Συνέντευξη στο Τhe Mooring Line παραχώρησε ο πρώην Πρόεδρος του Παναθηναϊκού και επιφανής εφοπλιστής Νικόλας Πατέρας. Μεταξύ άλλων ζητημάτων, που αφορούν τη ναυτιλία και την προσωπική του θέση σε αυτή, μίλησε για τη θητεία του στους Πράσινους, πως χάλασε η πολυμετοχικότητα και τη διαδοχή της από τον Γιάννη Αλαφούζο.
Ο κ. Πατέρας κατέχει περίοπτη θέση στη νεότερη ιστορία του Τριφυλλιού. Υπήρξε ο Πρόεδρος του νταμπλ του 2010, του τελευταίου που έχει κατακτήσει ο Παναθηναϊκός. Από τους πρωταγωνιστές μίας αμφιλεγόμενης περιόδου, με αγωνιστικές επιτυχίες από τη μία αλλά και εσωτερικές έριδες στη διοίκηση του συλλόγου από την άλλη. Μίας περιόδου, η οποία έφερε τον Γιάννη Αλαφούζο στον προεδρικό θώκο των Πράσινων, σε μία θητεία που κρατάει από το 2012 έως σήμερα.
Ο γνωστός εφοπλιστής παραχώρησε συνέντευξη στο διαδικτυακό κανάλι The Mooring Line, το οποίο καταπιάνεται με ζητήματα και πρόσωπα που αφορούν τον χώρο της ναυτιλίας και του εφοπλισμού. Ο Νικόλας Πατέρας, μεταξύ άλλων θεμάτων, ρωτήθηκε και μίλησε για τη διετία προεδρίας του στους Πράσινους. Γνωστοποίησε το κίνητρο ενασχόλησής του με την αθηναϊκή ομάδα, τους λόγους αποχώρησής του, αλλά και τον τρόπο που μεταβίβασε τις δικές του μετοχές στον Γιάννη Αλαφούζο.
Αναλυτικά το επίμαχο σημείο της συνέντευξης του κ. Πατέρα στο The Μοοring Line, το οποίο μπορείτε να βρείτε μετά το λεπτό 12:30 στο σχετικό video. Μάλιστα ο δημοσιογράφος στη σχετική του ερώτηση αποκάλεσε τον τότε Παναθηναϊκό ως την Τσέλσι της Ελλάδας...
«Ο πατέρας μου το 1971 ήταν ο general manager της ποδοσφαιρικής ομάδας του Παναθηναϊκού. Τότε το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό, όχι επαγγελματικό. Υπήρχαν κάποιοι επιχειρηματίες που έβαζαν χρήματα στις ομάδες, αλλά αυτές άνηκαν στον κόσμο. Όχι σε εταιρείες όπως σήμερα. Ο Ολυμπιακός είχε τον Γουλανδρή, ο Παναθηναϊκός είχε τον πατέρα μου μαζί με κάποιους άλλους επιχειρηματίες που υποστήριζαν την ομάδα.
Εκείνη την περίοδο φτάσαμε μέχρι τον τελικό του Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ. Παρά το γεγονός ότι δεν κερδίσαμε, ήταν μία εξαιρετική εμπειρία για εμένα ως παιδί. Πήγα στο Γουέμπλεϊ, ακολούθησα την ομάδα και αγάπησα τον Παναθηναϊκό. Το 2008 ο κ. Βαρδινογιάννης ήθελε να συμπεριλάβει περισσότερους επιχειρηματίες στην ομάδα και μου πρότεινε να γίνω μέτοχος. Μετά την πρώτη γενική σύσκεψη αποφασίστηκε ότι ήμουν το κατάλληλο πρόσωπο να γίνω Πρόεδρος και να τρέξω τον σύλλογο.
Ήταν μία πολύ καλή εμπειρία. Κράτησε για δύο χρόνια. Κερδίσαμε το Κύπελλο Ελλάδας, το ελληνικό Πρωτάθλημα, είμαστε στις δεκαέξι καλύτερες ομάδες του Champions League. Νομίζω τον Ιούνιο του 2010 οι μέτοχοι είχαμε κάποιες διαφωνίες και αποφάσισα να παραιτηθώ από Πρόεδρος. Δώρισα τις μετοχές μου στον κ. Αλαφούζο, τον νέο ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού. Στη ναυτιλία οι κανόνες είναι πιο καθαροί και ειλικρινείς σε σχέση με το ποδόσφαιρο.
Τρέχοντας έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο, ειδικά στην Ελλάδα, είναι ωραίο ως συναίσθημα, αλλά τα όρια δεν είναι τόσο διακριτά όπως στη ναυτιλία. Δεν γνωρίζεις πως θα τελειώσει. Η ναυτιλία είναι πιο εύκολη, διότι έχει κανόνες. Μιλώ για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι για την Ισπανία ή τη Γερμανία. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πονοκέφαλος. Όσοι ασχολούνται πρέπει να έχουν υπομονή».