Ο Ρούμπεν Σεμέδο που στο παρελθόν αγωνίστηκε στη χώρα μας με τη φανέλα του Ολυμπιακού, παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στη «Marca» σχετικά με τις δυσκολίες της ζωής του και το διάστημα που πέρασε πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Ο άλλοτε αμυντικός του Ολυμπιακού, Ρούμπεν Σεμέδο είχε συλληφθεί μετά από καταγγελία 17χρονης ότι την βίασε. Ωστόσο, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Αθήνας αποφάσισε την πλήρη απαλλαγή του Πορτογάλου στόπερ, για την κατηγορία περί ομαδικού βιασμού μετά από καταγγελία μιας 17χρονης τον Αύγουστο του 2021.
Μετά από τον έλεγχο του υλικού που συγκεντρώθηκε κρίθηκε πως δεν προέκυψαν στοιχεία για το αδίκημα βιασμού σε βάρος του Πορτογάλου. Ο Σεμέδο είχε μπελάδες και στην Ισπανία στο παρελθόν, όπου μάλιστα πέρασε 142 μέρες στην φυλακή. Συγκεκριμένα, είχε κατηγορηθεί για διάφορα σοβαρά αδικήματα, όπως απειλή με όπλο κατά υπαλλήλου σε κλαμπ στην Βαλένθια τον Ιανουάριο του 2018.
09:19 - 20.12.2024
Για τον Μεντιλίμπαρ κανείς ποδοσφαιριστής δεν έχει «τελειώσει»
Παρά τις ευκαιρίες που έχει δώσει στους ποδοσφαιριστές του ο Μεντιλίμπαρ, δεν υπάρχει ανταποδοτικότητα από κάποιους. Ωστόσο, ο Βάσκος δεν θεωρεί κανέναν τελειωμένο...
Στις 20 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς, ο Σεμέδο βρέθηκε κατηγορούμενος μαζί με άλλους δύο άνδρες, για απαγωγή ενός άνδρα, τον οποίο έδεσε και χτύπησε στην οικία του και στη συνέχεια πήγε στο σπίτι του θύματος, κάνοντας διάρρηξη. Για την υπόθεση μπήκε στην φυλακή το 2018 με την κατηγορία απόπειρας ανθρωποκτονίας (καταδικάστηκε σε 15,5 χρόνια φυλάκιση), αλλά τον Ιούλιο, πλήρωσε εγγύηση 30.000 ευρώ και αφέθηκε ελεύθερος, με περιορισμούς.
Δύο χρόνια μετά παραδέχτηκε πως είχε εμπλοκή σε υποθέσεις απαγωγής, παράνομης οπλοκατοχής και ξυλοδαρμού, με τις Ισπανικές Αρχές να του απαγορεύουν την είσοδο στη χώρα για τα επόμενα 8 χρόνια.
Για όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, ο άλλοτε αμυντικός του Ολυμπιακού, μίλησε στην ισπανική «Marca», τονίζοντας πως οι 142 νύχτες που πέρασε πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, του άλλαξαν όλη του τη ζωή.
«Η αλήθεια είναι ότι χάθηκα, από τα 10 ευρώ πήγα στα 100 και χάθηκα με τους ανθρώπους που γνώρισα. Πάντα έλεγα ότι έφταιγα εγώ γιατί αποδεχόμουν αυτούς τους ανθρώπους να έρχονται στη ζωή μου. Δεν διάλεξα τους καλύτερους ανθρώπους για να είναι δίπλα μου, αλλά δεν λέω και το μετανιώνω. Με έκανε να μεγαλώσω και να μάθω. Σε αυτή την ηλικία είμαι 30 χρονών, είμαι ένας γεμάτος άντρας. Προφανώς ήθελα να έχω άλλους τύπους ιστοριών να πω στη Βιγιαρεάλ. Ένα κλαμπ είναι ένα κλαμπ της καρδιάς μου. Δεν μετανιώνω για τίποτα, αλλά προφανώς έκανα λάθη και ελπίζω να βοηθήσει τους άλλους να μάθουν», ανέφερε αρχικά όταν ρωτήθηκε για την εξωαγωνιστική ζωή του και στη συνέχεια αναφέρθηκε στο πόσο τον βοήθησε η πίστη του στον Θεό κατά τη παραμονή του στη φυλακή.
