Οζίλ: «Καλύτερος προπονητής του αιώνα ο Μουρίνιο»

Ο Μεσούτ Οζίλ έβαλε τέλος στην ποδοσφαιρική του καριέρα, μια καριέρα γεμάτη δυνατές στιγμές και εικόνες. Η μεγάλη του συνέντευξη στη Marca με όλα τα ενδιαφέροντα που είχε να μοιραστεί

Ο γεννημένος στο Γκεζελκίρχεν από Τούρκους γονείς Μεσούτ, εγγράφηκε από νωρίς στις ακαδημίες της Σάλκε. Μόλις χτες (23/3) ανακοίνωσε πως αποσύρεται από το άθλημα το οποίο αγάπησε και υπηρέτησε για πολλά χρόνια, χαρίζοντάς μας ουκ ολίγες όμορφες στιγμές, όλες μέρος της έμπνευσης του βαθιά ποδοσφαιρικού μυαλού του. Σε μια μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στην ισπανική Marca, είχε να πει πολλά και ενδιαφέροντα. Πάμε να τα δούμε παρέα. 

Μόλις αποσύρθηκες. Θεωρείς τον εαυτό σου ένα μάγο του ποδοσφαίρου; 

Ποτέ δε θα με αποκαλούσα έτσι, απλά προσπαθούσα πάντοτε να κάνω κινήσεις και πάσες όσο το δυνατόν πιο απρόβλεπτες. Κάπως έτσι προέκυψε το «μάγος». Επίσης, αν οι φίλαθλοι στο γήπεδο ένιωθαν πως διασκεδάζουν σαν να παρακολουθούσαν ένα σόου μαγείας, μεγάλη μου χαρά! 

Κοιτώντας τα νούμερά σου, σκόραρες 114 γκολ και μοίρασες 222 ασίστ στην καριέρα σου. Τι απ' τα δύο σε χαροποιούσε περισσότερο;

Κοίτα, γκολ, ασίστ, στο τέλος αυτό που μετράει είναι να κερδίζει η ομάδα. Πάντα προσπαθούσα να κάνω τους συμπαίκτες μου να λάμπουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο γήπεδο, όλο μου το στυλ εστίαζε νομίζω σε αυτό. Και πάντα ήλπιζα όλη η ομάδα να σκεφτόταν ανάλογα, γιατί με τον εγωισμό δεν κερδίζεις. Γι' αυτό και ποτέ δε συμμερίστηκα όσους μου έλεγαν αν γίνω πιο εγωιστής και αν σουτάρω περισσότερο. 

Ποια είναι η πρώτη σου έντονη ανάμνηση από την καριέρα σου;

Θυμάμαι όσο ήμουν παιδί να μου λένε πως δε θα τα καταφέρω, ότι ήμουν πολύ μικροσκοπικός, τέτοια πράγματα. Αλλά δε τους άκουγα, εστίαζα στον εαυτό μου. Όταν δε υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο στη Σάλκε και έπαιξα τα πρώτα μου παιχνίδια, ήμουν εκστασιασμένος! Η συνέχεια στη Ρεάλ, η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου κλπ ήταν κερασάκια στην τούρτα, ήταν απίστευτα. Αλλά ξεκάθαρα το highlight της καριέρας μου ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2014, δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

Είσαι μόνο 34 ετών, σε λυπεί το ότι σταματάς το ποδόσφαιρο τόσο νωρίς;

Τελικά πιστεύω πως έχω πάρει τη σωστή απόφαση. Ευτυχώς δεν είχα πολλούς τραυματισμούς στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας μου. Αλλά τους τελευταίους μήνες ένιωθα πραγματικά βαρύς και πως δε μπορούσα να βοηθήσω όσο ήθελα την ομάδα μου. Έτσι μοιράστηκα τις σκέψεις μου με την ομάδα (Μπασακσεχίρ) και βρήκαμε γρήγορα μια κοινή λύση. 

