Η ερμηνεία του πειθαρχικού κώδικα, το «τυφλό» σημείο στο φύλλο αγώνα και το ερώτημα αν μπορεί να συνεχιστεί το ντέρμπι

Τι προβλέπει ο πειθαρχικός κώδικας της ΕΠΟ, η διατύπωση του Μαρέσκα στο φύλλο αγώνα που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για τις εξελίξεις, το άρθρο 21 του ΚΑΠ και το σενάριο να παιχτεί κανονικά το υπόλοιπο του ντέρμπι στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Στις δικαστικές αίθουσες θα αποφασιστεί η τύχη του ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Τα νομικά επιτελεία των ομάδων είναι αυτά που θα... παίξουν πλέον μπάλα, επιχειρηματολογώντας για το δίκαιο ή άδικο της διακοπής. Και αν αυτή δικαιολογείται με βάση τα στοιχεία που προκύπτουν έπειτα από την ρίψη της κροτίδας και κατά πόσο αυτό το γεγονός επέφερε σοβαρό τραυματισμό ή μη στον Χουάνκαρ, σε σημείο να τίθεται εν αμφιβόλω η ικανότητα του να αγωνιστεί στην αναμέτρηση.

Η τύχη του ντέρμπι είναι στον «αέρα», είναι θέμα ερμηνείας -όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις- των κανονισμών, ενώ το ίδιο συμβαίνει τόσο με το φύλλο αγώνα, όσο και με την γνωμάτευση του γιατρού, Χρήστου Γώγου.

Για να τα πάρουμε με τη σειρά, ας δούμε αρχικά τι προβλέπει ο πειθαρχικός κώδικας της ΕΠΟ:

1) Σχετικά με την διακοπή λόγω σωματικής βλάβης από ρίψη αντικειμένων

"Εάν (σ.σ. η ρίψη αντικειμένων) είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή διακοπή ή την προσωρινή αναστολή έναρξης του αγώνα εκ μέρους του διαιτητή, τιμωρείται με χρηματική ποινή από τρείς χιλιάδες (3.000) ευρώ έως σαράντα πέντε χιλιάδες (45.000) ευρώ.

Εάν από την ρίψη αντικειμένων, υπάρξει τέτοια σωματική βλάβη προσώπου νόμιμα ευρισκομένου στον αγωνιστικό χώρο, (σ.σ. η υπαίτια ομάδα) τιμωρείται με χρηματική ποινή από τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ έως εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ.

Στην περίπτωση που υπάρξει οριστική διακοπή ή οριστική ματαίωση της τέλεσης του αγώνα, επιπρόσθετα επιβάλλεται κατακύρωση του αγώνα υπέρ της αντίπαλης ομάδας με τέρματα 0-3 (εκτός αν το αποτέλεσμα ευνοεί την ανυπαίτια ομάδα, οπότε παραμένει) και ποινή διεξαγωγής αγώνα χωρίς θεατές δύο (2) έως τέσσερις (4) αγωνιστικές".

2) Η κρίση για τη σοβαρότητα του τραυματισμού

"Η σωματική βλάβη προσώπου νομίμως ευρισκομένου στον αγωνιστικό χώρο (όπως και η εκτίμηση της σοβαρότητας αυτής και της δυνατότητας ή της αδυναμίας του προσώπου να συνεχίσει την άσκηση των καθηκόντων του) διαπιστώνεται μόνο από τον γιατρό του αγώνα, που έχει την εξουσία να διατάξει οτιδήποτε απαιτείται σε σχέση με την αντιμετώπιση της σωματικής βλάβης του προσώπου (εισαγωγή σε νοσοκομείο, κ.λπ.).

Εάν επέλθει τραυματισμός ποδοσφαιριστή, προπονητή ή διαιτητή (που έχει κριθεί από τον γιατρό του αγώνα ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τα καθήκοντά του) από ρίψη επικίνδυνων αντικειμένων, η διακοπή του αγώνα είναι υποχρεωτική για τον διαιτητή".

3) Σχετικά με την αποχώρηση ή/και επανείσοδο ομάδας στον αγωνιστικό χώρο

"Κάθε απόφαση σε σχέση με την μη έναρξη ή την διακοπή ή την συνέχιση του αγώνα, την αποχώρηση των ομάδων από τον αγωνιστικό χώρο και την επανείσοδο σε αυτόν, λαμβάνεται αποκλειστικά από τον διαιτητή του αγώνα και αιτιολογείται συνοπτικά στο Φ.Α.