«Ναι, πρέπει να κρατήσουμε αυτό που πιστεύουμε και στους ανθρώπους που σας αγαπούν πραγματικά. Και πάντα πιστεύω ότι αυτό που βάζει ο Θεός στο δρόμο σου, όποια πρόκληση κι αν είναι, είναι πάντα να σε κάνει πιο δυνατό. Εννοώ, υπάρχει μια φράση στα πορτογαλικά που θα μεταφράσω όσο καλύτερα μπορώ που λέει ότι "ο Θεός δίνει τις μεγάλες μάχες στους καλύτερους στρατιώτες του" και πάντα πίστευα σε αυτό. Είναι ένας τρόπος που ακολουθώ για να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις», τόνισε ο Σεμέδο και στη συνέχεια ρωτήθηκε για το εκείνη τη στιγμή πίστευε ακόμα ότι μπορούσε να ζήσει από το ποδόσφαιρο:
«Προφανώς, αλλά και τραγουδούσα, πήγαινα σχολείο, δούλευα. Με άλλα λόγια, προσπάθησα να κάνω τα κακά πράγματα λιγότερο άσχημα, οπότε προσπάθησα να κάνω λίγο από όλα για να απασχολήσω το μυαλό μου. Πήγα σε τρεις τέσσερις τελικούς στη ζωή μου και τους έχασα όλους. Δεν μπορείς να φανταστείς. Είναι περίπλοκο και δύσκολο. Ένας ποδοσφαιριστής που πάει φυλακή και χάνει όλους τους τελικούς. Πάντα προσπαθούσα να βρω πράγματα για να το κάνω λιγότερο κακό γιατί το να είσαι στη φυλακή είναι κακό. Ήθελα να είναι πιο απαλό.
«Στη φυλακή είδα τρομακτικά πράγματα»
Οι δύο πρώτοι μήνες ήταν πολύ περίπλοκοι, αλλά ακόμα κι αν δεν με πιστεύετε, στο τέλος βολεύτηκα. Σπούδασα, τραγούδησα, δούλευα και πήγα να παίξω ποδόσφαιρο και εκείνες τις στιγμές ένιωθα άνετα. Δεν πίστευα ούτε είδα ότι ήμουν στη φυλακή, αλλά προφανώς άλλες φορές ναι, είναι περίπλοκο», συμπλήρωσε ο Σεμέδο κι έπειτα αναφέρθηκε στον φόβο που ένιωσε στη φυλακή.
Ναι, προφανώς, από την πρώτη μέρα. Είναι κάτι που δεν το είχα συνηθίσει, όπως αυτό που βλέπεις στις ταινίες και όλα, πολύ τρομακτικό. Προσωπικά δεν το έζησα, όπως στις ταινίες αλλά είδα πολλά πράγματα. Και είναι τρομακτικά, προφανώς τρομακτικά. Δεν θυμάμαι πια, τα έσβησα όλα από το μυαλό μου.
Φίλε, αυτό που με σημάδεψε περισσότερο δεν είναι αυτό που είδα, αλλά η ρουτίνα. Δηλαδή, κάποιος σου λέει πότε πρέπει να πας για ύπνο, πότε πρέπει να φας, τι μπορείς ή δεν μπορείς να κάνεις, και υπάρχουν άντρες 30, 40 ετών που ακούνε και το κάνουν και σκοτώνει ρουτίνα είναι αυτό που σου λέω. Κάνε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα και το ίδιο πράγμα. Και στην τελική δεν έχεις την ελευθερία να πάρεις τηλέφωνο και να πάρεις τηλέφωνο την οικογένειά σου, να γαμήσεις και να βγεις για φαγητό.
Και αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν να μην παίζω ποδόσφαιρο, σου λέω αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν να είμαι στο σπίτι, να βλέπω Netflix ή να είμαι στο σπίτι να παίζω χαρτιά, να πίνω λίγο κρασί, δεν ξέρω, να μοιράζομαι με την οικογένεια, με ανθρώπους που αγαπάς. Οταν βγήκα από τη φυλακή ζύγιζα 106 κιλά και είμαι 89 κανονικά».
«Η επίσκεψη του Ζέλσον ήταν πολύ δύσκολη, δεν μπορούσαμε να βρούμε λόγια»
Στη συνέχεια της μεγάλης του συνέντευξης, ο Ρούμπεν Σεμέδο ανέφερε πως κατά την παραμονή του στη φυλακή τον επισκέφθηκε ο συμπατριώτης του και μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού, Ζέλσον Μάρτινς.
«Μέσα μου έλαβα πολλά γράμματα, αλλά όταν έφυγα ένιωσα την υποστήριξη πολλών συναδέλφων. Έχω έναν πολύ καλό φίλο, που έπαιζε στην Ατλέτικο Μαδρίτης, τον Ζέλσον Μαρτίνς. Ήρθε να με επισκεφτεί. Από τους συμπαίκτες του στο ποδόσφαιρο ήταν ο μόνος. Δεν είναι σύντροφος, είναι αδερφός μου. Τον αγαπώ πολύ. Δεν πρόκειται να κλάψω, προφανώς Εγραφα γράμματα, μέχρι που μια μέρα έγραψα στον Τζέλσον. Τα γράμματα στη φυλακή είναι όπως όταν δίνεις ένα τηλέφωνο σε ένα παιδί 10 ετών. Σου έδωσε πολλή ζωή, είναι διαφορετικό. Όταν έφυγα ένιωσα μεγάλη υποστήριξη και τότε έκανα το "κλικ" για να διαλέξω τους καλούς ανθρώπους για τη ζωή μου».