Νταμπράουσκας: «Δεν έκανα λάθος που επέλεξα να πάω στον ΟΦΗ»

Ο Βάλντας Νταμπράουσκας αναφέρθηκε στην απόφασή του να δουλέψει στον ΟΦΗ.

Ο Βάλντας Νταμπράουσκας μίλησε στην πατρίδα του για τους λόγους που αποφάσισε να έρθει στον ΟΦΗ.

Ο Λιθουανός τεχνικός παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στην ιστοσελίδα 15min.lt κι ενώ απολαμβάνει τις διακοπές του στο Πουκρόι απ’ όπου και κατάγεται. Ο 46χρονος Νταμπράουσκας, λοιπόν, σ’ ερώτηση για την απόφαση να μετακομίσει στο Ηράκλειο απάντησε:

«Σίγουρα δεν υπάρχει έλλειψη προσοχής και προτάσεων αυτό το καλοκαίρι, αλλά έχω πει πολλές φορές ότι κάνω την επιλογή μου, όχι λόγω των συνθηκών που μου προσφέρουν, αλλά ανάλογα με τα άτομα που θα πρέπει να δουλέψω μαζί. Ήταν εξαιτίας των ανθρώπων και των αξιών που επέλεξα την πρόταση του ΟΦΗ και τώρα μπορώ με αυτοπεποίθηση ότι δεν έκανα λάθος».

Αναλυτικά όσα είπε ο Νταμπράουσκας:

- Πως εκτίμησε η διοίκηση του ΟΦΗ την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα; 

«Η διοίκηση του ΟΦΗ, ο κόσμος, τα media αξιολόγησαν την σεζόν πολύ καλά. Στην δεκαετία του ’80, το club ήταν διεκδικητής τίτλων στην Ελλάδα, κέρδισε το κύπελλο και ήταν οδυνηρό για τους οπαδούς να βλέπουν την ομάδα τους στον πάτο της βαθμολογίας. Τα τελευταία 15 χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για το Ηρακλειώτικο ποδόσφαιρο, το γεγονός ότι ο ΟΦΗ κατά την διάρκεια της δικής μου παρουσίας στον πάγκο του έσπασε 4-5 ρεκόρ που δεν είχαν συμβεί για 20 χρόνια μιλάει από μόνο του για το τι πετύχαμε. Για παράδειγμα, κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη δεν έχουμε κερδίσει για 29 χρόνια και δεν είχαμε πάρει βαθμό για μια δεκαετία. Επίσης η επίδοση μας εκτός έδρας είναι μια από τις καλύτερες στην ιστορία του ΟΦΗ. Από την μια πλευρά, όλοι είναι χαρούμενοι επειδή βελτιώθηκαν τα αποτελέσματα και είναι φυσιολογικό εν μέρει. Από την άλλη όμως, εμένα αυτό μου δείχνει ότι το Κρητικό ποδόσφαιρο ήταν σε μια βαθιά τρύπα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι όλοι ξεκίνησαν να πιστεύουν πάλι για τον ΟΦΗ ότι μπορεί να παίξει και να προκαλέσει εκείνες τις μεγάλες, αποκαλούμενες, ελληνικές ομάδες. Η άλλη όψη του νομίσματος δείχνει ότι δεν κερδίσαμε καμία από αυτές. Φτάσαμε κοντά αλλά δεν συνέβη ποτέ».

 -Συχνά αναλύετε την σημασία των λεπτομερειών και των στατιστικών που καθορίζουν το ποδόσφαιρο. Αυτό σημαίνει ότι κατά την διάρκεια της προετοιμασίας για ένα παιχνίδι προσπαθείτε να τονίσετε κάποια στοιχεία που θα έδιναν στην ομάδα σας μεγαλύτερες πιθανότητες για τη νίκη;

 «Ενδιαφερόμουν για την ανάλυση του ποδοσφαίρου από τότε που ήμουν στην ακαδημία της Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ, στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Εργαζόμουν μαζί με τον ειδικό αναλυτή Jonh Bilton. Οι ιδέες του φαίνονταν ξεπερασμένες σε μερικούς ωστόσο μια από τις μεθόδους εργασίας του ήταν που με έκανε να κολλήσω ήταν η “προπόνηση βάσει στατιστικών στοιχείων”. Θυμάμαι πως η ΠΟ Λιθουανίας μου εμπιστεύτηκε την θέση του προπονητή της Εθνικής ομάδας Κ17, τότε υπήρχαν πολλά στατιστικά παράγωγα όπως και τώρα αλλά και τότε με θυμάμαι να αναλύω πόσες πάσες έκαναν οι παίκτες, μικρές ή μεγάλες ή βαθιές κτλ. Όταν εργάστηκα στην Ζαλγκίρις Βίλνιους ήμασταν ένα γκρουπ από νεαρούς προπονητές, συναντιόμασταν κάθε μήνα και αναλύαμε τα πιο ενδιαφέροντα πανίδια που είχαμε παρακολουθήσει. Ιδέες και αποφάσεις προπονητών και ανταλλάζαμε απόψεις. 

