Ο Μιχάλης Βαλκάνης στο Sportal: «Οταν αναλάβαμε με τον Φαν'τ Σχιπ υπήρχαν προβλήματα στην εθνική Ελλάδος, οι δημοσιογράφοι έκριναν τις αποφάσεις μας»

Ο Μιχάλης Βαλκάνης σε μια εξομολόγηση ζωής στο Sportal, μίλησε για το πόσο περήφανος είναι που βρίσκεται σήμερα στον Άγιαξ, ως στενός συνεργάτης του Τζον Φαν'τ Σχιπ, τη συνεργασία του με τον Ολλανδό τεχνικό όλα αυτά τα χρόνια, τα όσα έζησε στο Ισραήλ με τον πόλεμο αλλά και για τη θητεία του στην εθνική Ελλάδας.

Ο Μιχάλης Βαλκάνης κίνησε την καριέρα του από την Σάουθ Μέλμπουρν το 1994 και από το 1996 μέχρι το 2002 αγωνίστηκε στην Ελλάδα με τον Ηρακλή, τη Λάρισα και τον Άγιο Νικόλαο. Έπειτα επέστρεψε στην Αυστραλία παίζοντας για μια σεζόν στην Αντελάιντ Σίτυ και έπειτα αγωνίστηκε στην Αντελάιντ Γιουνάιτεντ. Ένας σημαντικός τραυματισμός το 2007 τον κράτησε για αρκετό διάστημα εκτός γηπέδων και τελικά τον Δεκέμβριο του 2008 ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν.

Το 2010 ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα σε ηλικία 36 ετών, ως βοηθός στην ομάδα Νέων της Αδελαΐδας Γιουνάιτεντ φτάνοντας στο σημείο στα χρόνια που ακολούθησαν να αναλάβει προπονητής στην πρώτη ομάδα. Έπειτα από τις περιπέτειες σε Αυστραλία κι έπειτα στη Τσβόλε, ο Τζον Φαν'τ Σχιπ τον κάλεσε μαζί του ως βοηθό και στην εθνική Ελλάδας όπου έμεινε για 2,5 χρόνια στο πλάι. Στη συνέχεια συνάντησε ως πρώτος προπονητής στην Εουπεν τον Γιάννη Κωνσταντέλια και στη συνέχεια βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία της Χαποέλ Τελ Αβίβ.

Ο πόλεμος όμως στο Ισραήλ τον οδήγησε μακριά από την Χαποέλ Τελ Αβίβ για να ενταχθεί γι' ακόμη μία φορά στο πλευρό του Τζον Φαν'τ Σχιπ, για λογαριασμό του Άγιαξ. Η γνωριμία του, με τον Τζον Φαν’τ Σιπ χρονολογείται από τον Ιούνιο του 2016, όταν ο Βαλκάνης ανέλαβε βοηθός στη Μέλμπουρν Σίτι, του αυστραλιανού ποδοσφαίρου Α-League με προπονητή τον Φαν’τ Σχιπ.

Τον Ιανουάριο του 2017 ο Ολλανδός αποχώρησε αφήνοντας τα ηνία στον Βαλκάνη, όμως στους μήνες που συνεργάστηκαν σφυρηλατήθηκε μια σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης που διατηρείται μέχρι σήμερα. Το 2018 όταν ο Φαν'τ Σχιπ ανέλαβε την Τσβόλε, τηλεφώνησε στον Βαλκάνη προκειμένου να αποτελέσει το δεξί του χέρι. Ακολούθησε η «γαλανόλευκη» (2019-21) και σήμερα ο Άγιαξ.

Εκεί όπου ο Τζον Φαν’τ Σιπ γνωρίζοντας τις δυνατότητες και το προπονητικό όραμα του Μιχάλη Βαλκάνη, ζήτησε από τον ολλανδικό σύλλογο την πρόσληψη του Βαλκάνη, για να είναι το δεξί του χέρι στον «Αίαντα» στην πιο κρίσιμη στιγμή ίσως στην ιστορία του συλλόγου. Αξιοσημείωτο πως ο Βαλκάνης, όπως και ο Άγγελος Ποστέκογλου ξεκίνησαν την καριέρα τους από τα τζούνιορ της Ελλάς Μελβούρνης.

Μιλώντας στο Sportal, ο Μιχάλης Βαλκάνης μίλησε για το πόσο περήφανος είναι που βρίσκεται σήμερα σε έναν τέτοιο ιστορικό σύλλογο, όπως ο Άγιαξ, για τη συνεργασία με τον Τζον Φαν'τ Σχιπ όλα αυτά τα χρόνια, τα όσα έζησε στο Ισραήλ με τον πόλεμο αλλά και για τη θητεία του στην εθνική Ελλάδας.

