχύει τη δεσπόζουσα θέση του αγγλικού συλλόγου στην ποδοσφαιρική σκηνή και, ταυτόχρονα, τερματίζει τις ελπίδες συλλόγων όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ να τον αποκτήσουν.
Ενα νέο συμβόλαιο που εξασφαλίζει για τη Σίτι τη συνέχεια ενός από τα μεγαλύτερα αστέρια στον κόσμο του ποδοσφαίρου και που θυμίζει αρκετές κινήσεις αυτού του είδους που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Υπό αυτή την έννοια, η Τσέλσι ακολούθησε το ίδιο μοτίβο με την ομάδα των Πολιτών και, στην αρχή της φετινής σεζόν, εξασφάλισε τη συνέχεια του βασικού της αστέρα, Κόουλ Πάλμερ.
13:31 - 17.01.2025
Παράνομη η ανανέωση του Χάαλαντ; Τι λένε οι κανονισμοί για τα πολύ μακροχρόνια συμβόλαια
Οι κανονισμοί της FIFA, περιορίζουν τα συμβόλαια των επαγγελματιών παικτών σε μέγιστο χρονικό διάστημα πέντε ετών. Αλλά οι μεγαλύτερες διάρκειες επιτρέπονται εάν μια χώρα το επιτρέπει, όπως στην Αγγλία, όπου ο Έρλινγκ Χάαλαντ το παρέτεινε για σχεδόν δέκα χρόνια.
Ο Άγγλος ανανέωσε το συμβόλαιό του με την ομάδα του «Στάμφορντ Μπριτζ» τον περασμένο Αύγουστο μέχρι το 2033. Μετά την εκρηκτική σεζόν του, οι Μπλε δεν δίστασαν να επεκτείνουν ένα συμβόλαιο που, τότε, έληγε το 2031. Σε κάθε περίπτωση, μια τάση που αργότερα επιβεβαίωσαν με τον γκολ τους, τον Νίκολας Τζάκσον, ο οποίος επίσης ανανέωσε μέχρι το 2033. Ένα μοντέλο συλλόγου που ξεκίνησε προηγουμένως με τις επεκτάσεις των Έντσο Φερνάντες και Μικαϊλο Μούντρικ, μέχρι το 2032 και το 2031 αντίστοιχα.
Ωστόσο, παρά την οικονομική και χρηματοπιστωτική ισχύ της Premier League, αυτού του είδους η κατάσταση είναι ήδη κοινή στην Ισπανία. Το πρώτο παράδειγμα που, κατά κάποιο τρόπο, έδωσε τη θέση του σε όλα τα άλλα, ήταν αυτό του Ινιάκι Γουίλιαμς το 2019. Ο επιθετικός της Μπιλμπάο επέκτεινε το συμβόλαιό του με τον σύλλογο της ζωής του μέχρι το 2028. Μια κίνηση που δεν έπαψε να εκπλήσσει τους οπαδούς του ποδοσφαίρου και που δημιούργησε προηγούμενο στην ομάδα του Μπιλμπάο.
Χρόνια αργότερα, το 2023, ο Οϊάν Σανκέτ έκανε το ίδιο και σφράγισε ένα συμβόλαιο με τους Βάσκους που θα τον δέσει με τον σύλλογο έως το 2032. Όπως και ο Ντάνι Βίβιαν, αρχηγός της άμυνας των «λιονταριών», ο οποίος θα παραμείνει στην Μπιλμπάο μέχρι την ίδια χρονιά, αφού πρόσφατα ανανέωσε (το 2024) το συμβόλαιό του.
Το 2021, η Οσασούνα επέλεξε επίσης το ίδιο μοντέλο και επέκτεινε τη δέσμευση ενός από τα μαργαριτάρια της ακαδημίας νέων της, του Τζον Μονκαγιόλα, για δέκα χρόνια. Ο μέσος ανανεώθηκε μέχρι το 2031 με τους «rojillos» και επιβεβαίωσε τη συνέχειά του στην ομάδα μέχρι το τέλος της καριέρας του πρακτικά.
Αυτά είναι μερικά από τα πιο πρόσφατα και σημαντικά παραδείγματα στον σημερινό ποδοσφαιρικό κόσμο. Μια πορεία που υιοθετείται από όλο και περισσότερες αθλητικές διοικήσεις, με την πρόθεσή τους να προστατεύσουν και να διασφαλίσουν τη συνέχεια των κύριων πλεονεκτημάτων τους ενόψει σε ορισμένες περιπτώσεις της διαρκούς απειλής των μεγάλων συλλόγων στη μεταγραφική αγορά ή, για παράδειγμα, στην περίπτωση της Σίτι με τον Χάαλαντ, να διατηρήσουν τις επιλογές διεκδίκησης όλων των τίτλων στο τέλος των σεζόν.