Ο Κολοβός στο Sportal: «Θα έδινα τα πάντα για να ζούσε ο πατέρας μου, μετά τον πρώτο τραυματισμό με ξέχασαν όλοι»

Ο Κολοβός στο Sportal: «Θα έδινα τα πάντα για να ζούσε ο πατέρας μου, μετά τον πρώτο τραυματισμό με ξέχασαν όλοι»

Κώστας Τόπας 12:34 - 19.08.2023 / Ανανεώθηκε: 14:09 - 14.08.2024

Ο Δημήτρης Κολοβός σε συνέντευξη - χείμαρρο στο Sportal για όλους και όλα. Ο χαμός του πατέρα του, οι δύο χιαστοί που σημάδεψαν την καριέρα του, οι άτυχες συγκυρίες στην εθνική ομάδα, οι επιλογές χωρών για την καριέρα του, ο Πανιώνιος, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Παναιτωλικός και το νέο ξεκίνημα στην Ινδονησία.

Η «πόρτα» του εξωτερικού συχνά μοιάζει να είναι το κύριο ζητούμενο. Premier League, Ligue 1, La Liga, Serie A, Bundesliga, αλλά και πρωταθλήματα χαμηλότερης δυναμικής από τα πέντε κορυφαία της Ευρώπης, έχουν φιλοξενήσει κατά καιρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές. Κάποιοι, όμως, επέλεξαν πιο... εξωτικούς προορισμούς! 

Οπως ο Δημήτρης Κολοβός, ο οποίος αγωνίζεται στην Ινδονησία για λογαριασμό της Ντέβα Γιουνάιτεντ με την οποία έως τώρα μετράει πέντε συμμετοχές έχοντας μάλιστα κι ένα γκολ. Αυτός είναι και ο έκτος σταθμός της πλούσιας καριέρας του, εκτός Ελλάδας, καθώς στο παρελθόν έχει αγωνιστεί σε Βέλγιο, Ολλανδία, Κύπρο, Μολδαβία και Τουρκία.

Ο 30χρονος Έλληνας μέσος έχει δει την καριέρα του να παίρνει σχεδόν κάθε χρόνο διαφορετική τροπή σε ένα rollercoaster τρενάκι που ακόμα δεν έχει ολοκληρώσει την πορεία του. Εκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Ωρωπό για να κάνει το άλμα στην καριέρα του στη συνέχεια με τη φανέλα του Πανιωνίου. Επειτα ακολούθησε ο Ολυμπιακός και το 2016 ξενιτεύτηκε στο Βέλγιο για λογαριασμό της Μέχελεν. Νωρίτερα όμως είχε την ευκαιρία να πάρει μεταγραφή στη Serie A και τη Φιορεντίνα.

Τα πράγματα ωστόσο δεν κύλησαν όπως περίμενε. Ενας σοβαρός τραυματισμός του στέρησε το όνειρο να αγωνιστεί στην Ιταλία με τους «βιόλα» κι εκεί κατάλαβε ποιος ήταν πραγματικά δίπλα του. Στα 19 του έπρεπε να αναλάβει όλες τις ευθύνες, καθώς ο πατέρας του έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. «Θα ήθελα να ήταν εδώ και να δει ότι έχω κάνει και πάνω απ’ όλα την οικογένεια που έχω φτιάξει!», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κολοβός στο Sportal.

Το 2019 αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό. Στο «τριφύλλι» όπως τονίζει μέσω της συνέντευξης, ο πρώην πρωταθλητής με την Σέριφ, δεν κρίθηκε σωστά μιας, ωστόσο έχει κρατήσει μόνο τα θετικά από την θητεία του στους «πράσινους». 

Πακετάροντας, τον Σεπτέμβριο του 2020, για τη νέα -και απρόσμενη- ποδοσφαιρική περιπέτειά του, ο 30χρονος μέσος δεν είχε κατά νου τι ακριβώς να περιμένει. Πήγαινε στη φτωχότερη με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα χώρα της Ευρώπης. Τη Μολδαβία, για να φορέσει τη φανέλα της Σέριφ Τίρασπολ, η οποία έκανε την Ευρώπη να παραμιλάει με τις επιδόσεις της στο Champions League. Ο Κολοβός θα έχει να θυμάται για πάντα την τεράστια νίκη με την Σέριφ επί της Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο Μπερναμπέου αλλά και όσα έζησε κόντρα σε μεγαθήρια της Ευρώπης.

Ο Δημήτρης Κολοβός μιλάει σε μια συνέντευξη - χείμαρρο στο Sportal για όλους και όλα. Ο χαμός του πατέρα του, οι δύο χιαστοί που σημάδεψαν την καριέρα του, οι άτυχες συγκυρίες στην εθνική ομάδα, οι επιλογές χωρών για την καριέρα του, ο Πανιώνιος, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Παναιτωλικός και το νέο ξεκίνημα στην Ινδονησία.