Ο Βάιντας Σαμπαλιάουσκας που τώρα δουλεύει στην Εθνική ομάδα, ο Τάντας Βιλκεβίτσιους, ο Ντειβίντας Μικουτσιόνις που είναι βοηθός του Άντρις Σκέρλα και άλλοι πολλοί ανήκαν σε εκείνη την ομάδα. Θυμάμαι ότι μια φορά ο Σαμπαλιάουσκας είχε αναλύσει τα γκολ που είχαν μπει στην πρώτη κατηγορία και παρατηρήσαμε πως τα περισσότερα είχαν επιτευχθεί στην ζώνη 5-11 μέτρων από την περιοχή. Εάν οι αριθμοί δείχνουν αυτό τότε ως προπονητής προσπαθείς, φυσιολογικά, να κάνεις τα πάντα για να περάσεις την μπάλα σε αυτό το σημείο όσο πιο πολύ γίνεται. Είναι παρόμοιο με το μπάσκετ γιατί τα στατιστικά σου δείχνουν που είναι πιο πιθανό να πετύχεις ένα καλάθι, είτε κάτω από το καλάθι, είτε από την γραμμή του τριπόντου. Τότε λοιπόν συνδέεις όλα τα στοιχεία που έχεις, τα βάζεις στο καλάθι και βλέπεις τι ακριβώς συμβαίνει. Βλέπεις πως επηρεάζουν το παιχνίδι σου, του αντιπάλου σου. Φυσικά όλα αυτά τα στατιστικά εξαρτώνται από τους αναλυτές που έχεις μαζί σου και τις ικανότητες να τ’ αναλύουν». 

-Μέχρι τον ποδοσφαιρικό σταθμό της καριέρας σας που ήταν η Ελλάδα, πάντα επιλέγατε -ομάδες που είχαν στόχο την κατάκτηση των πρώτων θέσεων. Πόσο εύκολο ψυχολογικά ήταν να καθοδηγήσετε μια ομάδα με διαφορετικές προσδοκίες; 

«Όχι, συνέβη το αντίθετο για μένα. Το μεγαλύτερο πράγμα που μου έλειπε αυτήν την χρονιά ήταν να παλέψω για τίτλους. Όταν παλεύεις για χρυσά μετάλλια ή έναν τελικό κυπέλλου τότε νιώθεις πως είσαι κοντά σε ένα τρόπαιο. Έχεις μέσα σου αρκετή αδρεναλίνη μέσα από αυτές τις στιγμές και είναι θετικό όποια και αν είναι η κατάληξη των πραγμάτων. Το να δουλεύεις σε μια ομάδα που παλεύει για την σωτηρία της είναι εντελώς διαφορετικό, ωστόσο υπάρχει ακόμα μεγάλη αδρεναλίνη αλλά σίγουρα είναι ένα διαφορετικό πράγμα. Ξυπνάς το πρωί έπειτα από μια ήττα και νιώθεις ότι η πίεση είναι τεράστια επειδή γνωρίζεις πως δεν μπορείς να κάνεις ξανά τα ίδια λάθη γιατί τότε θα υποβιβαστείς». 

- Όταν έφτασες στο Ηράκλειο είπες ότι στόχος σου ήταν να μετατρέψεις τον ΟΦΗ σε μια ομάδα που πρακτικά θα ήταν ανίκητη στην έδρα της και το ταξίδι των άλλων ομάδων στην Κρήτη θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά παίξατε περισσότερο καλά εκτός έδρας αυτήν την σεζόν.

