){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
Χείμαρρος Άγγελος Κορωνιός στην μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sportal. Ο θρυλικός άσος μιλάει για την Εθνική ομάδα και την πικρία που του άφησε η παρουσία του στην «γαλανόλευκη», ενώ αποκαλύπτει την ήττα που τον πόνεσε όσο καμία άλλη.
Ο Άγγελος Κορωνιός ξεδίπλωσε το βιβλίο της καριέρας του κα μίλησε για όλα στο Sportal. Ξεχωριστή αναφορά δεν γινόταν να μην υπάρξει για την Εθνική ομάδα, η οποία αποτέλεσε ιδιαίτερο κεφάλαιο στην πορεία του στα παρκέ.
Ο θρυλικός άσος αναφέρθηκε στο γεγονός πως αγωνίστηκε πρώτη φορά στα 28 του με το εθνόσημο, στάθηκε στην πικρία που ένιωσε, ενώ θυμήθηκε τον ημιτελικό κόντρα στην Σερβία, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1998, στην Αθήνα.
Αναφερόμενος αρχικά στο θέμα της παρουσίας του στην Εθνική ομάδα είπε: «Στην Εθνική ομάδα έπαιξα 28 χρονών. Σίγουρα ο ανταγωνισμός την εποχή τη δικιά μου ήταν μεγάλος. Είχα ονόματα μπροστά μου Γκάλης-Γιαννάκης, που ήταν οι βάσεις της Εθνικής ομάδας. Αν με ρωτήσεις την άποψη μου θα σου πω ότι μπορούσα να έχω θέση σ’ αυτή την Εθνική ομάδα, αλλά αυτό ήταν ένα θέμα που έπρεπε να το λύσει ο προπονητής. Δεν ήταν ένα θέμα που έπρεπε εγώ να βρω τη λύση. Ήμουν παρών σε κάθε κλήση που γινότανε στην Εθνική ομάδα. Ήταν η διάθεση μου να βρίσκομαι στην Εθνική ομάδα να παίξω γιατί θεωρώ ότι είναι τιμή η Εθνική ομάδα για έναν αθλητή. Το να φοράς το εθνόσημο είναι τιμή, το να τιμάς τη χώρα σου και να βρίσκεσαι εκεί. Ήμουν εκεί κάθε φορά που μου ζητήθηκε, το θέμα της διαχείρισης δυστυχώς δεν ήταν δικό μου. Ήξερε ο κόσμος ποιος είμαι, ήξερε ο προπονητής ποιος είμαι, ήταν θέμα άλλων να μπορέσουν να με πλαισιώσουν και να με βάλουν σ’ αυτή την ομάδα για να μπορέσω να τη βοηθήσω. Δεν το κάνανε, δεν μπορούσα να είμαι.
Καλώς η κακώς άργησε να έρθει αυτό. Έπαιξα δυο πολύ καλά τουρνουά το ’97 στη Βαρκελώνη και το ’98 το Παγκόσμιο στην Αθήνα. Έκανα καταπληκτικά τουρνουά τα οποία ήταν και τα τελευταία μου. Κρίμα και για μένα, και εγώ δεν χαίρομαι που άργησα και έφυγα νωρίς. Έφυγα νωρίς και δήλωσα γιατί δεν ήθελα να φύγω έτσι όπως αργήσανε κάποιοι αθλητές και στερήσανε από κάποιους άλλους να παίξουν. Θεωρώ ότι ένας αθλητής θα πρέπει να παίξει και στο πικ θα πρέπει να φύγει για να έρθουν οι επόμενοι. Έφυγα 32 χρονών θεωρώντας ότι οι επόμενοι θα πρέπει να πάρουν χώρο για να παίξουν. Γι’ αυτό και έφυγα από την Εθνική ομάδα».
Σε ερώτηση για το αν του άφησε πικρία η όλη κατάσταση είπε: «Πικρία μου άφησε. Ποιος δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην Εθνική ομάδα από τα 22-23 του και να παίζει. Θα ήθελα, αλλά όπως σου είπα ήμουν πάντα εκεί. Και όποτε ήμουν εκεί αποκλείστηκα από την Εθνική ομάδα. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα προπονητών ή οτιδήποτε. Όλοι ξέρουν ποιοι ήταν και ποιος ήταν. Όταν βρισκόμουν εκεί πάντα κάτι γίνονταν και δεν ήμουν στη συνέχεια στην Εθνική ομάδα».
Ενώ γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, θυμήθηκε την ήττα που τον πόνεσε περισσότερο από κάθε άλλη στην καριέρα του: «Αυτό που με πείραξε περισσότερο στην καριέρα μου ήταν το ’98 στο Μουντομπάσκετ στην Αθήνα με την Εθνική. Θεωρώ ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία για την Εθνική ομάδα να κατακτήσει το Παγκόσμιο. Και το ξέρουν όλοι. Δεν θα σου πω από ομάδα κάποια ήττα, θεωρώ ότι θα μπορούσα σήμερα που μιλάμε εδώ να έχω έναν Παγκόσμιο τίτλο τον οποίο νομίζω η Εθνική ομάδα δύσκολα θα μπορέσει να έχει στην κατοχή της. Χάσαμε μεγάλη ευκαιρία και στον ημιτελικό με την Σερβία και στον τελικό που δεν υπήρχαν οι Αμερικάνοι που θα παίζαμε με τη Ρωσία. Και σ’ ένα γήπεδο με 20.000 κόσμο, όπου ήμασταν και πολύ καλή ομάδα. Ήταν ένα πολύ δύσκολο βράδυ εκείνο. Και θέλω να πω ότι σε όλα τα πράγματα παίζει ρόλο και η τύχη εκείνη την ημέρα δεν είχαμε τύχη. Αν είχαμε λίγο τύχη θα είχαμε κερδίσει. Είναι ένα πράγμα που μου έχει κοστίσει στην καριέρα μου και το θυμάμαι και θα το θυμάμαι πάντα».
)
)
)
)
)
)
)
)