Δεν είναι προβληματισμός πλέον, καμπανάκια βαράνε!

Ο Διονύσης Βερβελές αναλύει στο blog του στο Sportal την ήττα από τη Λυών, τις δυσκολίες, αλλά και την επόμενη ημέρα...

Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στη Γαλλία απέναντι στη Λυών. Οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ, προφανώς και δεν… μάγεψαν με την εικόνα τους, αλλά αδίκησαν και τον εαυτό τους εκτιμώ. Κάλλιστα θα μπορούσαν να βρεθούν μπροστά στο σκορ. Η φάση του Ροντινέι στο πρώτο ημίχρονο και αυτή του Γιάρεμτσουκ στην έναρξη του δευτέρου μέρους, ήταν οι στιγμές του Ολυμπιακού.

Φυσικά και θα μπορούσε να έχει βρεθεί νωρίτερα πίσω στο σκορ, αλλά για να μην… γελιόμαστε, πολλές φορές για να ξεκλειδώσεις αυτοπεποίθηση και ψυχολογία κυρίως, χρειάζεται το 0-1. Ο Ολυμπιακός στη Γαλλία δεν είχε και την τύχη μαζί του, με χαρακτηριστική την φάση του 2-1 με το αυτογκόλ, όπου με χρήση VAR το γκολ δεν μέτρησε. Ας γινόταν 2-1 στο 88’ στην τελική, ας πήγαινε να παίξει οχτώ λεπτά «φωτιά».

Απορώ εδώ και ημέρες με κάποια πράγματα, γύρω από τον προπονητή. Θα τον έχω ψηλά στο μυαλό μου πάντα, δεν θα ξεγραφτεί η στιγμή της κατάκτησης του Conference League. Αυτός άλλαξε όλη την ιστορία, έγινε πρώτος μάγκας. Το συμβόλαιό του, ουσιαστικά το είχε εξασφαλίσει από πριν. Νομίζω, όμως, πως έχει υπερεκτιμήσει κάπως το ρόστερ που διαμορφώθηκε.

Δεν γίνεται να πιστεύει ότι με το υπάρχον, μπορεί να προχωρήσει στη συνέχεια. Πως θα γίνει αυτό; Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν. Και αν δεν… ο Ολυμπιακός εκτός της Ευρώπης, θα ‘χει ταλαιπωρία και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήδη έχασε την επαφή του με την κορυφή και σου δίνει την αίσθηση πως πηγαίνει για ντέρμπι με τον ανεβασμένο Ατρόμητο του Πάμπλο Γκαρσία.

Μπορεί να αλλάξει αυτή η εικόνα; Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Κυρίως γιατί βλέπω πως δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ο παίκτης που θα «κουβαλήσει» την ομάδα, που θα τη σηκώσει. Ποιος θα το κάνει; Ο Γουίλιαν ναι, μπορεί να κρατήσει, να βρει συνεργασίες, αλλά θέλει το χρόνο του. Και η αλήθεια είναι πως αυτή η ιστορία με τον Τσικίνιο με έχει προβληματίσει. Σου δίνεται η εντύπωση πως ο Μεντιλίμπαρ περιμένει από αυτόν να θυμίσει λίγο από… Φορτούνη, από Ποντένσε και να είναι και ο Τσικίνιο που γνωρίσαμε. Ο Πορτογάλος δείχνει «βραχυκυκλωμένος» εκεί που παίζει και όπως καλείται να παίξει.

Ο Μεντιλίμπαρ που έχω εγώ στο μυαλό μου, δεν θα έκανε τέσσερις αλλαγές στο 60ό λεπτό αγώνα που είναι 0-0. Εντύπωση μου έκανε και ότι παρατάχθηκε με τριάδα στη Γαλλία, άκουγα και το Ρέτσο μετά το ματς να λέει πως δεν το έχουν δουλέψει πολύ αυτό. Έχω… μπερδευτεί, δεν έδειξε ποτέ ζεστός με εξτρά προσθήκες και δείχνει να πιστεύει στους μικρούς με όσα λέει, αλλά έχουμε δει ως τώρα τον Κωστούλα. Που έκανε τι; Έπαιξε ως μαχητής, με θέληση, έβγαλε τσαμπουκά…

Δεν σκοράρει ο Ολυμπιακός με τον Παναιτωλικό. Βρίσκει ένα γκολ στις καθυστερήσεις και δεν σκοράρει και με τη Λιόν. 270 λεπτά, συν καμιά 20αριά καθυστερήσεων, είναι πολλά για να βρεις ένα γκολ στην… κόντρα και με το σκορ 2-0 κόντρα στον Άρη. Σε φάση σφύριξα κι… έληξες.

