Πώς φτάσαμε στο φαινόμενο «αποϊσπανοποίησης» της Ρεάλ Μαδρίτης

Από τη σεζόν 2000-2001 και εντεύθεν οι Ισπανοί παίκτες στην ενδεκάδα των Μερένγκες μειώνονται σταθερά

Το Σάββατο που μας πέρασε η Ρεάλ Μαδρίτης φιλοξενήθηκε στο estadio de la ceramica από τη Βιγιαρεάλ, όπου και τελικά ηττήθηκε με 2-1. Ένα αποτέλεσμα το οποίο μπορεί να την έριξε από την κορυφή, ωστόσο ένα άλλο στοιχείο ήταν αυτό που τελικά τράβηξε την προσοχή των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων. Ήταν βλέπετε η πρώτη φορά που στα 121 χρόνια ιστορίας του κλαμπ δεν υπήρχε ούτε ένας Ισπανός παίκτης στην αρχική ενδεκάδα. 

Βλέπετε, η αποχώρηση του Σέρχιο Ράμος το 2021 σήμαινε πως ο Καρβαχάλ ήταν πλέον ο μόνος Ισπανός στο ρόστερ της Βασίλισσας. Οι δε προσθήκες-τότε- των Αλάμπα, Καμαβίνγκα, Ρούντιγκερ και Τσουαμενί, προδίκαζαν πως δεν αργούσε η μέρα που θα ζούσαμε αυτό που τελικά συνέβη το βράδυ του Σαββάτου. Η μόνη θέση που σταθερά βλέπαμε Ισπανό παίκτη ήταν αυτή του δεξιού μπακ, ενώ οι Λούκας Βάσκεθ, Νάτσο, Σεμπάλος και Ασένσιο έρχονται μονίμως από τον πάγκο. Φέτος, μόνο στα 13 από τα 24 παιχνίδια είχαμε Ισπανό στην 11άδα, και μόνο στην προαναφερθείσα θέση. Όταν λοιπόν προχτές προτιμήθηκε ο Μιλιτάο, δεν υπήρξε ούτε ένας γηγενής στο αρχικό σχήμα. 

Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο, πώς συνέβη αυτό το πραγματικά αξιοσημείωτο γεγονός; Η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου είναι γεγονός εδώ και χρόνια, αδιαμφισβήτητα. Τι σημαίνει αυτό με μερικούς απλούς αριθμούς; Από το 2000-2001, η Ρεάλ έχει υπογράψει 69 ξένους παίκτες και μόνο 26 Ισπανούς. Μόνο το 2015-16 δεν πήρε ξένους παίκτες, ενώ για εννέα (!) σεζόν δεν είχε υπογράψει ούτε έναν Ισπανό. Από το 2013-14, βασικός είναι μόνο ένας διεθνής παίκτης, ο Καρβαχάλ. Κι άλλοι Ισπανοί έχουν έρθει στην ομάδα, ωστόσο όχι ως βασικοί. 

Στο παρακάτω γράφημα η marca παραθέτει τον μέσο όρο βασικών Ισπανών ποδοσφαιριστών στην αρχική ενδεκάδα της Ρεάλ. Βλέπουμε ότι ειδικά την τελευταία διετία, το «κακό» παραέγινε, φτάνοντας στον 1,5 παίκτη τη φετινή σεζόν. 

Ο αιώνας άρχισε για τους Μαδριλένους με πολλούς βασικούς Ισπανούς. Ραούλ, Κασίγιας, Ιέρο, Σαλγκάδο, Ελγκέρα, Γκούτι, Καράνκα, Παβόν, Μοριέντες. Ακόμα και στα χρόνια των «γκαλάκτικος» όπου και έκανε 5 σεζόν να προσθέσει κάποιον Ισπανό στο ρόστερ της, με την άφιξη του Σέρχιο Ράμος είχε ακόμη 5-6 γηγενείς στην 11άδα. Έκτοτε άρχισε σταδιακά μια πτώση στην παρουσία τους στο αρχικό σχήμα, με κομβικό σημείο τη χρονιά 2015-16. 

Ο Τσάμπι Αλόνσο είχε αποχωρήσει το 2014 και ο Κασίγιας το 2015, με τους Κέιλορ Νάβας και Τόνι Κρος να τους αντικαθιστούν στο βασικό σχήμα. Ο Μπέιλ, ο οποίος μόλις χθες ανακοίνωσε πως σταματά το ποδόσφαιρο, ο Μπενζεμά και ο Κριστιάνο, οι Κασεμίρο και Μόντριτς, έγιναν όλοι αναντικατάστατοι στο αρχικό σχήμα. Οι Ίσκο, Νάτσο, Μοράτα και Ασένσιο είχαν φυσιολογικά συμπληρωματικό μόνο ρόλο. 

Ωστόσο τις τελευταίες 3 σεζόν οι Ισπανοί έχουν παραγκωνιστεί εντελώς, με τον Ντάνι Καρβαχάλ να είναι πραγματικά το μόνο «σίγουρο χαρτί» εκπροσώπησης γηγενών ποδοσφαιριστών. Η «αποϊσπανοποίηση» της Ρεάλ καλά κρατεί, και η προσθήκη πολλών νέων ξένων παικτών (Έντρικ, Ροντρίγκο, Βινίσιους) δείχνει μια έντονη ροπή προς αυτή την κατεύθυνση και στο εγγύς μέλλον. Σημεία των καιρών, θα λέγαμε με τη σειρά μας.