Συγκλονίζει ο αδερφός του Μιχαΐλοβιτς: «Ένα πρωί ξύπνησε και δεν μπορούσε να περπατήσει άλλο»

Ο αδερφός του πρώην παίκτη και προπονητή, Σίνισα Μιχάιλοβιτς ο οποίος απεβίωσε το 2022 μετά από μάχη με λευχαιμία, μίλησε για τη σχέση του με τον αδερφό του και συγκλόνισε με τις δηλώσεις του.

Ο πρώην Σέρβος παίκτης και προπονητής Σίνισα Μιχαΐλοβιτς θα έκλεινε σήμερα τα 56 του χρόνια. Ωστόσο, πέθανε το 2022, έπασχε από λευχαιμία. Ο αδερφός του, Ντράζεν, παραχώρησε εκτενή συνέντευξη στο ιταλικό έντυπο «Gazzetta dello Sport».

«Η πρώτη ανάμνηση από εμάς τους δύο δεν είναι δική μου, αλλά δική του. Μου το είπε αμέτρητες φορές και δείχνει ακριβώς ποιος ήταν ο αδερφός μου», είπε ο Ντράζεν.

«Ο Σίνισα ήταν ίσως έξι χρονών, κι εγώ μόλις δύο. Οι γονείς μας έφυγαν νωρίς για τη δουλειά και δεν είχαν χρήματα για νταντά ή παιδικό σταθμό, οπότε το πρωί, μετά τις 6 το πρωί, έπρεπε να με φροντίσει. Έφευγε από το σπίτι όσο κοιμόμουν ακόμα και πήγαινε να αγοράσει γάλα και ψωμί για πρωινό», πρόσθεσε ο μικρότερος αδερφός του πρώην παίκτη του Ερυθρού Αστέρα, της Σαμπντόρια, της Λάτσιο, της Ρόμα και της Ιντερ.

Ο μικρότερος αδερφός του συνέχισε τις εξομολογήσεις του: «Αν και έκανε πράγματα για μεγάλους, ήταν απλώς ένα παιδί, με όλους τους φόβους της ηλικίας του. Όταν επέστρεφε σπίτι, καθόταν με την πλάτη του στη σόμπα, ακίνητος, με τα μάτια ορθάνοιχτα, κοιτάζοντας την πόρτα από φόβο μήπως μπει κάποιος. «Νομίζω ότι τότε έμαθε να ξεπερνά όλους τους φόβους του».

Ο Ντράζεν Μιχάιλοβιτς πρόσθεσε ότι η αγαπημένη του ανάμνηση από τον διάσημο αδερφό του δεν σχετίζεται με κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά με έναν ήχο.

«Πρόκειται για τον ήχο από τις μπάλες που κλωτσούσε ο Σίνισα όλη μέρα στην πόρτα του γκαράζ μπροστά από το σπίτι μας». Στόχευε στις γωνίες.Εκεί γεννήθηκαν τα περίφημα ελεύθερα χτυπήματά του. «Πυροβόλησε δεκάδες χιλιάδες φορές και έδιωχνε τον γείτονά μας, τον κύριο Ντράγκαν, από το μυαλό του», θυμάται ο μικρότερος αδερφός του πρώην μάνατζερ της Μπολόνια.

Ερωτηθείς αν μοιράζονταν παιχνίδια, ο Ντράζεν Μιχάιλοβιτς απάντησε: «Ο Σίνισα δεν ζήλευε καθόλου, αλλά ήταν πάντα τακτοποιημένος. Εγώ, όταν έδειχνα ότι ήμουν, ενοχλούσα και έσπαγα τα πάντα. Μπορεί να έπαιζα με τα αυτοκινητάκια του, αλλά δεν θα με άφηνε ποτέ να αγγίξω τις μπάλες του.

Μάλιστα, ο Ντράζεν Μιχάιλοβιτς ήταν ένας από τους δότες μυελού των οστών για τον αδελφό του. «Φαινόταν ότι αυτό θα αύξανε τις πιθανότητές του να αναρρώσει». «Ξέρω ότι δεν φταίω εγώ, αλλά το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να τον σώσω είναι μια πληγή που δεν θα επουλωθεί ποτέ», εξομολογήθηκε. «Δεν υπάρχει παρηγοριά, αλλά μπορεί να απαλύνει λίγο τον τεράστιο πόνο γνωρίζοντας πόσο αγαπητός ήταν».