Ομάδα που αποχωρεί από το γήπεδο, χωρίς ο διαιτητής να έχει διακόψει τον αγώνα και να έχει δώσει σχετική εντολή, ασχέτως της σπουδαιότητας του λόγου που επικαλείται (πλην μόνο της περιπτώσεως που τα βίαια περιστατικά εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα έτσι που ο διαιτητής δεν πρόλαβε να διατάξει την διακοπή του αγώνα), τιμωρείται με τις ίδιες ποινές που τιμωρείται και η υπαίτια της διακοπής του αγώνα ομάδα, υπό την επιφύλαξη της παραγράφου γ ανωτέρω".

Από τα παραπάνω προκύπτει πως ο γιατρός ενός αγώνα είναι και ο μοναδικός αρμόδιος που μπορεί να κρίνει τη σοβαρότητα ή μη ενός τραυματισμού και κατ' επέκταση αν θα διακοπεί οριστικά μια αναμέτρηση. Είναι ξεκάθαρες επίσης οι ποινές για προσωρινή ή οριστική διακοπή, όπως επίσης και η διαδικασία που αφορά μια αποχώρηση ή επανείσοδο ομάδας στον αγωνιστικό χώρο.

Μπορεί να συνεχιστεί το ντέρμπι;

Για να περάσουμε στο δια ταύτα, το βασικό ερώτημα είναι τι θα συμβεί στη συνέχεια. Και κυρίως αν είναι υπαρκτό το σενάριο να υπάρξει συνέχεια στο ντέρμπι του Φαλήρου, από το σημείο που διακόπηκε. 

Η απάντηση ίσως κρύβεται σε ένα «τυφλό σημείο» του φύλλου αγώνα, εκεί όπου μεταξύ άλλων ο Μαρέσκα αναφέρει:

«Ο γιατρός του αγώνα δεν μπόρεσε να αποφασίσει αν το ν. 3 του Παναθηναϊκού ήταν ικανός ή όχι να αγωνιστεί, με τα ιατροτεχνολογικά μέσα που είχε στο γήπεδο. Άρχισε λοιπόν να γράφει τη συνημμένη δήλωση στις 22.10 και την υπέγραψε 40 λεπτά αργότερα. Επειδή και οι δύο ομάδες πίεζαν τον γιατρό του αγώνα να αλλάξει την απόφασή του και επειδή είχαν περάσει περισσότερες από δύο ώρες από την προσωρινή διακοπή, γύρω στις 23:05 επικοινώνησα με τους συλλόγους, τον παρατηρητή της Super League και την αστυνομική αρχή, ότι από τη μεριά μου δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να ξανά αρχίσει ο αγώνας».

Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, αξίζει να δούμε τι αναφέρει μεταξύ άλλων το άρθρο 21 του ΚΑΠ:

«Αγώνας που δεν έληξε χωρίς υπαιτιότητα των διαγωνιζόμενων ομάδων επανορίζεται στα επαγγελματικά πρωταθλήματα και συνεχίζεται για το υπολειπόμενο της διακοπής χρονικό διάστημα με τους ίδιους όρους που υπήρχαν κατά τον χρόνο της διακοπής (π.χ. αριθμός τερμάτων, αριθμός ποδοσφαιριστών κ.λπ.), την επόμενη ημέρα στο ίδιο γήπεδο και την ίδια ώρα που αρχικά είχε ορισθεί».

Γίνεται κατανοητό πως ένα από τα ενδεχόμενα που μπορεί να προκύψουν είναι να αποφασίσει το δικαστήριο πως δεν υπάρχει υπαιτιότητα ούτε του Ολυμπιακού, ούτε και του Παναθηναϊκού για την διακοπή της αναμέτρησης. Αλλά αυτή ήταν αναπόφευκτη ελέω της αδυναμίας του γιατρού να βγάλει οριστική γνωμάτευση για την κατάσταση της υγείας του Χουάνκαρ με τα ιατροτεχνολογικά μέσα που υπήρχαν διαθέσιμα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Υπό αυτό το πρίσμα, το δικαστήριο μπορεί να οδηγηθεί στην απόφαση να επιστρέψουν οι δύο ομάδες στο χορτάρι και να παιχτεί κανονικά το υπόλοιπο της αναμέτρησης. 

Εντός της ημέρας αναμένονται πλέον οι κλήσεις από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό όργανο της Super League, όπου θα γίνουν και γνωστά τα άρθρα πάνω στα οποία θα κληθούν να απολογηθούν τόσο η ΠΑΕ Ολυμπιακός, όσο και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Στη συνέχεια θα οριστεί δικάσιμος. Θυμίζουμε πως μετά την όποια απόφαση, οι ομάδες έχουν δικαίωμα να πάνε στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ. Αν η τελεσίδικη απόφαση δεν ικανοποιεί κάποια από τις δύο ΠΑΕ, τότε η τελευταία «λύση» είναι η προσφυγή στο CAS.