Πως είναι για εσάς το γεγονός ότι βρίσκεστε στον Άγιαξ;

«Είμαι περήφανος και ενθουσιασμένος που έχω αυτή την ευκαιρία να προπονήσω έναν από τους μεγαλύτερους και πιο ιστορικούς συλλόγους στον κόσμο που έχει επίσης τόσο μεγάλη επιρροή σε όλο τον κόσμο στον τρόπο παιχνιδιού του ποδοσφαίρου. Το 2010 είχα ταξιδέψει στην Ολλανδία και επισκέφτηκα τον σύλλογο ως μέρος της υποτροφίας μου για προπονητική. Τότε δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτώ να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Ο Άγιαξ είναι μια μοναδική πρόκληση. 

Είναι ένας εμβληματικός σύλλογος με τεράστια ευθύνη. Οι σύλλογοι έχουν ένα DNA που γεννήθηκε από σπουδαίους προπονητές όπως ο Ρίνους Μίχελς, ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Λουίς Φαν Χάαλ. Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για έναν σύλλογο με τεράστια ιστορική κληρονομιά. Ο Άγιαξ είναι μια ομάδα που ορίζεται από την ταυτότητά της και τον τρόπο που θέλει να παίζει ποδόσφαιρο. η φιλοσοφία της παρέμεινε η ίδια με τα χρόνια - να κυριαρχεί στα παιχνίδια, να παίζει γενναίο, θαρραλέο επιθετικό ποδόσφαιρο. Προσωπικά νιώθω σαν στο σπίτι μου. Μιλώντας από ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Είναι ένας εμβληματικός σύλλογος με μια τεράστια κληρονομιά θρυλικών παικτών και προπονητών. 

Μου αρέσει να δουλεύω στο De toekomst (προπονητικό κέντρο) νιώθεις την παράδοση, το παρελθόν καθώς οι τοίχοι και οι διάδρομοι είναι διακοσμημένοι με φωτογραφίες του παρελθόντος. Μου αρέσει, η εμφάνιση εικόνων με θρύλους όπως ο Γιόχαν Κρόιφ που αποτελεί έμπνευση για όλους. Άλλαξε τον τρόπο που έβλεπαν οι άνθρωποι το ποδόσφαιρο, επηρέασε τόσους πολλούς σύγχρονους προπονητές του σήμερα. Εν κατακλείδι μπορώ να μου πω ότι ναι μου αρέσει πολύ που είμαι εδώ.

«Να επαναφέρουμε την ταυτότητα του Άγιαξ»

Νιώθετε ότι υπάρχει πίεση από την πρώτη ημέρα να βγάλετε τον Άγιαξ από τον αδιέξοδο που βρίσκεται;

«Έχουμε μια μεγάλη πρόκληση μπροστά μας, αλλά αυτό είναι που μου αρέσει στην προπονητική. Ακόμα καλύτερα, βρισκόμαστε σε ένα κλαμπ όπου η φιλοσοφία μας και ο τρόπος που μας αρέσει να βλέπουμε το παιχνίδι να παίζεται είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με την ιδέα του Άγιαξ. Ξεκινήσαμε με δύο στα δύο νίκες επί της Φόλενταμ 2-0 και της Χέρενφεν 4-1. Παίξαμε καλά και στα δύο παιχνίδια. Οι παίκτες το είχαν ανάγκη.

Είχαν χάσει μεγάλη αυτοπεποίθηση με προηγούμενες εμφανίσεις και αποτελέσματα. Για να ανατρέψουμε τα πράγματα πρέπει να επαναφέρουμε την ταυτότητα του Άγιαξ. Να παίζει δημιουργικό, γενναίο και θαρραλέο επιθετικό ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει μυστικό, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά στην προπόνηση, να προπονηθούμε όπως θέλουμε να παίξουμε. Έχουμε ποιοτικούς νέους παίκτες. Είμαι σίγουρος ότι θα ανατρέψουμε τη σεζόν».

Ο Τζον Φαν’τ Σιπ γνωρίζοντας τις δυνατότητες σας και το προπονητικό όραμα σας εμπιστεύθηκε στην πιο κρίσιμη στιγμή ίσως στην ιστορία του Άγιαξ. Πως αισθάνεστε γι’ αυτό;

«Δεν το έχω σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο. Αν το σκεφτείς, εμπιστεύτηκε τις γνώσεις μου και την προπονητική μου ικανότητα να τον βοηθήσω σε μια ομάδα που αγαπά, να βγει από μια δύσκολη σεζόν και να επιστρέψει στον ίσιο δρόμο. Είναι μια τεράστια ευθύνη, αλλά μου αρέσει. Το βλέπω σαν μια ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι ξεχωριστό. Θέλω η ομάδα να βρει ξανά την ταυτότητά της, όπως στις δύο τελευταίες εμφανίσεις, παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο για να διασκεδάσει τους οπαδούς του Άμστερνταμ ώστε να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη τους».

