Συγκλονίζει ο Τονάλι: «Ποτέ δεν κατάλαβα ότι ο τζόγος γινόταν εθισμός»

Σάντρο Τονάλι

i

©imago

Συγκλονίζει ο Τονάλι: «Ποτέ δεν κατάλαβα ότι ο τζόγος γινόταν εθισμός»

Sportal newsroom 16:00 - 26.02.2025

Ο Σάντρο Τονάλι θυμάται το δράμα που τον οδήγησε σε 10μηνη αποχή και παραδέχεται ότι η επιστροφή δεν ήταν εύκολη.

Ο Σάντρο Τονάλι έμεινε εκτός αγωνιστικής δράσης για 10 μήνες λόγω τιμωρίας για στοιχηματισμό σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένων αγώνων των ομάδων του (Μίλαν και Μπρέσια). Επιπλέον, χρειάστηκε οκτώ μήνες αποθεραπείας. Επέστρεψε στην ενεργό δράση πέρυσι με τη φανέλα της Νιουκάστλ, και τώρα ο Ιταλός μέσος παραχώρησε εκτενή συνέντευξη στην La Repubblica, όπου αναφέρθηκε στη δύσκολη περίοδο της ανάρρωσης.

«Δεν είναι υπερβολή να μιλήσουμε για μια πρώτη και μια δεύτερη ζωή. Ο τρόπος ζωής μου ήταν αρνητικός. Ήμουν κλειστός σε όλους και αυτό με έκανε να αλλάξω συμπεριφορά, ακόμα και με τους ανθρώπους που αγαπούσα και που με αγαπούσαν. Ήμουν έτσι στην προπόνηση και στο σπίτι, με φίλους και συγγενείς. Σήμερα, ευτυχώς, είμαι διαφορετικός», παραδέχτηκε ο Ιταλός διεθνής μέσος, θυμούμενος πώς ξεκίνησαν όλα:

«Δεν θυμάμαι το πρώτο στοίχημα. Έγινε συνήθεια όταν ήμουν 17 ή 18 ετών. Και ομαλοποιήθηκε όταν άρχισε να καταλαμβάνει πολύ από τον χρόνο μου. Το γεγονός ότι ήταν online με τύφλωσε για τα πάντα και κλείστηκα στη φούσκα μου. Νομίζω ότι ποτέ δεν κατάλαβα ότι γινόταν εθισμός. Όταν κάποιος βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση είναι δύσκολο να τον ρωτήσεις αν είναι άρρωστος. Η απάντηση θα είναι πάντα όχι. Ακόμα κι αν νιώθει ότι δεν είναι έτσι. Δεν σκέφτεσαι ότι έχεις πρόβλημα, και προσπαθείς να το κρύψεις.»

Ο Τονάλι περιέγραψε επίσης πόσο δύσκολα ήταν τα βήματα για την αποκατάσταση: «Τους μήνες που ήμουν μακριά από το γήπεδο, πέρασα πολύ χρόνο με τον ψυχολόγο. Η δουλειά του ήταν να με κάνει να καταλάβω πώς είχα πέσει σε αυτό. Συνήθως καταλαβαίνουμε πότε χάνουμε κάτι: οικογένεια, δουλειά ή μισθό. Αντίθετα, στην περίπτωσή μου, η οικονομική άνεση δεν με άφηνε να αντιληφθώ τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία ανάρρωσης. Δεν μπορούσα να πάρω συγκεκριμένα φάρμακα, γιατί με το 95% από αυτά θα είχα βγει θετικός σε έλεγχο αντιντόπινγκ, οπότε ήταν όλο ένα νοητικό ταξίδι: κράτησε μήνες, με έναν ψυχολόγο και έναν ψυχίατρο. Τον τελευταίο χρόνο, έμεινα χωρίς τηλέφωνο για 6 μήνες, ένιωσα μια αίσθηση ελευθερίας.»