){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Ο πατέρας και ο γιος, Ντικ και Ρικ Χόιτ, αγωνίστηκαν μαζί σε πολλές αθλητικές διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων μαραθωνίων και τριάθλων Ironman. Και αυτό δεν θα ήταν περίεργο, αν ο Ρικ δεν είχε εγκεφαλική παράλυση...
Στις 10 Ιανουαρίου 1962 γεννήθηκε ο Ρικ Χόιτ. Ο τοκετός παρουσίασε επιπλοκές, καθώς ο ομφάλιος λώρος τυλίχθηκε γύρω από τον λαιμό του, διακόπτοντας την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλό του για κάποιο χρονικό διάστημα. Ως αποτέλεσμα, ο Ρικ γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, αδυνατώντας να ελέγξει τους μύες του. Η σοβαρότητα της κατάστασης ήταν τέτοια που οι γιατροί, αμέσως μετά τη γέννησή του, συμβούλεψαν τους γονείς του να τον αφήσουν σε ίδρυμα για παιδιά με αναπηρίες. Οι προβλέψεις δεν ήταν καλές: «Ο Ρικ θα είναι σαν φυτό σε όλη του τη ζωή, θα μπορεί να κινεί μόνο τα μάτια του», είπαν οι γιατροί στους γονείς του. Αυτή η ιστορία αποδεικνύει ότι η γονική αγάπη και η πίστη στο παιδί μπορούν να υπερνικήσουν ακόμη και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις.
Η επιμονή των γονιών
Οι γονείς πήγαιναν τον Ρικ μία φορά την εβδομάδα στο Νοσοκομείο Παίδων στη Βοστώνη, όπου ένας γιατρός τους είπε να τον αντιμετωπίζουν όπως κάθε άλλο παιδί. Η μητέρα του Ρικ πήρε αυτή την οδηγία πολύ σοβαρά και, χρησιμοποιώντας ειδικό χαρτί και σύμβολα, δίδαξε γρήγορα στον γιο της την αλφάβητο. Στα 11 του χρόνια, ο Ρικ απέκτησε έναν υπολογιστή που του επέτρεψε να επικοινωνεί με τους γονείς του. Το 1993, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Στη συνέχεια εργάστηκε στο ίδιο πανεπιστήμιο, στο εργαστήριο υπολογιστών, αναπτύσσοντας συστήματα επικοινωνίας για άτομα με αναπηρίες. Αλλά ο Ρικ δεν ήταν ξεχωριστός μόνο γι' αυτό. Η μητέρα του μπορεί να τον δίδαξε να διαβάζει και να γράφει, αλλά ο πατέρας του, ο Ντικ, του έδωσε πνοή ζωής, δείχνοντάς του ότι, αν πιστεύεις αρκετά, καμία εκ γενετής αδυναμία δεν μπορεί να σε αποκλείσει από το παιχνίδι που λέγεται ζωή.
Η Ομάδα Χόιτ
Το δίδυμο Χόιτ συμμετείχε για πρώτη φορά σε αγώνα το 1977. Ο Ρικ ρώτησε τον πατέρα του αν θα μπορούσαν να τρέξουν μαζί σε έναν φιλανθρωπικό αγώνα για ένα αγόρι από το σχολείο του Ρικ που είχε παραλύσει λόγω ατυχήματος. Ο Ντικ, ήδη συνταξιούχος αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς Αεροπορίας, ήταν 36 ετών τότε. Δεν έμεινε ασυγκίνητος από την παράκληση του γιου του - αποδέχτηκε την πρόκληση και έτρεξε μαζί του τον αγώνα. Αφού πέρασαν τη γραμμή τερματισμού, ο Ρικ είπε στον πατέρα του μια φράση που θα άλλαζε όλη τους τη ζωή: «Μπαμπά, όταν τρέχουμε, νιώθω ότι δεν είμαι ανάπηρος». Αυτή η φράση ενέπνευσε τον Ντικ τόσο πολύ που από εκείνη την ημέρα άρχισε να γυμνάζεται καθημερινά. Επειδή ο Ρικ πήγαινε ακόμα σχολείο, ο Ντικ γέμιζε το αναπηρικό καροτσάκι με βάρη και έκανε προπόνηση για να είναι σε όσο το δυνατόν καλύτερη φόρμα για τον επόμενο αγώνα. Την πρώτη φορά που έτρεξαν στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, δεν είχαν αριθμούς συμμετοχής, επειδή δεν υπήρχε κατηγορία γι' αυτούς. Δεν ήταν δρομείς και δεν ήταν αθλητές με αναπηρικό καροτσάκι. Από τότε, για πάνω από σαράντα χρόνια, ο Ρικ και ο Ντικ Χόιτ ενέπνευσαν εκατομμύρια άτομα με αναπηρίες να πιστέψουν στον εαυτό τους.
Συμμετοχή και σε τρίαθλο
Μέχρι τον Μάρτιο του 2016, οι Hoyt είχαν αγωνιστεί σε 1.300 διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων 72 μαραθωνίων και έξι Ironman τριάθλων. Έτρεξαν στον διάσημο Μαραθώνιο της Βοστώνης 32 φορές. Εκτός από τους αγώνες, το 1992, ο Ντικ και ο Ρικ διέσχισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες με ποδήλατο και τρέξιμο, καλύπτοντας πάνω από 6.000 χιλιόμετρα σε 45 ημέρες. Στο τρίαθλο, για το κολύμπι, ο Ντικ χρησιμοποιούσε ένα σχοινί δεμένο στο σώμα του Ρικ, που βρισκόταν σε μια βάρκα. Για την ποδηλασία, ο Ρικ καθόταν στο μπροστινό μέρος ενός ειδικά σχεδιασμένου tandem ποδηλάτου, ενώ για το τρέξιμο, ο Ντικ έσπρωχνε τον Ρικ στο αναπηρικό καροτσάκι, σύμφωνα με τη Wikipedia.
Ο τελευταίος κοινός αγώνας
Στις 21 Απριλίου 2014, η Ομάδα Χόιτ είχε τον τελευταίο της κοινό αγώνα, στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Στους επόμενους τέσσερις μαραθωνίους, τον Ρικ έσπρωχνε ο οικογενειακός φίλος Μπράιαν Λιόνς, οδοντίατρος από τη Μασαχουσέτη. Ο Λιόνς πέθανε ξαφνικά τον Ιούνιο του 2020. Ο Ντικ Χόιτ πέθανε στις 17 Μαρτίου 2021, στον ύπνο του, στο σπίτι του στο Holland. Ήταν 80 ετών. Ο Ρικ, εμβληματική μορφή του Μαραθωνίου της Βοστώνης, πέθανε στις 22 Μαΐου 2023 από αναπνευστικές επιπλοκές, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του. Ο Ρικ ήταν 61 ετών. Η Αθλητική Ομοσπονδία της Βοστώνης αποχαιρέτησε τον Ρικ Χόιτ με μια συγκινητική επιστολή. Στην ανακοίνωσή τους ανέφεραν ότι ο Ρικ Χόιτ θα παραμείνει για πάντα ένα σύμβολο του Μαραθωνίου της Βοστώνης και η προσωποποίηση της νοοτροπίας "ΜΠΟΡΕΙΣ", που χαρακτηρίζει την Ομάδα Χόιτ, και ότι είναι ευγνώμονες που μπορούν να αποκαλούν τον Ρικ φίλο, μέντορα, πρωτοπόρο και συμμετέχοντα που έτρεξε στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Τόνισαν ότι η κληρονομιά του θα ζει μέσα από το βραβείο "Rick & Dick Hoyt", που απονέμεται κάθε Απρίλιο, πριν από τον Μαραθώνιο της Βοστώνης, σε όποιον επιδεικνύει το πνεύμα της Ομάδας Χόιτ μέσα από την υπεράσπιση και την ένταξη.
)
)
)
)
)
)
)
)