 «Πολύ καλύτερα… Στα 17 εντός έδρας παιχνίδια κερδίσαμε μόνο τρία. Ακόμα περισσότερο, αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι μια από τις δύο εστίες ήταν μεγεμένη, καταφέραμε να σκοράρουμε στο τέλος της σεζόν στη νίκη επί της Λαμίας με 4-1. Κανονικά δεν κάναμε προπονήσεις στο γήπεδο όμως όταν προέκυψε αυτή η κατάσταση έκανα μια ξεχωριστή προπόνηση όπου προπονηθήκαμε σε αυτήν την εστία για να πετύχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα γκολ και τελικά καταφέραμε και το σπάσαμε το ξόρκι. Μάλιστα σε μια συνέντευξη τύπου είχα αστειευτεί πως έπρεπε να καλέσουμε έναν ιερέα για να κάνει εξορκισμό. 

Το γήπέδο μας είναι μοναδικό και ιδιαίτερο. Χτίστηκε σε μια γειτονιά μέσα, έχει αγγλικό στυλ, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να δουν παιχνίδια ακόμα και από τα μπαλκόνια τους. Ο αγωνιστικός χώρος είναι μισό μέτρο από την εξέδρα που βρίσκονται οι οπαδοί. Η πίεση από τον κόσμο προς την αντίπαλη ομάδα και τον αντίπαλο πάγκα είναι πάντα τεράστια. Όταν ο ΟΦΗ διεκδικούσε τίτλους στην δεκαετία του 1980, η έδρα του ήταν το μεγάλο του πλεονέκτημα. Πιστεύω πως αυτό το γήπεδο μπορεί να γίνει ο 12ος παίκτης, να δημιουργηθεί μια τρομακτική ατμόσφαιρα για τους αντιπάλους μας. Δεν κατάφερα να κάνω την έδρα μας ένα κάστρο κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Ήταν ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Θα αντάλλαζα τρεις εκτός έδρας νίκες με περισσότερους βαθμούς μέσα στην έδρα μας. Έπειτα η υποστήριξη είναι εντελώς διαφορετική επειδή οι οπαδοί του ΟΦΗ είναι πολύ παθιασμένοι, ευθείς και αγαπούν πάρα πολύ την ομάδα τους αλλά και ατρόμητοι. Εάν κερδίζουμε στο σπίτι μας θα γίνουμε ακόμα περισσότερο δυνατοί. Αυτός είναι ένας από τους κύριους στόχους της επόμενης χρονιάς και να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί μέσα στην έδρα μας. Μια άλλη προσδοκία είναι να παίζουμε καλύτερα απέναντι σε ομάδες που είναι χαμηλότερα στην βαθμολογία από εμάς, ομάδες όπως οι Ιωνικός, Λεβαδειακός πο υ υποβιβάστηκαν αυτήν την σεζόν, παίξαμε μαζί τους τρεις φορές και χάσαμε στο γήπεδο πέντε βαθμούς”. 

- Ένα βίντεο από τ’ αποδυτήρια με μια συναισθηματική ομιλία που ενέπνευσε τους παίκτες, τράβηξε αρκετή προσοχή. Υπάρχουν πράγματα που τα εννοούσατε και ήταν συναισθηματικά και αληθινά ή προέρχονται από την καρδιά και το μυαλό;

 «Όλα είναι συναίσθημα, με αυτόν τον τρόπο πρέπει να λειτουργείς. Σε αυτό το βίντεο υπήρχε πολύ διαφορετική γλώσσα από ότι στο ημίχρονο. Εκεί δεν φαίνονται κάποιες σανίδες που έσπασα, ήμουν εκνευρισμένος γιατί είδα πως κάποιοι ποδοσφαιριστές ίσως ήθελαν να πουν κάτι αλλά πήραν ανάσα και παρέμειναν σιωπηλοί, ίσως επειδή σκέφτηκαν πως είναι το τελευταίο παιχνίδι, οπότε δεν χρειάζεται να πω κάτι, δεν έχει σημασία… Το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς κόντρα στον Παναιτωλικό δεν ήταν τόσο καλό, ο αντίπαλος είχε τρία δοκάρια, μας προσέβαλε αμυντικά σε κάποιες καταστάσεις. Όμως, ειρωνικά στο τέλος μετά τις ίδιες συνθήκες, σκοράραμε και κερδίσαμε. Σε κάποιες στιγμές νιώθεις πως ανταμείβεσαι από την τύχη για την δουλειά σου και την προσπάθεια σου ακόμα και όταν δεν χρειάζεται. Αυτό είπα στα παιδιά. Όταν μπήκα στ’ αποδυτήρια και τους είπα “σας ευχαριστώ”, δέκα λεπτά νωρίτερα η κατάσταση δεν ήταν η ίδια. Όπως και να’ χει, οι ποδοσφαιριστές πραγματικά αξίζουν τον σεβασμό για την προσπάθεια και τ’ αποτελέσματα που έφεραν. Όλοι μπορούν να θυμηθούν την αρχή της χρονιάς, πόσο δύσκολη ήταν, οι περισσότεροι φίλαθλοι μας έγραφαν στους παίκτες, στον τεχνικό διευθυντή, στον πρόεδρο. Όμως από την πρώτη μέρα είδα πως παρά τ’ αποτελέσματα και τις κακές στιγμές οι παίκτες είχαν μια καυτή επιθυμία δίνοντας όλη την δύναμη τους στις προπονήσεις έχοντας μεγάλο κίνητρο. Ήθελα να επιβραβευτούν για τις δικές τους προσπάθειες και τελικά αυτό συνέβη».

