Η αγάπη της Ρούξι Ντουμιτρέσκου για τον Παναθηναϊκό ήταν μεγάλη, κι αυτή είχε αποτυπωθεί και στα τελευταία της συγκινητικά λόγια μετά την απόσυρσή της από την ενεργό δράση.
Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου λατρεύτηκε όσο λίγες αθλήτριες του συλλόγου, από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, στους οποίους προσέφερε μεγάλες χαρές και επιτυχίες με έξι πρωταθλήματα και πέντε Κύπελλα Ελλάδας, ένα ασημένιο μετάλλιο στο Challenge Cup στο Γέσι το 2009, σε διάρκεια επτά χρόνων, έχοντας δίπλωμα προπονητικής Α’ κατηγορίας από το 2015, ανέλαβε τη θέση προπονήτριας στην ομάδα βόλεϊ της πόλης.
Η εμβληματική αρχηγός των... φίνων κοριτσιών του Παναθηναϊκού, είχε διακριθεί και με την Εθνική ομάδα της Ελλάδας το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ενώ είχε περάσει και από τα Βριλήσσια, όπου επίσης κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Ελλάδας, τρία Κύπελλα Ελλάδας και ένα χάλκινο μετάλλιο σε ευρωπαϊκό κύπελλο το 2000.
Το 2010 αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της και επέστρεψε πάλι για μια σεζόν 2013-14 στον Ηρακλή Κηφισίας. Οταν αποφάσισε να αποσυρθεί, η Ρούξι Ντουμιτρέσκου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τους «πράσινους».
«Ήταν τιμή μου να είμαι μέλος αυτής της τεράστιας οικογένειας και να αγωνιστώ με το τριφύλλι στο στήθος. Το έχω ξαναπεί ότι δεν γεννήθηκα Παναθηναϊκός αλλά έγινα στην πορεία επειδή με έκανε ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, το μόνο που θα άλλαζα είναι να ερχόμουν πολύ πιο νωρίς στον ΠΑΟ, αλλά τελικά όσα χρόνια και αν αγωνίζεσαι σε αυτήν την ομάδα και μπροστά σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι ποτέ αρκετά.
Να είστε σίγουροι, ότι έδωσα ότι είχα και δεν είχα σε αυτήν την ομάδα, αλλά όσα και να έδωσα, δεν είναι ποτέ αρκετά, γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιος.
11:31 - 04.03.2024
Το δράμα του μικρού Φίλιππου: Έχασε τους γονείς του, Αλέξανδρο Νικολαΐδη και Ρούξι Ντουμιτρέσκου, μέσα σε 1,5 χρόνο
Μέσα σε ενάμιση χρόνο, ο μικρός Φίλιππος έχασε τους γονείς του, Αλέξανδρο Νικολαΐδη και Ρούξι Ντουμιτρέσκου.
Και τέλος αλλά κάθε άλλο πάρα τελευταίο θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον κόσμο του Παναθηναϊκό, που μου χάρισε 7 ανεπανάληπτα χρόνια, τα οποία δεν θα άλλαζα με τίποτα άλλο στον κόσμο. Έχουμε ζήσει χαρές και λύπες, σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού και τελικά καταφέραμε να βγούμε όλοι νικητές και να χτίσουμε μια σχέση μεταξύ μας, που σπανίζει στις ημέρες μας. Να τους ευχαριστήσω που με έμαθαν τι σημαίνει ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ, μου έμαθαν να εκτιμώ και να σέβομαι την ιστορία 102 χρόνων αυτού του τεράστιου συλλόγου.
Τελικά αν κάποιος με ρωτήσει αν είναι ευλογία ή κατάρα όλα αυτά που έχω ζήσει τα τελευταία 7 χρόνια δεν ξέρω τι να απαντήσω. Είναι ευλογία που φόρεσα το τριφύλλι στην καρδιά. Και κατάρα γιατί πρέπει να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς να το υπηρετώ. Το ευχαριστώ είναι πολύ λίγο και μικρό, αλλά δεν βρίσκω άλλα λόγια…».