Συγκλονιστική συνέντευξη του Κιλιάν Εμπαπέ: «Ο πρώτος μου τελικός Μουντιάλ ήταν για ένα πλαστικό τρόπαιο και ένα βιβλίο ζωγραφικής»

Ο Γάλλος σούπερ σταρ αποκάλυψε στο «Players' Tribune» φοβερές στιγμές από την παιδική του ηλικία, λίγες ώρες πριν τον τελικό στο Κατάρ.

Όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά και φυσικά ο Κιλιάν Εμπαπέ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ο 23χρονος Κιλιάν Εμπαπέ, το βαρύ πυροβολικό της εθνικής Γαλλίας, θα διεκδικήσει σήμερα το δεύτερο τρόπαιο της καριέρας του σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με την ίδια... δίψα που είχε όταν ήταν πιτσιρικάς. Όταν οργάνωνε με τους συμμαθητές του στο σχολείο το δικό τους Μουντιάλ. 

Τότε ο Εμπαπέ είχε αφίσες με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Νεϊμάρ να κοσμούν τον τοίχο του υπνοδωματίου του. Το να κερδίσει στο σχολικό τουρνουά ήταν ζήτημα «ζωής ή θανάτου», όπως αποκάλυψε σε συνέντευξη την παραμονή του τελικού στο Κατάρ. Ο Εμπαπέ ανέσυρε από την μνήμη του όλες τις λεπτομέρειες από εκείνη την εποχή: «Δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε. Ονειρευόμασταν. Θυμάμαι ότι είχαμε αυτό το τουρνουά στο σχολείο μας και συμμετείχαν όλοι οι μαθητές. Ήταν το δικό μας Παγκόσμιο Κύπελλο. Παίζαμε για ένα πλαστικό τρόπαιο αξίας 1,75 λιρών, αλλά το αντιμετωπίσαμε σαν να ήταν παιχνίδι ζωής ή θανάτου. Η τιμή σου διακυβεύεται πάντα». 

«Και είναι αστείο, γιατί ο κανόνας ήταν ότι κάθε ομάδα έπρεπε να είναι μικτή. Κορίτσια και αγόρια. Δυστυχώς, δεν ήθελαν όλα τα κορίτσια να παίξουν στο τουρνουά, οπότε έπρεπε να διαπραγματευτούμε πραγματικά. Θυμάμαι ότι είπα στη φίλη μου ότι αν έδινε τα πάντα στο γήπεδο και κερδίσαμε το κύπελλο, θα της αγόραζα ένα νέο βιβλίο ζωγραφικής. Την παρακαλούσα. Ίσως νομίζετε ότι υπερβάλλω αλλά σήμαινε πραγματικά τα πάντα για εμάς. Παίξαμε για αυτό το κύπελλο αξίας £1,75 σαν να ήταν το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ. Έτσι ακριβώς ήταν». 

Ωστόσο ο Εμπαπέ δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους αντιπάλους του στο σχολείο αλλά και τους δασκάλους. Συνέχισε λέγοντας: «Είμαι σίγουρος ότι ήταν δύσκολο για τους δασκάλους μου. Τους ζητώ πραγματικά συγγνώμη. Θυμάμαι ότι γύρισα σπίτι από το σχολείο μια μέρα με εννέα διαφορετικές προειδοποιήσεις από τον διευθυντή». Τότε ο δημοσιογράφος του ζήτησε να μπει σε λεπτομέρειες και ο επιθετικός της Παρί Σεν Ζερμέν δεν είχε πρόβλημα να το κάνει: «Ο διευθυντής έστειλε προς τους γονείς μου το εξής: «Ο Κιλιάν δεν έκανε την εργασία του. Ο Κιλιάν ξέχασε τα σχολικά του. Ο Κιλιάν μιλούσε για ποδόσφαιρο κατά τη διάρκεια των μαθηματικών». «Το μυαλό μου πετούσε στα σύννεφα».

«Ήθελα μόνο την μπάλα»

Ο Εμπαπέ δεν αποκάλυψε αν η ομάδα του κατέκτησε το πλαστικό τρόπαιο. Μάλλον δεν τα κατάφερε. Όμως ανέφερε και άλλη μία ιστορία από το παρελθόν: «Όταν ήμουν τριών, μου αγόρασαν ένα από αυτά τα μικρά ηλεκτρικά φορτηγά 4×4 για τα γενέθλιά μου. Θα μπορούσατε πραγματικά να καθίσετε μέσα και να το οδηγήσετε. Είχε πετάλια και τα πάντα. Οι γονείς μου με άφηναν να οδηγήσω από το σπίτι μας στο απέναντι γήπεδο ποδοσφαίρου, σαν να ήμουν πραγματικός ποδοσφαιριστής που οδηγούσα στην προπόνηση. Πήρα πολύ σοβαρά τη μικρή μου ρουτίνα. Αλλά μόλις έφτανα στο γήπεδο, πάντα άφηνα το αυτοκίνητο σε μια γωνία για να πάω να παίξω ποδόσφαιρο. Αυτό το υπέροχο 4×4, που έκανε όλους τους φίλους μου να ζηλέψουν, δεν με ένοιαζε πια. Ήθελα απλώς την μπάλα. Για μένα η μπάλα ήταν το παν».

Σήμερα θα αγωνιστεί για δεύτερη φορά στον τελικό του Μουντιάλ. Δεν ξεχνάει πως έζησε την πορεία προς την κατάκτηση του τροπαίου πριν από τέσσερα χρόνια στα γήπεδα της Ρωσίας: «Μερικές φορές, ακόμα και όταν ζεις πραγματικά κάτι, είναι σαν ένα όνειρο. Ήταν το ίδιο συναίσθημα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Δεν βιώνεις το Παγκόσμιο Κύπελλο ως μεγάλος άνθρωπος. Το βιώνεις σαν παιδί. Από όλες τις αναμνήσεις, αυτή που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν ήμασταν στη φυσούνα πριν από τον πρώτο αγώνα με την Αυστραλία, περιμένοντας να βγούμε έξω. Κοίταξα τον Ουσμάν Ντεμπελέ και απλώς χαμογελούσαμε και κουνούσαμε το κεφάλι μας. Περπατήσαμε στο γήπεδο και νιώσαμε 65 εκατομμύρια ανθρώπους πίσω μας. Όταν άκουσα τη La Marseillaise (τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας), ήμουν έτοιμος να κλάψω. Πολλοί από εμάς, που κρατήσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στα χέρια μας εκείνο το καλοκαίρι, μεγαλώσαμε στα προάστια. Είμαστε οι τρελοί ονειροπόλοι. Και για καλή μας τύχη, το όνειρο είναι δωρεάν».