 - Μετά που ανέλαβες την θέση του προπονητή του ΟΦΗ, τις πρώτες εβδομάδες είχες αρκετές αντιπαραθέσεις με τα τοπικά media. Η βελτίωση της εικόνας του Ο ΟΦΗ έκανε καλύτερη την επικοινωνία με εκείνα; 

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα που παρότι δεν είναι μεγάλη, έχει τεράστιο αριθμό από εφημερίδες, κανάλια και αθλητικά media. Όταν πας να παίξεις στην Αθήνα με την ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις και τους δημοσιογράφους που εκπροσωπούν αυτές τις ομάδες. Όταν ήμουν στο Σπλιτ, υπήρχαν 4-5 media που έγραφαν για την Χάιντουκ και στην Κρήτη ίσως υπάρχουν μόνο 10 media που ασχολούνται με τον ΟΦΗ. Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο, εγώ πραγματικά καταλαβαίνω τους κανόνες του παιχνιδιού και την ένταση της δουλειάς τους. Την δουλέψαμε την σχέση και στο τέλος ήταν ακόμα πιο ζεστή και πιο ανοιχτή. Αποφάσισα να έχουμε μια ανοικτή προπόνηση κάθε Τετάρτη προκειμένου οι δημοσιογράφοι να έρχονται, να την βλέπουν και να κάνουν ελεύθερα τις ερωτήσεις τους. Αυτό δούλεψε και κάθε φορά ήταν το λιγότερο τρεις δημοσιογράφοι. Αυτή η επικοινωνία φέρνει τους δημοσιογράφους ακόμα πιο κοντά στην ομάδα προκειμένου και εκείνοι να καταλάβουν την διαδικασία που είναι σε εξέλιξη στο club, ν’ αποκτήσουν μια αίσθηση για την ομάδα και να δουν ότι οι παίκτες έλαβαν πολύ αδικαιολόγητη κριτική». 

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της περιόδου; 

«Θα έλεγα πως υπάρχουν πολλές διαφορετικές στιγμές. Στην αρχή, το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Εκείνη την στιγμή ήμασταν στην τελευταία θέση, εάν είχαμε χάσει θα παραμέναμε τελευταίοι για έναν μήνα και 10 μέρες αφού ακολουθούσε η διακοπή του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θα ήταν πολύ δύσκολο βλέποντας στα μάτια μου αυτήν την βαθμολογία. Ξεκίνησε το παιχνίδι, πετύχαμε αυτογκόλ στο δεύτερο λεπτό. Τίποτα δεν πήγαινε καλά, ο κόσμος ήταν εξαγριωμένος, δεν υπήρχε παιχνίδι. Είχαμε κάποιες ευκαιρίες στην συνέχεια πετύχαμε δύο γκολ και κερδίσαμε 2-1 με αποτέλεσμα ν’ ανέβουμε δύο θέσεις στην βαθμολογία. Στην συνέχεια η ατμόσφαιρα ήταν καλύτερη της επόμενες εβδομάδες. 

Από την άλλη βέβαια, όλοι στο club παραδεχόμασταν πως η πρώτη μισή ώρα ήταν η χειρότερη της χρονιάς. Το επόμενο σημείο κλειδί ήταν η διακοπή λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κατά την διάρκεια των επόμενων εβδομάδων δουλέψαμε πάρα πολύ, παίξαμε φιλικά παιχνίδι κόντρα σε Άντερλεχτ, ΑΕΚ, Ιωνικός, Νιώθαμε ότι το παιχνίδι μας βελτιώνεται, ήμασταν ικανοποιημένοι και ήρεμοι. Η διοίκηση μου είπε μετά την προετοιμασία: Με αυτά που είδαμε στο γήπεδο σίγουρα θα καταφέρουμε να μείνουμε στην κατηγορία. Και μετά ακολουθεί το πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος κόντρα στον Ατρόμητο που διεκδικούσε την έκτη θέση. Παίξαμε πολύ καλύτερα, είχαμε κατοχή της μπάλας 70%, πολλές χαμένες ευκαιρίες. Πρεσάραμε πολύ, σκοράραμε αλλά ακυρώθηκε από το var και στο τέλος ηττηθήκαμε με 1-0.