Τι σκοπεύεις να κάνεις πλέον; Θα παραμείνεις στο χώρο του ποδοσφαίρου;

Ακόμα δε μπορώ να γνωρίζω 100% τι θα κάνω τους επόμενους μήνες. Προς το παρόν θέλω απλά να εστιάσω την προσοχή μου στην οικογένειά μου στην Τουρκία. Έχω μια υπέροχη σύζυγο και 2 πανέμορφες κόρες και ανυπομονώ να τις δω να μεγαλώνουν. Είναι τα μεγαλύτερα δώρα της ζωής μου οι κόρες μου και απολαμβάνω κάθε στιγμή μαζί τους. Άλλα σχέδια για την ώρα δεν έχω αναφορικά με το να γίνω προπονητής ή κάτι τέτοιο. Ήμουν 17 χρόνια στο ποδόσφαιρο και το μεγαλύτερο διάστημα απόλαυσα πραγματικά ό,τι έκανα. Αλλά όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν πως δε μου αρέσει η τόση δημόσια έκθεση, να δίνω συνεντεύξεις κλπ. Θα απολαύσω την ηρεμία που θα έχω από εδώ και στο εξής. 

Για ποιο πράγμα είσαι περισσότερο περήφανος σε αυτή τη διαδρομή σου; 

Ούτε τα γκολ, ούτε οι ασίστ, οι νίκες ή οι τίτλοι, όσο το ότι κατάφερα να ευαισθητοποιήσω και να ενημερώσω αρκετό κόσμο γύρω από θέματα που θεωρούσα σημαντικά. Το ότι μπόρεσα αν θες να επιστρέψω κάτι από όσα κέρδισα σε κόσμο λιγότερο προνομιούχο, ειδικά στην Αφρική και τη Νότιο Αμερική. Και να είστε σίγουροι πως δε θα σταματήσω αυτή μου τη δράση τώρα που σταματώ το ποδόσφαιρο. Αυτό μου έμαθε η μητέρα μου, και ναι, για αυτό είμαι πραγματικά υπερήφανος. 

Από το πρώτο σου παιχνίδι ως επαγγελματίας με τη φανέλα της Σάλκε, τι θυμάσαι; 

Ότι ήμουν πολύ ντροπαλός αλλά ταυτόχρονα είχα πολλή εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου. Προπονητής μου ήταν ο Μίρκο Σλόμκα, ο οποίος μου έλεγε απλά να απολαύσω την όλη εμπειρία, και αυτό τελικά έκανα. Ήταν 2006, απέναντι στην Άιντραχτ μπροστά σε 60.000 θεατές οι οποίοι φώναζαν το όνομά μου. Απίστευτο συναίσθημα σε ένα από τα ομορφότερα ευρωπαϊκά γήπεδα της εποχής. Ανατριχίλα!

Μετά ήρθε η Βέρντερ Βρέμης, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής και η Μαδρίτη. Θυμάσαι πώς φτάσαμε στην μεταγραφή σου εκεί; Ποιος ήταν ο πρώτος που μίλησε μαζί σου από τη Ρεάλ; 

Έπρεπε να αποφασίσω μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Δεν είχε τελικά να κάνει με το χρηματικό. Επισκέφθηκα και τις 2 ομάδες, με τη διαφορά τελικά να την κάνει ο Ζοζέ Μουρίνιο. Μου έκανε ένα VIP tour του γηπέδου, είδα τα τρόπαια, είχα ανατριχιάσει. Το ταξίδι στη Βαρκελώνη δεν ήταν εξίσου ενθουσιώδες, με τη μεγαλύτερη απογοήτευση να έχει να κάνει με το ότι ο Γκουαρδιόλα δεν είχε βρει χρόνο να συναντηθεί μαζί μου. Μου άρεσε το πώς έπαιζε η Μπάρτσα και μπορούσα να με δω ως παίκτη της. Αλλά ναι, τη μεγάλη διαφορά την έκανε ο Μουρίνιο. Η απόφασή μου ήταν 100% ξεκάθαρη, ήθελα να παίξω στη Ρεάλ.  

