Ρεχάγκελ: «Στο Euro 2004 δεν μας έπαιρναν στα σοβαρά - Αυτό είπα στους παίκτες μου»

Σε μία συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης, ο Ότο Ρεχάγκελ στάθηκε στην κατάκτηση του Euro 2004 με την Εθνική Ελλάδας, αλλά και στην αντιμετώπιση που είχε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα από τις αντίπαλες ομάδες.

Ο Ότο Ρεχάγκελ θυμήθηκε και περιέγραψε τα όσα βίωσε στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας, το αξέχαστο καλοκαίρι του 2004!

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ουγγρική εφημερίδα «Nemzeti Sport», ο Γερμανός «αρχιτέκτονας» του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος μίλησε για τη ζωή του, τον Μπεκενμπάουερ, αλλά και για την αντιμετώπιση που είχαν οι «γαλανόλευκοι» από τις αντίπαλες ομάδες στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Αναλυτικά τα όσα ανέφερε: 

Για το γεγονός ότι είχε αποκλείσει παίκτες - ονόματα από την αποστολή της Εθνικής στο Euro 2004:

«Όχι, μην το λες αυτό. Δεν εξέθεσα κανέναν. Απλώς κάλεσα άλλους. Ποδοσφαιριστές που τότε μάλλον δεν ήξεραν πόσο καλοί ήταν. Ωστόσο, ήταν πολύ καλοί παίκτες, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να πετύχουν τα αποτελέσματα που πέτυχαν αργότερα. Κερδίσαμε κυρίως επειδή η ομάδα αποτελούνταν από πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Ο Ζαγοράκης, για παράδειγμα, επιλέχθηκε ως ο καλύτερος παίκτης ολόκληρης της διοργάνωσης για κάποιο λόγο».

Για το Euro 2004:

«Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έπαιρναν στα σοβαρά, μας περιφρονούσαν. Όταν κερδίζαμε συνεχόμενα ματς, οι αντίπαλοί μας πίστευαν ”ήταν μια χαρά, τους βγήκε, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν κερδίζουν πολλές φορές, δεν αξίζει να ασχολείσαι με αυτούς, να μελετάς το παιχνίδι τους, να προετοιμάζεσαι διεξοδικά για αυτούς”. Έτσι είπα στους παίκτες μου: μέχρι να καταλάβουν το μαχητικό μας στυλ, το τουρνουά θα έχει τελειώσει. 

Και έτσι έγινε. Όταν έμαθαν να μας παίρνουν στα σοβαρά, είχαμε ήδη κερδίσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Οι Πορτογάλοι ήξεραν ακριβώς τι παίζαμε, καθώς αντιμετωπίσαμε ο ένας τον άλλον όχι μόνο στον τελικό, αλλά και στον εναρκτήριο αγώνα. Επέκριναν την αμυντική μας τακτική, αλλά γιατί δεν έκαναν κάτι για να την αντιμετωπίσουν στο δεύτερο παιχνίδι; Είχαν περίπου είκοσι μέρες για να το κάνουν».

Για τον Μπεκενμπάουερ:

«Ήταν ένας αμυντικός που δεν έπαιζε ποδόσφαιρο, αλλά χόρευε στον αγωνιστικό χώρο».

Για το μυστικό της μακροβιότητας του γάμου του:

«Πάντα κάνω ό, τι λέει η γυναίκα μου»!

Για την αποτυχία:

«Έτσι είναι η ζωή: άλλοτε πάνω, άλλοτε κάτω. Πρέπει να προχωράς και να προσαρμόζεσαι στην κατάσταση. Όλοι έχουν όνειρα. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία δεν θα μπορέσει ποτέ να τα κάνει πραγματικότητα».

Για το ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του:

«Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μου; Ο ευρωπαϊκός τίτλος με τους Έλληνες ή το Κυπελλούχων με τη Βέρντερ; Mάλλον το ότι επιζήσαμε από τους βομβαρδισμούς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και παρόλο που χάσαμε τον πατέρα μου, που ήταν ανθρακωρύχος, σε νεαρή ηλικία, κάτι το οποίο δυσκόλεψε πολύ τη μητέρα μου, που έμεινε μόνη με τρία παιδιά, και τα δύο αδέρφια μου ζουν ακόμα σήμερα».

Για το ποιος ήταν ο πιο αυστηρός προπονητής, ο ίδιος ή ο Γκιούλα Λόραντ:

«Ο Γκιούλα ήταν πιο αυστηρός. Πιστεύω σε αυτό που λέει η Βίβλος: “Ειρήνη στη γη και καλή θέληση προς τους ανθρώπους”. Προσπαθώ να ζω με αυτό το πνεύμα. Διατηρώ επαφή με πολλούς από τους παίκτες μου. Ο Τσέχος παλαίμαχος της Εθνικής ομάδας Πάβελ Κούκα, ο οποίος έπαιξε μαζί μου στην Καϊζερσλάουτερν, μου έγραψε πρόσφατα μήνυμα. Τα γερμανικά του δεν είναι τέλεια, αλλά γράφει κάθε είδους ευχές, και μου λέει ” Ευχαριστώ για όλα, δάσκαλε, αν και και υπάρχουν πράγματα που κατάλαβα μόνο αργότερα”».