Δημήτρη, νέα αρχή, νέα ομάδα, νέα χώρα. Πώς πήρες την απόφαση να μεταβείς στην Ινδονησία για λογαριασμό της Ντέβα Γιουνάιτεντ;

«Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν ήμουν τόσο θετικός στο να έρθω εδώ. Έγιναν κάποιες αλλαγές στην διάρκεια του συμβολαίου μου, έμαθα κάποια πράγματα για την χώρα εδώ και αφού και η οικογένεια μου δεν είχε κανένα πρόβλημα πήρα την απόφαση να έρθω».

Αυτή είναι η έκτη χώρα που αγωνίζεσαι εκτός Ελλάδας, καθώς έχει ήδη παίξει στις εξής: Βέλγιο, Ολλανδία, Κύπρο, Μολδαβία και Τουρκία. Τι εμπειρίες μπορεί να αποκομίσει ένας ποδοσφαιριστής από όλες αυτές τις χώρες;

«Κοιτά θα σου πω την αλήθεια. Μπορεί αν δεν έπαιζα ποδόσφαιρο κάποιες χώρες να μην τις έβλεπα ποτέ. Τώρα έζησα σε κάποιες, έμαθα την κουλτούρα τους, κάναμε σίγουρα κάποιους φίλους και στο τέλος αυτό που μένει είναι να έχεις περάσει όμορφα. Εγώ σε όσες χώρες πήγα προσαρμόστηκα στην καθημερινότητα εύκολα και πέρασα ωραία».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά στον Ωροπό κι έπειτα ακολούθησε ο Πανιώνιος ο οποίος σε ένταξε στις Ακαδημίες του. Πως ήταν για σένα αυτό; Ηταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα το γεγονός να αγωνιστείς σε μία μεγάλη ομάδα;

«Ναι ξεκίνησα από τον Ωρωπό. Η αλήθεια είναι ότι έκανα γρήγορα το επόμενο βήμα γιατί στον Πανιώνιο πήγα επαγγελματίας κατευθείαν. Στις Ακαδημίες έπαιξα ελάχιστα ματς αλλά έκανα κάθε μέρα προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Σίγουρα όταν σκέφτεσαι πιο σοβαρά το ποδόσφαιρο κάθε μέρα κοιτάς το επόμενο βήμα».

©Intime

Τον Ιανουάριο του 2012 τραυματίστηκες σε μία αναμέτρηση με τον Εργοτέλη και η διάγνωση ήταν ξεκάθαρη. Ρήξη χιαστού. Πώς ένιωσες όταν το έμαθες; Σκέφτηκες ότι η καριέρα σου ήταν σε κίνδυνο;

«Μέχρι να χτυπήσω την πρώτη φορά από το μυαλό μου δεν περνούσε ότι θα πάθαινα κάτι τόσο σοβαρό μιλώντας πάντα ποδοσφαιρικά. Για μένα ήταν δύσκολη στιγμή αλλά προσπάθησα παρά πολύ για να επανέλθω και νομίζω μετά τον πρώτο τραυματισμό επέστρεψα καλύτερος».

«Θα ήθελα να ήταν εδώ ο πατέρας μου και να δει ότι έχω κάνει και πάνω απ’ όλα την οικογένεια που έχω φτιάξει!»

Έπειτα από λίγους μήνες, έχασες τον πατέρα του και αίφνης έπρεπε να γίνεις προστάτης οικογενείας. Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια για αυτή τη μεγάλη απώλεια από τη ζωή σου και πώς πορεύτηκες στη συνέχεια;

«Για μένα μέχρι και σήμερα ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να χειριστώ. Ξέρεις ο κόσμος θα σου πει μείνε δυνατός θα σου δώσει τα συλλυπητήρια του, αλλά στην ουσία η οικογένεια το περνάει. Όποτε είναι κάτι που ήταν πολύ δύσκολο και ακόμα και σήμερα είναι κάτι που θα έδινα τα πάντα αν θα μπορούσα να το αλλάξω. Θα ήθελα να ήταν εδώ ο πατέρας μου και να δει ότι έχω κάνει και πάνω απ’ όλα την οικογένεια που έχω φτιάξει!».

Επειτα πήρες μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Πως ήταν για σε ένα τέτοιο βήμα στην καριέρα σου παίρνοντας μεταγραφή σε έναν τέτοιο σύλλογο;

«Νομίζω πως έπρεπε να γίνει. Στον Πανιώνιο είχα παίξει πολλά παιχνίδια και η ομάδα ήθελε να με πουλήσει. Εγώ δεν ήμουν τόσο σύμφωνος στο να πάω στον Ολυμπιακό γιατί ήξερα ότι δεν είναι τόσο εύκολο για να παιδί 20 χρόνων. Σκεφτόμουν το εξωτερικό αλλά ο Ολυμπιακός έδινε τα περισσότερα στον Πανιώνιο και ουσιαστικά είχαν συμφωνήσει για μένα».

