«Όλα ήταν μία πλάκα»: Τα τελευταία λόγια του θρύλου της Λάτσιο που δολοφονήθηκε για μία φάρσα

Μία ασύλληπτη ιστορία από την Ιταλία της δεκαετίας του 70΄ και μία φάρσα του ποδοσφαιριστή της Λάτσιο Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι, η οποία τον οδήγησε στον ακαριαίο θάνατο.

Ο Λουτσιάνο Ρε Τσεκόνι ήταν ένα από τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ταλέντα της δεκαετίας του 70΄ στην Ιταλία. Αποτελούσε έναν από τους ηγέτες της Λάτσιο και είχε το παρατσούκλι ο «πλακατζής ξανθομάλλης άγγελος». Ο Τσεκόνι ήταν η «ψυχή» στα αποδυτήρια των «Λατσιάλι», καθώς οι συνεχόμενες φάρσες του έδιναν άλλη πνοή στο κλίμα της ομάδας, όμως ποιος θα περίμενε πως μία από τις καθημερινές του πλάκες, θα του στερούσε τη ζωή.

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα και η μεταγραφή στη Λάτσιο...

Όσον αφορά στο βιογραφικό του, ο Λουτσιάνο γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου 1948 στο Νερβιάνο και ξεκίνησε την καριέρα του από την Προ Πάτρια. Το 1969 αποκτήθηκε από τη Φότζια, ενώ τρία χρόνια αργότερα ήρθε η μεγάλη μεταγραφή από τη Λάτσιο. Εκείνη την εποχή, ο Ιταλός μέσος αποτελούσε ένα από τα hot names σε κάθε μεταγραφική περίοδο, καθώς με τις επιδόσεις του είχε μπει στο στόχαστρο πολλών ομάδων.

Σύμφωνα με τα όσα περιέγραφαν οι γύρω του, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής ήταν ένα χαφ μίας άλλης εποχής πιο σύγχρονης. Η δύναμη, η ταχύτητα στην σκέψη και η εκπληκτική φυσική κατάσταση, αποτέλεσαν οδηγό για γίνει ο Λουτσιάνο βασικός στη Λάτσιο κι ένα από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας. Λόγω της χαρακτηριστικής του κόμμης ξεχώριζε από τους πάντες.

Υπό τις οδηγίες του Τομάζο Μαεστρέλι (τον είχε προπονητή και στην Φότζια) και μαζί με τους Τζιουζέπε Γουίλσον, Μάριο Φρουσταλούπι και τον αιρετικό του ποδοσφαίρου Τζιόρτζιο Κινάλια, ο Ρε Τσεκόνι οδήγησε τη Λάτσιο στο Σκουντέτο του 1974, επίτευγμα εκπληκτικό για τους «Λατσιάλι». Όπως ήταν λογικό κι αναμενόμενο, οι εξαιρετικές του εμφανίσεις έφεραν και την κλήση στην Εθνική ομάδα της Ιταλίας και ήταν μέλος της αποστολής για το Μουντιάλ του 1974, χωρίς όμως να αγωνιστεί.

Τη σεζόν 1974-75, ο Ρε Τσεκόνι πραγματοποίησε 29 συμμετοχές με τη Λάτσιο να μην μπορεί να διατηρήσει τα σκήπτρα, ενώ την επόμενη χρονιά έφτασε στη 13η θέση με τον Τομάζο Μαεστρέλι να αποχωρεί από τον πάγκο της.

Η «χρυσή» ομάδα του πρωταθλήματος είχε σχεδόν διαλυθεί, η Λάτσιο ξεκίνησε τη σεζόν 1976-77 με τον Λουίς Βινίσιο στον πάγκο της και ο Ρε Τσεκόνι παρέμεινε βασικός στην τελευταία του χρονιά.

Ο πολιτικός διχασμός στα αποδυτήρια της Λάτσιο και ο… ενωτικός Ρε Τσεκόνι

Εκείνη την εποχή, τα αποδυτήρια του συλλόγου ήταν χωρισμένα στους ακροδεξιούς και στους υπόλοιπους, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν στην κατοχή τους όπλα, αφού ήταν γενικά μια περίεργη περίοδος για τη χώρα. Ίνδαλμα για τους ακροδεξιούς οπαδούς της ομάδας ήταν ο Πετρέλι, ο οποίος έμεινε γνωστός για ένα επεισόδιο με οπαδούς της Ρόμα σε ένα ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή των «Λατσιάλι». Συγκεκριμένα, οι οπαδοί της Ρόμα συγκεντρώθηκαν έξω από το ξενοδοχείο και έκαναν φασαρία για να μην κοιμηθούν οι παίκτες της Λάτσιο. Ο Πετρέλι βγήκε στο μπαλκόνι και άρχισε να πυροβολεί στον αέρα και στις λάμπες του δρόμου, με αποτέλεσμα η αναστάτωση που προκλήθηκε να μην έχει… προηγούμενο.

