Η απίστευτη ιστορία του τερματοφύλακα που έπαθε αμνησία: «Δεν θυμάμαι ότι έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν αναγνωρίζω πια την οικογένειά μου»

Ο Πασκάλ Ρουσό, ένας από τους καλύτερους Γάλλους τερματοφύλακες στα τέλη της δεκαετίας του 1980 έπαθε αμνησία τον Μάρτιο του 2019. Σήμερα, ο παλαίμαχος κίπερ μιλά για τη ζωή του μετά από αυτό το τραγικό συμβάν.

Ο Πασκάλ Ρουσό (62 ετών), που έπαιξε για τη Μαρσέιγ, τη Λιλ, τη Ρεν, τη Ρεμς, τη Βαλενσιέν και την Παρί FC, πάσχει από οπισθοδρομική διασχιστική νεύρωση, μετά από χτύπημα στο κεφάλι το 2019.

«Συνειδητοποίησα ότι υπήρξα συμπαίκτης με απίστευτους ποδοσφαιριστές, όπως ο Παπέν, ο Τιγκανά, ο Φρανσεσκόλι, ο Αμορός, ο Ντεσάν και ο Γουάντλ», δηλώνει σε συνέντευξή του στη L'Equipe ο παλαίμαχος τερματοφύλακας, ο οποίος επιθυμεί να μετατρέψει το προσωπικό του δράμα σε θεατρικό έργο με τίτλο «Θυμήσου με!».

Ένας πρώην σπουδαίος τερματοφύλακας της δεκαετίας του '80 και του '90, ο Ρουσό έχασε όλες τις αναμνήσεις της ζωής του σε μια καταραμένη μέρα στις 10 Μαρτίου 2019, όταν έχασε εντελώς τη μνήμη του. Από τότε, προσπαθεί να ανακτήσει όσα έζησε στα 62 χρόνια του, με τη βοήθεια της οικογένειάς του, αλλά και ορισμένων πρώην συμπαικτών του.

Ενώ πήγαινε από την κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα για να πάρει πρωινό με τη σύζυγό του, γλίστρησε και έπεσε ξαφνικά. Χτύπησε το κεφάλι του και ξύπνησε μόλις μερικές ώρες αργότερα στο νοσοκομείο.

Από εκείνη την ημέρα, και έχουν περάσει έξι χρόνια, δεν μπορεί πια να γυρίσει πίσω το φιλμ. Είναι σαν το πρώτο μέρος της ζωής του να εξαφανίστηκε. Οριστικά. Η μνήμη του σβήστηκε εντελώς, σαν να φορμάρεις έναν σκληρό δίσκο!

Ο Πασκάλ Ρουσό δεν συνδέει πια το πρόσωπο της γυναίκας που αγάπησε με αυτό της συζύγου του, δεν αναγνωρίζει πια τα παιδιά του, δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που του έλεγαν για πολύ καιρό ότι είναι φίλοι του!

Τα πάντα χάθηκαν σε μια μαύρη τρύπα. Μια αμνησία που οι ειδικοί γιατροί ονομάζουν οπισθόδρομη διασχιστική νεύρωση. Παρά την ψυχοθεραπεία, οι βελτιώσεις είναι ελάχιστες. Σχεδόν ανύπαρκτες!

«Ποιοι είστε; Δεν σας γνωρίζω!»

«Ξύπνησα στο νοσοκομείο. Δεν ήξερα ούτε το όνομά μου. Μπήκε μια νοσοκόμα και με χαιρέτησε οικεία: "Καλημέρα! Επιτέλους ξυπνήσατε;", είπε. Αλλά της απάντησα απλά: "Δεν σας γνωρίζω". Ήταν μια παλιά φίλη από 20 χρόνια πριν. Είχα ξεχάσει τα πάντα!», διηγήθηκε ο παλαίμαχος κίπερ στη γαλλική εφημερίδα.

«Έπειτα μου σύστησαν τη σύζυγο και τα παιδιά μου. Δεν την αναγνώρισα, αλλά ένιωσα ότι ήταν εκείνη και την αγκάλιασα», παραδέχεται ο Ρουσό, εξηγώντας ότι έπρεπε να μάθει ξανά τα ονόματα και να «επανενταχθεί» στον κύκλο των οικείων του.

«Οι οπαδοί φώναζαν το όνομά μου»

Κατά καιρούς, γράφουν οι Γάλλοι, «ο Πασκάλ συναντιέται με κάποιους από τους πρώην συμπαίκτες του, τον Φρανκ Λεμπέφ, τον Μαξίμ Μποσίς και τον Πατρίκ Γκιγιού, ενώ άλλες φορές ξαναβλέπει εικόνες του εαυτού του. Μάταια! Είναι ανίκανος να ανακτήσει τις αναμνήσεις του, τα συναισθήματα εκείνης της εποχής ή την ευτυχία που βίωσε τότε».

Ο Πασκάλ Ρουσό κατάφερε τουλάχιστον να συνδεθεί με το παρόν: «Συνειδητοποίησα ότι μοιράστηκα το γήπεδο με απίστευτους παίκτες». Τον Οκτώβριο του 2023, ταξίδεψε στη Ρεν για έναν αγώνα με τη Ναντ και πάτησε ξανά στο χορτάρι. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει ιδιαίτερες αναμνήσεις.

«Έλαβα απίστευτη δόση αγάπης! Το πλήθος φώναζε το όνομά μου. Οι οπαδοί ήταν πολύ στοργικοί». Η θερμή υποδοχή του κοινού την ημέρα του αγώνα τον εντυπωσίασε.

Ο Πασκάλ Ρουσό γεννήθηκε στο Παρίσι το 1962. Αγωνίστηκε 169 φορές στη Ligue 1 και συνολικά, από το 1982 έως το 2003, κατέγραψε 425 συμμετοχές σε επίσημους αγώνες.

Φόρεσε τη φανέλα μερικών από τα πιο διάσημα κλαμπ. Πάνω απ' όλα της Ρεν. Αλλά και της Ματρά Ρέισινγκ και της Λιλ. Ακόμη και της Μαρσέιγ. Υπερασπίστηκε το τέρμα στην ομάδα του Ένζο Φρανσεσκόλι και του νικητή της «Χρυσής Μπάλας», Ζαν-Πιερ Παπέν. Ήταν ένας αξιόπιστος τερματοφύλακας, αλλά όχι στο επίπεδο των κορυφαίων, όπως ο Ζοέλ Μπατς ή ο Φαμπιέν Μπαρτέζ.

Φόρεσε επίσης τη φανέλα της εθνικής ομάδας νέων της Γαλλίας και συμμετείχε για τέσσερα χρόνια στην εθνική ομάδα Ελπίδων. Κατέκτησε τον τίτλο της Ligue 1 με την Μαρσέιγ την περίοδο 1989-1990 και αναδείχθηκε πρωταθλητής Αρμενίας το 1996-1997 με την Ερεβάν.

Ο Ρουσό τελείωσε την καριέρα του το 2003 σε ηλικία 40 ετών, αγωνιζόμενος στην Αρμενία και την Ελβετία, όπου όμως αντιμετώπισε μια σειρά τραυματισμών. Στη συνέχεια, ξεκίνησε να εργάζεται ως ασφαλιστικός πράκτορας.