Η Βέρντερ δεν ήθελε να σε αφήσει να φύγεις, φοβόσουν μη χαλάσει η μεταγραφή; 

Υπήρχαν όντως έντονες διαπραγματεύσεις. Αλλά στο τέλος Η Βέρντερ φοβήθηκε πως θα με έχανε ως «ελεύθερο» το καλοκαίρι ενώ είχα πει και στον αθλητικό διευθυντή, τον Κλάους Άλοφς το πόσο ήθελα να φύγω για μια ευκαιρία που ίσως να σου παρουσιάζεται μόνο μια φορά στη ζωή σου (σ.σ. το να παίξει στη Ρεάλ). 

Έτσι φτάνεις στη Μαδρίτη. Πες μας τι θυμάσαι από την παρουσίασή σου καθώς και τις πρώτες εντυπώσεις σου εκεί. 

Ήμουν μόλις 21 ετών. Είχα παίξει στην Ευρώπη τόσο με τη Βέρντερ όσο και με την εθνική Γερμανίας, αλλά και πάλι, ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία, μια ξεχωριστή μέρα. Τόσοι φωτογράφοι, τόσοι δημοσιογράφοι, ήμουν πολύ αμήχανος. Κανένα άλλο κλαμπ δε παρουσιάζει τους νέους παίκτες του όπως το κάνει η Ρεάλ. Εκεί συνειδητοποίησα και είπα, οκ, εδώ περνάμε σε άλλο επίπεδο. Ήταν πραγματικά άλλη κατηγορία, άλλο επίπεδο. 

Κάνεις λοιπόν το ντεμπούτο σου και το Μπερναμπέου σε ερωτεύεται. Πώς εξηγείς τη σχέση σου με τους φίλους της Ρεάλ;

Είναι κάτι το φοβερό. Ακόμα και 10 χρόνια από όταν έφυγα από τη Μαδρίτη λαμβάνω μηνύματα στήριξης από οπαδούς της Ρεάλ στα social media. Είναι απίστευτο. Περάσαμε 3 υπέροχα χρόνια μαζί και είχαν καταλάβει πως έδινα ό,τι είχα στην ομάδα. Ωστόσο και πάλι, δε περίμενα πως θα με αγαπούσαν και θα με στήριζαν τόσα χρόνια μετά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ευχαριστώ. 

Προπονητής σου εκεί ήταν ο Μουρίνιο. Πες μας κάτι επ' αυτού. 

Είχαμε μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη σχέση. Ήξερε πάντα πώς να μου δίνει κίνητρο, πώς να με κάνει καλύτερο παίκτη μέρα με τη μέρα. Είναι καταπληκτικός προπονητής και είμαι περήφανος που αγωνίστηκα υπό τις οδηγίες του. 

Ήσουν και ο καλύτερος συμπαίκτης του Κριστιάνο Ρονάλντο. Θεωρείς πως είχατε σχηματίσει ένα από τα καλύτερα επιθετικά δίδυμα στον κόσμο; 

Ήταν διασκεδαστικό το να παίζω μαζί του, ενώ κατ' εμέ είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει υπάρξει ποτέ. Είχαμε τρομερή αντίληψη ο ένας για το παιχνίδι του άλλου, ήταν μια τέλεια συνεργασία. 

Ήσουν παράλληλα κολλητός με τον Σέρχιο Ράμος. Είστε ακόμα φίλοι, κρατάτε επαφή; 

Για μένα ο Σέρχιο είναι ο πιο ισχυρός χαρακτήρας και ο καλύτερος αμυντικός με τον οποίο έχω παίξει μαζί. Τότε ήταν ακόμα σχετικά μικρός, αλλά είχε πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Ήταν προφανές πως ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσει τη Ρεάλ στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ , ήταν αληθινός ηγέτης. Περνούσαμε πολύ ωραία μαζί και κάναμε πολλές πλάκες, ενώ με βοήθησε και πολύ στην προσαρμογή μου στη Μαδρίτη. Ακόμα κρατάμε επαφή, πάντα τον παρακολουθώ και μια στο τόσο ανταλλάζουμε και μηνύματα.  

Τι αναμνήσεις έχεις από τα ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα;

Τα χρόνια που ήμουν εκεί θεωρώ πως τα «κλάσικο» ήταν στην ακμή τους. Γκουαρδιόλα εναντίον Μουρίνιο, Ρονάλντο εναντίον Μέσι. Σήμερα έχουν χάσει λίγη από την ένταση και τον ενθουσιασμό τους. Το να κερδίζεις τότε τη Μπαρτσελόνα ήταν σα να έχεις οργασμό! Η ήττα μας με 5-0 το 2011 ήταν από τις πιο εφιαλτικές στιγμές της καριέρας μου. Έπαιξα σε πολλά ντέρμπι στην καριέρα μου αλλά ναι, τα «κλάσικο» ήταν το κάτι άλλο. 

Κέρδισες πρωτάθλημα, κύπελλο, αλλά όχι το Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι θαρρείς το μοναδικό αγκάθι όσο ήσουν στη Μαδρίτη; Τι σε πόνεσε περισσότερο, ο χαμένος ημιτελικός απέναντι στη Μπάγερν ή ο αντίστοιχος απέναντι στη Ντόρτμουντ;

Η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ένα από τα όνειρά μου. Αλλά ναι, δε μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή. Και σίγουρα δε θα άλλαζα με τίποτα το Παγκόσμιο που πήραμε το 2014  με τη Γερμανία. Σχετικά με τους ημιτελικούς ναι, με πόνεσε περισσότερο αυτός απέναντι στη Ντόρτμουντ. Είμαι και από το Σάλκε, οπότε καταλαβαίνετε. 

Πώς ένιωσες κατά την αποχώρησή σου από τη Μαδρίτη; Είχες συναισθήματα χαράς, λύπης; 

Ένιωθα μεγάλη λύπη φεύγοντας από το αεροδρόμιο, πέρασα 3 πολύ όμορφα χρόνια εκεί. Τελευταία δεν έπαιζα πολύ και μετά από μια διαμάχη με τον πρόεδρο, τον πατέρα μου και τον ατζέντη μου, έπρεπε να ψάξω για καινούρια ομάδα. Τη στιγμή που μπήκα στο αεροπλάνο και κατάλαβα πως η διαδρομή μου στη Ρεάλ τελείωνε, είχα δάκρυα στα μάτια μου...

Αν γύριζες το χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι επ' αυτού;

Είναι δύσκολο να πω επειδή τότε μου φαινόταν σωστή απόφαση. Λόγω του τσακωμού με τον πρόεδρο δε θα έπαιζα πολύ, αλλά σίγουρα, θα ήθελα όλες οι πλευρές να το είχαμε χειριστεί αλλιώς το θέμα τότε. Δεν έχω θέμα πλέον με κανέναν, ακόμα και με τον κύριο Πέρεθ (τον τότε πρόεδρο)  θεωρώ πως θα μιλούσαμε απόλυτα φυσιολογικά αν τον συναντούσα σήμερα. 

Σκοπεύεις να έρθεις να δεις το νέο Μπερναμπέου; 

Η αλήθεια είναι πως έχω χρόνια να έρθω στο γήπεδο, εκτός από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Παρίσι το 2022. Δεν έχω ακόμα κάποιο σχέδιο, αλλά με μεγάλη μου χαρά θα έρθω να το δω!

Μετά ήρθε η Άρσεναλ. Πες μας κάτι για το χρόνο που πέρασες εκεί. 

Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ καλά για μένα, είχαμε υπέροχη ομάδα, σπουδαίοι χαρακτήρες και ασφαλώς ο κύριος Βενγκέρ στον πάγκο μας. Η φυγή του άλλαξε πολλά για μένα αλλά δε θέλω να ρίξω καθόλου λάδι στη φωτιά. Εύχομαι στους φιλάθλους της Άρσεναλ τα καλύτερα, πάντα με υποστήριζαν θερμά. Θα χαρώ πολύ αν κατακτήσουν την Πρέμιερ Λιγκ φέτος, το αξίζουν!

