Άλαν Πάρντιου: Ένας γύρος μετά…

Ο Άγγλος τεχνικός συμπληρώνει σήμερα έναν γύρο στον πάγκο του Άρη και το Sportal κάνει μια μικρή αποτίμηση των πεπραγμένων του.

Η είσοδος του Άλαν Πάρντιου στο ελληνικό ποδόσφαιρο έγινε με… θόρυβο. Είχε δεν είχε τρεις μέρες στον πάγκο του Άρη, καλά-καλά δεν γνώρισε τα μικρά ονόματα των παικτών του, αλλά το ντεμπούτο του στις 18 Σεπτεμβρίου, το συνδύασε με μια νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό και μάλιστα με ανατροπή. Ο 61χρονος τεχνικός, συμπληρώνει σήμερα (15/1) ένα γύρο στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο και το Sportal καταγράφει τα έργα και τις ημέρες του βρετανού στην ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Τι παρέλαβε και τι κατάφερε σε αυτό το τετράμηνο να δημιουργήσει. Οι αριθμοί καταγράφουν σχετικά πετυχημένη παρουσία. Σε 15 ματς, συμπεριλαμβανομένων και των δυο στο Κύπελο, μετράει οκτώ νίκες, τρεις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες. Παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημά του, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Δυο κολλητές ήττες με κακές μάλιστα εμφανίσεις κόντρα σε Βόλο και ΑΕΚ, άλλη μια από τον Παναθηναϊκό με καλύτερη πάντως εικόνα, δυο ισοπαλίες με ΟΦΗ και Ατρόμητο και ενδιάμεσα μόλις μια νίκη επί του Ιωνικού. Ήτοι σε έξι ματς μόλις μια νίκη.

Οι δυο επιβλητικές νίκες απέναντι σε Λαμία και Γιάννινα πριν την μεγάλη διακοπή για το Μουντιάλ, ηρέμησαν την κατάσταση και προσέφεραν στον Άγγλο τον χρόνο να δουλέψει με μεγαλύτερη ηρεμία και στόχο να διορθώσει πολλά κακώς κείμενα στην ομάδα.

Το πρώτο πράγμα που προσπάθησε να αλλάξει ήταν τα τρεξίματα της ομάδας ώστε να υποστηριχτεί το αγωνιστικό του πλάνο. Ο Άρης είχε φοβερά θέματα στο αμυντικό του τρανζίσιον στο ξεκίνημα της σεζόν αλλά πλέον δέχεται πολύ λιγότερες επιθέσεις έχοντας μεγαλύτερη ισορροπία. Βοήθησε πολύ βέβαια και η άφιξη του Ετέμπο σχεδόν ταυτόχρονα με αυτή του Πάρντιου. Μέσα από την βελτίωση στο ανασταλτικό κομμάτι, απέκτησαν και πάλι σταθερότητα και οι διόσκουροι στην άμυνα, Φαμπιάνο-Μπράμπετς.

Επί των ημερών του ο Άρης έχει αυξήσει το ποσοστό κατοχής της μπάλας στα παιχνίδια του, επιδιώκει να κάνει γρήγορη ανάκτηση κατοχής και πλέον με την προσθήκη Νταρίντα και Καμαρά θεωρεί ότι θα μπορέσει να δώσει τις εντάσεις που λείπουν στην επίθεση και να πετύχει την πολυπόθητη για αυτόν πίεση ψηλά. Στο κομμάτι της επιθετικής τακτικής προσπαθεί να έχει πλουραλισμό, δεν πάει μονοδιάστατα και προσαρμόζεται με τον αντίπαλο. Κατά βάση στηρίζεται στο 4-2-3-1 και ενίοτε στο 4-3-3 ενώ μια φορά (εκτός με Λεβαδειακό) χρησιμοποίησε (ανεπιτυχώς είναι η αλήθεια) και 3-5-2.

Αρκετή δουλειά έχει κάνει και στις στημένες φάσεις. Τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση έχοντας καταφέρει να βελτιώσει την εικόνα του Άρη που είχε πολλά ζητήματα στην αρχή της σεζόν. Πολλοί τον κατηγορούν ότι δεν έχει καταφέρει να βρει ένα σταθερό κορμό αλλάζοντας συνεχώς πρόσωπα στην ενδεκάδα. Ίσως. Από την άλλη μπορεί να εντάσσεται στο πλάνο της διαχείρισης του έμψυχου δυναμικού αφού έχει δώσει χρόνο σχεδόν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν πήρε ευκαιρία.

Σε ατομικό επίπεδο τέλος, με αυτόν στον πάγκο κάποιοι παίκτες δείχνουν ένα διαφορετικό πρόσωπο. Πρώτος και καλύτερος ο Ματέο τον οποίο μονιμοποίησε στον άξονα, παίρνοντας από τον αργεντινό πολλά περισσότερα από όταν έπαιζε στις πλευρές. Δούλεψε πολύ με τον Μανού Γκαρθία και εσχάτως βλέπουμε μια σαφή βελτίωση στο παιχνίδι του Ισπανού. Ομοίως και στο πρότζεκτ Πάλμα. 

Του έδωσε όλες τις εκτελέσεις των στημένων και δικαιώθηκε αφού μέχρι να τραυματιστεί ήταν ο πιο φορμαρισμένος παίκτης του Άρη. Πολύ αλλαγμένος, προς το καλύτερο, είναι και ο Οντουμπάτζο που φαίνεται να τον πιστεύει πολύ, ενώ παρά την γκρίνια, εξακολουθεί να προσπαθεί να κάνει χρήσιμο τον Καμάτσο, άλλο ένα ελπιδοφόρο πρότζεκτ του περασμένου καλοκαιριού. Ακόμη χρειάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις όπως να εισηγηθεί την απομάκρυνση των Ντιόπ και Ζερβίνιο.