«Με τον Φαν’τ Σχιπ είμαστε κάτι παραπάνω από συνάδελφοι»

Η γνωριμία σας με τον Τζον Φαν’τ Σχιπ χρονολογείται από το 2016. Θέλετε να μας πείτε πως είναι η συνεργασία σας έως τώρα και τι άνθρωπος είναι;

«Δουλεύω με τον Τζον από το 2016 στη Melbourne City. Η συνεργασία μας από την αρχή μεγάλωσε και εξελίχθηκε από την κοινή μας ιδέα για το ποδόσφαιρο. Και οι δύο βλέπουμε το ποδόσφαιρο να παίζεται με τον ίδιο τρόπο. Η ποδοσφαιρική μας φιλοσοφία είναι η κόλλα, αλλά αισθάνομαι επίσης ότι οι αξίες μας, μας έχουν φέρει πιο κοντά ως ανθρώπους. Είμαστε πλέον κάτι περισσότερο από συνάδελφοι αλλά και καλοί φίλοι. Γνωρίζουμε ο ένας τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του άλλου και αυτό μας επιτρέπει να δουλεύουμε καλά μαζί για να πάρουμε το καλύτερο από μια ομάδα. Είχαμε πολλές ποδοσφαιρικές προκλήσεις μαζί, αλλά είμαστε πάντα δίπλα ο ένας για τον άλλον, δίπλα-δίπλα. Υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη».

Ποια ήταν η καλύτερη σας εμπειρία μαζί του;

«Η κατάκτηση του Κυπέλλου στην Αυστραλία με τη Melbourne City το 2016 ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ήταν επίσης ο πρώτος τίτλος του συλλόγου. Σήμαινε πολλά για τον σύλλογο και τους οπαδούς. Παίξαμε επιθετικό ποδόσφαιρο εκείνη τη σεζόν και η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν ξεχωριστή».

«Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ιράν με ανάγκασαν να φύγω»

Το περασμένο καλοκαίρι αναλάβατε ακόμη μια μεγάλη πρόκληση για την καριέρα σας, μιας κι αποδεχθήκατε την πρόταση που σας έκανε η Χάποελ Τελ Αβίβ. Πως ήταν εκεί τα πράγματα;

«Ήμουν προπονητής της Χάποελ Τελ Αβίβ, ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους στο Ισραήλ. Η βάση των οπαδών είναι τεράστια. Λατρεύω το πάθος τους για τον σύλλογο και αυτό που αντιπροσωπεύει. Ήταν ένα έργο που μου άρεσε. Υπήρχε ένα τριετές σχέδιο για να επιστρέψει η ομάδα εκεί που κάποτε αγωνιζόταν για το πρωτάθλημα και έπαιζε Champions League. Δυστυχώς, αυτό το σχέδιο διακόπηκε όταν οι τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς διέκοψαν την παραμονή μου. Από την πρώτη στιγμή που έφτασα στο Τελ Αβίβ ένιωσα την αγάπη και την υποστήριξη όλου του κόσμου. 

Δουλέψαμε σκληρά για να βάλουμε τα θεμέλια για ένα μέλλον που οραματιζόταν ο σύλλογος. Ο τελευταίος μας αγώνας ήταν εναντίον του αιώνιου αντιπάλου μας, Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, όπου κερδίσαμε 3-0 εκτός έδρας, μπροστά σε 30.000 οπαδούς που δεν σταματούσαν να φωνάζουν εναντίον μας. Ηταν μια προσωρινή κορυφή για το μέλλον σε αυτό που χτίζαμε. 

«Ηλπιζα να επιστρέψω στην Χάποελ Τελ Αβίβ, αλλά μας έβαλαν σε ένα αεροπλάνο και επιστρέψαμε Ελλάδα»

Οταν έφυγα από το Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, οι προθέσεις μου ήταν να επιστρέψω για να συνεχίσω να χτίζω και να εργάζομαι για να βελτιώσω την ομάδα. Άφησα όλα τα υπάρχοντά μου πίσω αφού ο σύλλογος φρόντισε να πετάξω πίσω στην Ελλάδα και την οικογένειά μου για να παραμείνω ασφαλής ελπίζοντας ότι θα επιστρέψουμε για να ξαναρχίσουμε τις κανονικές μας ζωές και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε - το ποδόσφαιρο. 

Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα επικοινωνούσα καθημερινά με τους παίκτες και το επιτελείο μου, ανησυχώντας για την ασφάλεια και την ευημερία τους. Σε λίγο καιρό στο κλαμπ είχα συνδεθεί και δημιουργήσει σχέσεις που σήμαιναν πολλά. Δεν ήταν εύκολο κάθε μέρα να παρακολουθώ τις ειδήσεις και να βλέπω τι συμβαίνει και να μην γνωρίζω πώς τα πήγαιναν όλοι.