©Intime

Aνοιξες για πρώτη φορά τα φτερά σου για εξωτερικό για λογαριασμό της Μέχελεν στο Βέλγιο. Πως ήταν τα πράγματα εκεί για εσένα;  Και ειδικά τη στιγμή η ατυχία «χτύπησε» ξανά την πόρτα κι έπρεπε να περάσεις ξανά την πόρτα του χειρουργείου;

«Μέχρι να χτυπήσω και δεύτερη φορά θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη επιλογή της καριέρας μου. Είχα κάνει την καλύτερη χρόνια ποδοσφαιρικά είχα αρκετές προτάσεις σε μεγαλύτερες ομάδες αλλά ήρθε ξανά ένας σοβαρός τραυματισμός και νομίζω πως άλλαξαν πολλά μετά από αυτό».

Το 2019 χάρη στις εμφανίσεις σου στην Ομόνοια κλήθηκες στην εθνική ομάδα από τον Άγγελο Αναστασιάδη. Πως ήταν για σένα το γεγονός ότι αγωνίστηκες με το εθνόσημο στο στήθος, έπειτα από όλα όσα πέρασες;

«Πάντα για μένα ένας στόχος που έβαζα μέσα μου ήταν να μην τα παρατάω τόσο εύκολα. Ξέρεις ο κόσμος γενικά θα πει πάντα τα άσχημα. Έτσι είναι στην φύση του. Αλλά εκτός από αυτούς που σε ξέρουν πραγματικά οι υπόλοιποι δεν ξέρουν τι έχεις περάσει και περνάς. Οι αθλητές είμαστε άνθρωποι όπως όλοι οι υπόλοιποι. Εγώ πέρασα πολύ δύσκολα σε πολλές στιγμές της καριέρας μου και ότι μετά από 2 χιαστούς κατάφερα να παίξω ξανά στην εθνική και να αφήσω έστω κάτι παρά μα παρά πολύ μικρό με κάνει χαρούμενο!».

Στην Ομόνοια συνεργάστηκες με τον Γιάννη Αναστασίου. Ποια η σχέση με τον προπονητή; 

©Intime

«Εχουμε παρά πολύ καλή σχέση. Τον σέβομαι παρά πολύ σαν άνθρωπο και νομίζω ότι έχουμε αλληλοσεβασμό. Είναι πολύ καλός προπονητής και γενικά εμένα με βοήθησε παρά πολύ».

Επειτα άνοιξε το κεφάλαιο Παναθηναϊκός για σένα. Εκεί όπου συνεργάστηκες με τον Γιώργο Δώνη. Πως ήταν η σχέση σου με τον κόουτς; 

«Ναι πήρα την απόφαση να πάω στον Παναθηναϊκό μιλώντας για τα πάντα με τον κύριο Νταμπιζα. Ήθελα να πάω. Τώρα με τον Δώνη θεωρώ ότι ήταν "οκ" οι σχέσεις μας, αλλά αγωνιστικά ποτέ δεν κρίθηκα στην θέση για την οποία πήγα. Τον κύριο Νταμπίζα τον εκτιμώ παρά πολύ και ξέρω πως με πίστεψε από την πρώτη μέρα».

©Intime

Στον Παναθηναϊκό ήταν τα πράγματα όπως τα περίμενες;

«Τα πράγματα γενικά ήταν καλά. Το κλίμα πολύ οικογενειακό. Δεν είχα κανένα πρόβλημα και οι άνθρωποι που ήταν μέσα στην ομάδα μου φέρθηκαν άψογα».

«Στον Παναθηναϊκό δεν κρίθηκα σωστά»

Εφυγες με πικρία από τον Παναθηναϊκό; Θεωρείς πως είχες κι άλλα πράγματα να δώσεις;

«Θεωρώ πως δεν κρίθηκα σωστά. Αν είχα παίξει στην θέση μου και δεν μπορούσα να ανταποκριθώ θα ήμουν ο πρώτος που θα το έλεγε».

©Intime

Ποιο ματς σου έχει μείνει χαραγμένο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού; 

«Θα πω το ντεμπούτο μου».

Πέρυσι πως είδες τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ; Θεωρείς πως ήταν οι δύο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος;

«Νομίζω πως ήταν οι καλύτερες ομάδες και ότι η ΑΕΚ δίκαια πήρα το πρωτάθλημα»

Το 2020 ήρθε η πρόταση από την Σέριφ, στην οποία με τον Γιώργο Αθανασιάδη ήσασταν πρωταγωνιστές της ομάδας στην Ευρώπη. Περίμενες μία τέτοια πορεία με την Σέριφ;

«Τώρα μεταξύ μας αν σου πω ναι θα ήμουν ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη που θα το έλεγε. Ήταν μεγάλες στιγμές που θα τις έχουμε για πάντα μαζί μας».