Επίσης, το αξιοσημείωτο είναι πως εκείνο το χρονικό διάστημα η Λάτσιο διέθετε δύο αποδυτήρια που έμοιαζαν με στρατόπεδα, με σκοπό να αποφεύγονται οι τσακωμοί. Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε αυτά τα δύο ήταν ο Ρε Τσεκόνι, ο οποίος δεν είχε τρέλα με την πολιτική, όμως είχε κερδίσει τον σεβασμό όλων. Σύμφωνα με τα όσα μετέφεραν οι συμπαίκτες του, κάθε φορά που υπήρχε ένταση στην ομάδα, ο Ιταλός μέσος προσπαθούσε να ηρεμήσει την κατάσταση με ένα αστείο ή μία φάρσα.

Η μοιραία φάρσα που τον οδήγησε στον θάνατο

Το απόγευμα της 18ης Ιανουαρίου του 1977, ήταν η τελευταία πλάκα που σκέφτηκε να κάνει ο Ρε Τσεκόνι. Ο χρόνος πάγωσε για τη «ψυχή των αποδυτηρίων». Λόγω μίας φάρσας που γύρισε μπούμερανγκ. Εκείνο το απόγευμα, ο Ρε Τσεκόνι έκανε την καθιερωμένη του βόλτα με τον συμπαίκτη του Πιέτρο Γκεντίν και με τον ιδιοκτήτη καταστήματος αρωμάτων Τζιόρτζιο Φρατικιόλι. Καθώς περπατούσαν στην οδό Φλαμινία Βέκια, πέρασαν μπροστά από το κοσμηματοπωλείο του Μπρούνο Ταμποτσίνι και τότε ήταν που ήρθε η μοιραία σκέψη. Ο Φρατικιόλι μπήκε στο κατάστημα με τα κοσμήματα για να χαιρετήσει τον ιδιοκτήτη και φίλο του. Την ώρα που ο Ρε Τσεκόνι έμεινε μαζί με τον Γκεντίν και περίμεναν, ο πρώτος σκέφτηκε να «μπουκάρουν» στο μαγαζί και να παριστάνουν τους ληστές. Συγκεκριμένα είπε στον φίλο του: «Θα τους κάνουμε φάρσα. Θα μπούμε με τα χέρια στις τσέπες σαν να έχουμε όπλο και θα πούμε ότι πρόκειται για ληστεία».

Η απόφαση πάρθηκε και όλα ήταν έτοιμα για μία ακόμη πλάκα. Μπήκαν ξαφνικά μέσα στο κατάστημα έχοντας σηκώσει τα μπουφάν τους μέχρι τη μύτη και φώναξαν: «Mani in alto questa è una rapina!!» (Ψηλά τα χέρια, πρόκειται για ληστεία). Ο Ταμποτσίνι κινήθηκε αστραπιαία, έσκυψε και έπιασε κάτι κάτω από τον πάγκο. Ο Γκεντίν είδε την κίνηση και κατάλαβε τι θα συνέβαινε. Έβγαλε τα χέρια από το μπουφάν και τα σήκωσε ψηλά. Ο Ρε Τσεκόνι όμως επέμεινε και πλησίασε τον καταστηματάρχη.

Ο καταστηματάρχης χωρίς να καταλαβαίνει τι γίνεται, πυροβόλησε εξ επαφής τον ποδοσφαιριστή στο στήθος. Ο Ρε Τσέκονι έπεσε στο πάτωμα και είπε: «Era uno scherzo, solo uno scherzo!!» (Ήταν ένα αστείο, μόνο ένα αστείο). Αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια. Το ασθενοφόρο άργησε να έρθει και ο «Ξανθός Άγγελος» έσβησε στο πάτωμα.

Μία φάρσα της τελευταίας στιγμής, ένα αστείο από τα πολλά, που κανένας δεν περίμενε να έχει αυτήν την κατάληξη, έφερε το μοιραίο τέλος. Ο Ρε Τσεκόνι στάθηκε ακόμη περισσότερο άτυχος μέσα στην ατυχία του. Ο Ταμποτσίνι δεν παρακολουθούσε ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει τον εμβληματικό θρύλο της Λάτσιο.

Στη συνέχεια οι φήμες που ακούστηκαν ήταν πολλές. Κυκλοφόρησαν διάφορες θεωρίες που υποστήριζαν πως ο κοσμηματοπώλης αναγνώρισε τον ποδοσφαιριστή αλλά παρ' όλα αυτά τον σκότωσε. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει ποια ήταν η πραγματική αλήθεια και κατά πάσα πιθανότητα να μην μάθουμε και ποτέ. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Ρε Τσεκόνι στα 28 του μόλις χρόνια πλήρωσε μία φάρσα με τη ζωή του.

Στην κηδεία βρέθηκαν χιλιάδες άτομα, με σκοπό να πουν το τελευταίο αντίο στον θρύλο της Λάτσιο ο οποίος έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή.