Το τοπ-5 των άνεργων προπονητών στον κόσμο

Η απόλυση του Λουίς Ενρίκε από τον πάγκο της Ισπανίας, προσέθεσε ένα ακόμη όνομα σε μια λίστα με ονόματα προπονητών που κανείς δε περίμενε να είναι χωρίς δουλειά, πόσο μάλλον ταυτόχρονα

Ο αθλητισμός γενικά, και το ποδόσφαιρο πολλές φορές ειδικότερα, μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε σκληρούς εργασιακά χώρους, ειδικά αν είσαι προπονητής στο κορυφαίο επίπεδο.  Αν δε συμφωνείτε, ρωτήστε και τον Λουίς Ενρίκε, ο οποίος από εκεί που φαινόταν να έχει μια από τις πιο ακλόνητες-προπονητικά-θέσεις, ήρθε ο αποκλεισμός-σοκ από το Μαρόκο στη φάση των 16 του μουντιάλ του Κατάρ και ταυτόχρονα και η απόλυσή του. 

Στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο της «Φούρια Ρόχα», η θητεία του διήρκησε 38 παιχνίδια. Το βιογραφικό του στα 52 του είναι ήδη πλούσιο, έχοντας «γράψει» 41 ματς στον πάγκο της Ρόμα, 40 σε αυτόν της Θέλτα και 181 στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα. Σίγουρα αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο επόμενος σταθμός της καριέρας του. 

Εν συνεχεία έχουμε τον Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος στα 50 του έχει ήδη πετύχει όσα άλλοι δεν θα καταφέρουν σε μια ζωή, τουλάχιστον προπονητικά, διότι αν το πάμε και παικτικά, εκεί ξεφεύγει κι άλλο το θέμα με όλα όσα έχει επιτύχει ο τεράστιος Ζιζού! Με 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, 3 champions league, 2 διηπειρωτικά και ακόμη τόσα ευρωπαϊκά super cup, είναι σίγουρα μια τοπ επιλογή για όποιον αποφασίσει να του αναθέσει τον πάγκο της ομάδας του. 

Τόμας Τούχελ, κυρίες και κύριοι. Νεότατος κι αυτός, στα 49 του, έχοντας φτιάξει το όνομά του στους πάγκους της Μάιντς και-κυρίως-της Ντόρτμουντ, εξαργύρωσε τις καλές χρονιές του αναλαμβάνοντας πρώτα τον πάγκο της Παρί σεν Ζερμέν, όπου έκατσε για 127 ματς. Εκεί κέρδισε 2 πρωταθλήματα, 2 σούπερ καπ, 1 λιγκ καπ και ένα κύπελλο, η αποτυχία της ομάδας ωστόσο να διακριθεί στο champions league τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου. 

Η Τσέλσι φάνταζε ως ιδανικό ταίριασμα και για τον ίδιο και για το κλαμπ, και η κούπα του champions league έκλεισε ονειρικά την πρώτη του χρονιά στο Λονδίνο. Ωστόσο, το φετινό κακό ξεκίνημα δεν άρεσε στον Αμερικανό ιδιοκτήτη της ομάδας, ο οποίος-ίσως κάπως βεβιασμένα θα λέγαμε-αποφάσισε την απομάκρυνση του Γερμανού τεχνικού. 

Ένας αξιόλογος προπονητής που συχνά περνά απαρατήρητος, δεν είναι άλλος από τον πρώην προπονητή της εθνικής Βελγίου και της Έβερτον, τον Ισπανό Ρομπέρτο Μαρτίνεζ. Με πολύ καλές πορείες στις Σουόνσι και Γουίγκαν που αποκορύφωμα είχαν την κατάκτηση του F.A. cup (του «καλού» όπως λέμε κυπέλλου) με την τελευταία το 2012/13, αγαπήθηκε εξίσου στους μπλε του Λίβερπουλ. Με τους «διαβόλους» του Βελγίου έφτασε στην τρίτη θέση στο μουντιάλ της Ρωσίας το 2018. Σίγουρα ένας πολύ «τίμιος» προπονητής, έστω και αν του λείπει η αίγλη άλλων, πιο μεγάλων ονομάτων. 

Για το τέλος αφήσαμε έναν προπονητή τον οποίο, τουλάχιστον ο γράφων, εκτιμούσε περισσότερο ως παίκτη παρά για την παρουσία του στους πάγκους των ομάδων. Έχει πάντως γράψει κι αυτός ουκ ολίγα προπονητικά χιλιόμετρα. Ο λόγος για τον 50χρονο Αργεντινό Μαουρίσιο Ποκετίνο, με τελευταίο σταθμό της καριέρας του το Παρίσι και την ομώνυμη Παρί. Στην Εσπανιόλ και την Σαουθάμπτον άφησε ομολογουμένως αξιόλογο έργο, όπως επίσης και στα 293 (!) ματς στην-διαχρονικά απρόβλεπτη-Τότεναμ. 

Από τον πάγκο των «σπιρουνιών» βρέθηκε σε αυτόν της Παρί όπου -σχεδόν- ως είθισται, η αποτυχία κατάκτησης του βαρύτιμου τροπαίου του champions league, του «ιερού δισκοπότηρου» για τους ζάμπλουτους ιδιοκτήτες της, τον οδήγησε κι αυτόν στην πόρτα της εξόδου. 

Η σχετική πεντάδα που επιλέξαμε, σαφώς επιδέχεται προσθαφαιρέσεων. Εξαρτάται πάντοτε και από το προσωπικό γούστο του καθενός, πέρα από κάποια κοινώς αποδεκτά τοπ ονόματα στον χώρο. Δεν μένει παρά να δούμε τι θα πράξουν και οι καθ' ύλην αρμόδιοι τεχνικοί διευθυντές των ομάδων ανά την Ευρώπη, και όχι μόνο.