Πήγες στη φτωχότερη με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα χώρα της Ευρώπης. Πως ήταν η ζωή στη Μολδαβία; Ηταν δύσκολη για εσένα; Ο κόσμος; Το γεγονός ότι ήσουν με τον Αθανασιάδη έκανε τα πράγματα πιο εύκολα;

«Κοιτα επειδή είχα την οικογένεια μου ήμουν οκ. Εγώ είχα πάει και ένα χρόνο πριν τον Γιώργο όποτε ήξερα περισσότερα πράγματα εκεί όποτε δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα. Γενικά η ζωή ήταν δύσκολη».

Περίμενες ότι θα αγωνιστείς στο Champions League με τη Σέριφ κόντρα σε μεγαθήρια Ευρώπης, όπως Ρεάλ και Ίντερ; 

«Οπως είπα και πριν όχι δεν το περίμενα. Πηγαίναμε παιχνίδι παιχνίδι για το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Ακόμα και στο Europa να μπαίναμε θα ήταν επιτυχία».

Πως ένιωσες όταν ήρθες αντιμέτωπος με αυτές τις ομάδες;

«Θα σου πω ότι απλά το περίμενα πως και πως».

Μετά την Σέριφ ήρθε η Κοτζάελισπορ στην Τουρκία. Πως ήταν το πέρασμα σου εκεί;

«Πήρα πολύ αγάπη στην Τουρκία. Θα ήθελα να ήταν λίγο διαφορετικά από άποψη ότι η ομάδα έπεσε. Ήθελα να μείνω εκεί».

©Intime

Τον Αύγουστο του 2022 επέστρεψες στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναιτωλικού. Εκεί όπου συνεργάστηκες ξανά με τον Γιάννη Αναστασίου. Ηταν αυτό που έπαιξε ρόλο για να επιστρέψεις στην Ελλάδα και να φορέσεις τη φανέλα του Παναιτωλικού;

«Τον σημαντικότερο νομίζω. Μίλησα μαζί του και έτσι ήταν ένα σημαντικό βήμα για να πάω».

Τι κρατάς από την θητεία σου στον Παναιτωλικό;

«Θα σου πω τα πάντα γιατί σε αυτόν τον ένα χρόνο πέρασα πολύ ωραία. Οι άνθρωποι στην ομάδα ήταν εξαιρετικοί».

Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι στην καριέρα σου;

«Αν εγώ μπορούσα να αλλάξω κάτι θα ήταν να μην έχω τραυματιστεί την δεύτερη φορά. Νομίζω εκεί άλλαξαν όλα.  Έχασα σχεδόν δύο χρόνια με τους δύο τραυματισμούς και για να επιστρέψεις δεν είναι και ότι πιο εύκολο».

Θέλω να μου πεις μία εμπειρία που όσο κι αν μεγαλώνεις αυτή θα σου μένει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό σου,

«Ηταν τα λόγια του Γιάννη Παυλόπουλου που μέχρι και σήμερα έχουμε σχέση σαν είναι πατέρας μου. Θυμάμαι ότι πριν χτυπήσω την πρώτη φορά ενώ έπαιζα βασικός στον Πανιώνιο άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω ότι ομάδες από το εξωτερικό ενδιαφέρονται για μένα. 

«Να σταματήσουν επιτέλους να σκοτώνονται νέα και αθώα παιδιά»

Πριν το ματς με τον Εργοτέλη ήρθε πρόταση στην ομάδα από την Φιορεντίνα, αλλά η ομάδα την απέρριψε γιατί θεωρούσε ότι με έναν χρόνο ακόμα τα λεφτά που θα έπαιρνε θα την πολύ περισσότερα.  Ήταν μια περίοδος που ο κόσμος μιλούσε για μένα. 

Μετά χτυπάω και ο Παυλόπουλος μου είπε ότι τώρα θα δεις που τους επτά μήνες που θα είσαι τραυματίας δεν θα σε θυμάται κανείς. Όποτε θα καταλάβεις ποιοι άνθρωποι είναι για τον Δημήτρη σαν άνθρωπο και όχι σαν ποδοσφαιριστή. Και η αλήθεια είναι πως το κατάλαβα. Θα το θυμάμαι για πάντα».

Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο;

«Τώρα θα ήθελα να στείλω πολλά μηνύματα. Το μόνο που θα πω είναι να έχει υγεία ο κόσμος και η ευχή που θα δώσω είναι να σταματήσουν επιτέλους να σκοτώνονται νέα και αθώα παιδιά».