Η καλύτερη στιγμή σου ποια ήταν στο Λονδίνο; Η σχέση σου με τον Βενγκέρ;

Το καλύτερό μου παιχνίδι νομίζω ήταν το 2018, στο 3-1 απέναντι στην Λέστερ. Όσο για τον Βενγκέρ, ένας αληθινός τζέντλεμαν, εξέπεμπε σεβασμό. Είχαμε υπέροχη σχέση και νιώθω τυχερός που τον είχα προπονητή στην Άρσεναλ.

Πώς είναι να κερδίζεις σε έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου;

Κοιτάξτε, πέτυχα πολλές και σημαντικές νίκες στην καριέρα μου, αλλά αυτή ήταν κάτι διαφορετικό. Πανηγυρίζαμε και δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχαμε πετύχει. Εκείνη η νύχτα στο Ρίο ήταν απλά η καλύτερη βραδιά της καριέρας μου. Ακόμα και τώρα χαμογελάω και ανατριχιάζω όταν το θυμάμαι. Εκπληκτική ανάμνηση!

Αν έπρεπε να διαλέξεις μόνο έναν συμπαίκτη και έναν προπονητή, ποιοι θα ήταν αυτοί; 

Ατομικά από παίκτες, θα διάλεγα τον Κριστιάνο. Ως ηγέτη, τον Σέρχιο Ράμος. ως καλύτερο επιθετικό, το «αγόρι» μου, τον Μπενζεμά! Από προπονητές, για μένα ο Μουρίνιο είναι ο κορυφαίος προπονητής του αιώνα. Η τακτική του αντίληψη είναι το κάτι άλλο, όπως και ο τρόπος που μιλάει στα αποδυτήρια και πάντα προστατεύει την ομάδα του απέναντι στους δημοσιογράφους. Πραγματικά, προπονητής παγκόσμιας κλάσης. 

Το καλύτερο γήπεδο που έχεις αγωνιστεί, ο κορυφαίος αντίπαλος; 

Ε θα πρέπει να πω το Μπερναμπέου, το Emirates αλλά το γήπεδο της Φενερμπαχτσέ, και τα τρία. Όσο για αντίπαλο, σαφώς ο Μέσι!

Μίλησέ μας και για το κοινωνικό σου έργο λίγο

Η μητέρα μου μου έμαθε πάντα να δίνω κάτι πίσω στον κόσμο. Συνεργάζομαι στενά με την εταιρία BigShoe, με την οποία έχουμε ήδη βοηθήσει πάνω από 1000 παιδιά ανά τον κόσμο. Νιώθω ευλογημένος που μπορώ και συμμετέχω σ εαυτό βοηθώντας. Χάρηκα δε πολύ όταν είδα παίκτες όπως ο Σάκα και ο Ρούντιγκερ να συμμετέχουν κι αυτοί με τη σειρά τους. 

Τι θα άλλαζες στο ποδόσφαιρο ώστε να το βελτιώσεις;

Μεγάλωσα παίζοντας στους δρόμους, οπότε θα διάλεγα να μην έχουμε το οφσάιντ, όπως όταν παίζαμε μικροί! Θα έφερνε περισσότερη απόλαυση αλλά και γκολ!

254 ματς με τη φανέλα της Άρσεναλ, 159 με αυτή της Ρεάλ, 108 στη Βρέμη, 39 στη Σάλκε, 37 στη Φενέρ. Ποια ομάδα κατέχει την πιο ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;

Θα απαντήσω πολύ προσωπικά. Στη Γερμανία πάντα υποστήριζα τη Σάλκε, και στην Τουρκία τη Φενερμπαχτσέ. Αυτές τις 2 ομαδες αγαπώ από παιδί, και ήταν μεγάλη μου τιμή που φόρεσα τη φανέλα τους.