Ο Ολυμπιακός έχει δύσκολο δρόμο μπροστά του. Όπως πήγε η κατάσταση, καλείται να κάνει άμεσα, υπερβάσεις. Δεν το συζητώ να γκελάρει με τον Ατρόμητο την Κυριακή. Έχει την Μπράγκα του Καρβαλιάλ που έκανε μεγάλη ανατροπή στην πρεμιέρα της και με τον Ορτα βασικό παρακαλώ και πηγαίνει στο ΟΑΚΑ να παίξει με τον Παναθηναϊκό. Μετά, ακολουθεί διακοπή πρωταθλήματος. Αν δεν πάρει αποτελέσματα εδώ, έχει… μπλέξει για τα καλά. Γιατί μαζί, χάνει και την ψυχολογία, αλλά και την αυτοπεποίθησή του. Όχι μόνο τη δική του, αλλά και των οπαδών του που βλέπουν μία κατάσταση πρωτόγνωρη, για μία ομάδα που πριν λίγο καιρό σήκωσε το Conference League κι έγραψε με χρυσά γράμματα ιστορία.

Τελειώνει το ματς και βλέπω τον Ελ Κααμπί να φεύγει για τα αποδυτήρια. Με το κεφάλι κάτω. Την ίδια ώρα, ο Ρέτσος (καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο) με τον Κωστούλα, να πηγαίνουν προς τον κόσμο που ήρθε και φώναζε, για να στηρίξει, για να τους ευχαριστήσουν. Γύρισε και ο Ελ Κααμπί μετά, πήγαν κάπως… κρύοι και οι υπόλοιποι κι εδώ είναι ένα άλλο κομμάτι. Ο κόσμος δείχνει αποφασισμένος να στηρίξει. Έχανε η ομάδα του και φώναζε «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός». Ίσως δεν μπορεί και αυτός, να αποδεχθεί αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, αυτή την εικόνα της ομάδας που αδυνατεί να δημιουργήσει, να βγάλει ευκαιρίες και να σκοράρει για να μαζέψει τρίποντα.

Τον προπονητή τον βλέπω προβληματισμένο, αλλά και εκνευρισμένο. Στη Γαλλία πήρε κάρτα (!) στο τέλος, είναι κι αυτό ένα δείγμα. Όπως και το πόσο έξαλλος γινόταν με πράγματα που… δεν έβλεπε από τους παίκτες του. Ένας Ολυμπιακός που αδυνατούσε να κερδίσει μονομαχία, να βγει πρώτος στην μπάλα, να «καθαρίσει» φάσεις και να παίξει -γιατί όχι- και με το χρόνο. Ματς που δεν μπορείς, δεν το χάνεις… Και όταν έχεις «καθαρίσει» με το 0-0 στο πρώτο μέρος, οφείλεις στο δεύτερο να είσαι πιο ανταγωνιστικός, να απειλήσεις, αλλά και να μη δώσεις φθηνές στιγμές.

Οι αντίπαλοι προπονητές δείχνουν να σημαδεύουν την αριστερή πλευρά των Πειραιωτών και ειδικότερα τον Ορτέγκα. Έβγαλαν δύο μεγάλες φάσεις από εκεί, πέτυχαν και το 1-0. Δεν μπορεί πλέον να είναι τυχαίο, δεν μπόρεσε να συνδράμει και ο Πιρόλα. Και όταν είναι όλα στραβά, δεν θα σου ακυρωθεί μόνο το γκολ, αλλά θα δεχθείς κι ένα δεύτερο, από την κόντρα που πήγε να βάλει ο Κάρμο. Όλα στραβά και ανάποδα στη Γαλλία, αλλά το μέλλον περιμένει. Το να μείνεις εκεί, να… περιμένεις, δεν θα προσφέρει τίποτα απολύτως.

Ο Ολυμπιακός και ο Μεντιλίμπαρ, πρέπει να δουν κατάματα την πραγματικότητα και στη χειρότερη, να την επικοινωνήσουν με τον κόσμο. Τότε, θα τον έχουν και δίπλα. Η ομάδα έχει μπει στα εκατό χρόνια της ιστορίας της και προβληματίζει για τα καλά. Θεωρητικά μια μικρή βελτίωση μπορεί να πει κάποιος ότι είδε, αλλά νομίζω πως προέκυψε περισσότερο από την επιλογή να αγωνιστεί με τρεις αμυντικούς πίσω.

Κάτι για το τέλος. Οχτώ παίκτες που κατέκτησαν το Conference League, έπαιξαν και χθες το βράδυ βασικοί. Άλλαξε όλη αυτή η εικόνα δηλαδή λόγω του Φορτούνη και του Ποντένσε; Αν και η αίσθηση που μου δίνεται, είναι πως αυτή τη στιγμή, αυτός που λείπει περισσότερο είναι ο Ιμπόρα. Ένα… κομπιούτερ με μυαλό στο κέντρο, που ήξερε να καλύψει και να καθοδηγήσει.

Για να δούμε τι άλλο μας περιμένει στη συνέχεια, η οποία, θέλοντας και μη, απέκτησε ξεχωριστό ενδιαφέρον…