 Γυρίζω σπίτι, βλέπω το πρόγραμμα και διαπιστώνω ότι ο επόμενος αντίπαλος είναι ο Παναθηναϊκός στην Αθήνα. Μια ομάδα που διεκδικούσε τον τίτλο του πρωταθλητή και που ήταν πρώτη με 10 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο. Αντιλαμβάνεσαι πως αν χάσεις εκεί θα είσαι πάλι τελευταίος και όλη η σκληρή δουλειά που έχεις κάνει θα πάει χαμένη. Πήγαμε στην πρωτεύουσα και δεχόμαστε κόκκινη κάρτα στο 7ο λεπτό. Όμως στο τέλος το παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο. Στην συνέχεια, ακολουθεί το παιχνίδι με τον Βόλο όπου πήραμε έναν βαθμό και ήρθε εκείνο με τον Παναιτωλικό εκτός έδρας όπου κερδίσαμε με 4-0. Τότε κατάλαβα πως όλα θα πάνε καλά με την ομάδα και σε αυτή την σειρά αγώνων πήραμε έναν βαθμό εκτός έδρας κόντρα στον ΠΑΟΚ, κάτι που δεν είχε καταφέρει το club για 10 ολόκληρα χρόνια».

 - Η τελευταία φορά που μιλήσαμε μαζι΄ήταν τον χειμώνα και είχες πει ότι δεν ήταν δύσκολο να συγκεντρωθείς στην δουλειά επειδή η Κρήτη είναι ένα πολύ ωραίο και ήσυχο μέρος όταν δεν υπάρχει η τουριστική σεζόν. Η παρουσία τουριστών έκανε δυσκολότερη την δουλειά; 

«Όχι ήταν ακόμα πιο εύκολη. Με την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου ο θόρυβος στο νησί έγινε ακόμα μεγαλύτερος, οπότε ήταν ακόμα πιο εύκολο να εξαφανιστείς μέσα στο πλήθος και να μην σε παρατηρούν. Όταν δεν υπήρχαν τουρίστες, ήσουν περισσότερο ορατός, σε πρόσεχαν, σε ρωτούσαν για την ομάδα συνέχεια στην καφετέρια ή σε ένα κατάστημα. Ήταν ακριβώς όπως στο Σπλιτ, οπότε ήμουν συνηθισμένος σε αυτό. Αντιθέτως κατά την διάρκεια των play outs όπου το ενδιαφέρον ήταν λιγότερο από το να παίζαμε στα play offs». 

-Τι κάνει ο Βάλντας Νταμπράουσκας στον ελεύθερο χρόνο του στο Ηράκλειο; 

«Διαβάζω βιβλία ή επικοινωνώ με την οικογένεια μου που ζει στην Λιθουανία, όπως επίσης παρακολουθώ στην τηλεόραση αρκετό ποδόσφαιρο. Ο καλύτερος τρόπος για μένα για να περνάει η ώρα είναι να παρακολουθώ αθλητικές ειδήσεις. Για παράδειγμα, αν έχουμε παιχνίδι το Σάββατο και έχουμε κερδίσει, πηγαίνω σπίτι και παρακολουθώ τα πιο ενδιαφέροντα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ή ακόμα και τα πρωταθλήματα της Αργεντινής και της Βραζιλίας, μέσα στα ξημερώματα και του MLS. Αν δεν υπάρχει δράση στο ποδόσφαιρο, παρακολουθώ παιχνίδια από το ΝΒΑ ή το ΝΗL. Κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος NFL παρακολουθώ όλα τα παιχνίδια της αγαπημένης μου Indianapolis Colts. Τα πρωινά της Κυριακής παίζουμε πάντελ μαζί με τους υπόλοιπους Λιθουανούς, συνήθως μετά την προπόνηση αφιερώνω όλο μου τον χρόνο στις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω για το ποια παιχνίδια παρακολουθώ…».