«Όλα έγιναν πολύ γρήγορα για να πάω στον Άγιαξ»

«Μετά από τρεις εβδομάδες όταν τα πράγματα χειροτέρευαν, ο σύλλογος και εγώ είχαμε μια συζήτηση για το μέλλον. Εξακολουθούσα να ήθελα να επιστρέψω και να συνεχίσω να ελπίζω ότι η ημερομηνία που είχε οριστεί για την επανέναρξη του πρωταθλήματος στις 25/11 θα προχωρούσε. Η κατάσταση μέρα με τη μέρα έμοιαζε να χειροτερεύει. Συμπωματικά, με πήρε τηλέφωνο ο Τζον Φαν’τ Σχιπ και συζητήσαμε την ευκαιρία να πάω στον Άγιαξ μαζί του. 

Μέσα σε 3-4 μέρες τα πράγματα έγιναν γρήγορα. Λυπήθηκα για το πώς τελείωσε στο Ισραήλ, αλλά είμαι επίσης χαρούμενος που είχα αυτή την ευκαιρία να προπονήσω σε έναν από τους μεγαλύτερους και πιο ιστορικούς συλλόγους στον κόσμο που είχε επίσης τόσο μεγάλη επιρροή σε όλο τον κόσμο στον τρόπο παιχνιδιού του ποδοσφαίρου».

«Οι σειρήνες πολέμου σταμάτησαν το έργο μου»

Θέλετε να μας πείτε μερικά πράγματα για τον πόλεμο; Πως τον βιώσατε εσείς και τι κλίμα επικρατούσε στην ομάδα σας;

«Δεν θέλω να γίνω πολιτικός. Λυπάμαι που το 2023 οι πόλεμοι γίνονται κανόνας. Ρωσία και Ουκρανία, τώρα Ισραήλ, τρομοκρατία, απάνθρωπες πράξεις! Ένα πράγμα που ένιωσα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν όλα τα συναισθήματα που ένιωσα για τον κόσμο όταν ήμουν ασφαλής στο σπίτι και οι παίκτες και το προσωπικό μου ζούσαν μια ζωή αβεβαιότητας. Το να παρακολουθώ τις ειδήσεις και το πώς αυτό έχει κλιμακωθεί με έκανε να ανησυχήσω πολύ. Σκέφτηκα πολύ τους παίκτες μου. 

Το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να παίξουν ποδόσφαιρο και να κάνουν αυτό που τους αρέσει. Αυτό δείχνει ότι από την απόλαυση ενός έργου είχα παγιωθεί και κατά τη διάρκεια της νύχτας οι ήχοι των συναγερμών σταμάτησαν αυτό που έκανα. Το πάθος μου, η αγάπη μου για ένα έργο τελείωσε από κάτι έξω από τον έλεγχό μου. Ετσι, μη θεωρείτε τίποτα δεδομένο, να δίνετε το 100% κάθε μέρα και να απολαμβάνετε κάθε στιγμή. Βοηθήστε τους ανθρώπους να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο».

«Ο Αλμέιδα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην ΑΕΚ» 

Πλέον με τον Άγιαξ θα βρείτε μπροστά σας την ΑΕΚ στο Europa League. Πώς περιμένετε να είναι αυτό το παιχνίδι;

«Αυτό θα είναι ιδιαίτερο παιχνίδι και σημαντικό για εμάς όσον αφορά την πρόκληση μας στην ευρωπαϊκή διοργάνωση. Η ΑΕΚ είναι καλά οργανωμένη και πατάει καλά. Ο Ματίας Αλμέιδα έχει κάνει καλή δουλειά με την ΑΕΚ  και δημιουργώντας τη δική της ταυτότητα. Για εμάς πρόκληση θα είναι να σπάσουμε την αμυντική τους οργάνωση και την πίεσή τους, παίζοντας το στυλ μας και προσπαθώντας να δημιουργήσουμε αρκετές ευκαιρίες για να σκοράρουμε και να κερδίσουμε το παιχνίδι. Ούτως ή άλλως, οι οπαδοί μας στην ‘’Γιόχαν Κρόιφ Αρίνα’’ περιμένουν από εμάς να κυριαρχούμε και να κερδίζουμε κάθε παιχνίδι».

Πως αντιλαμβάνεται ένας προπονητής το ποδόσφαιρο;

«Το ποδόσφαιρο μου έχει διδάξει τη σημασία που παίζουν οι παίκτες και οι προπονητές στις ζωές άλλων ανθρώπων. Δεν είμαστε μόνο πρότυπα, αλλά είμαστε ευλογημένοι με την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο των ανθρώπων. Να φέρουμε την ευτυχία στον κόσμο για 90 λεπτά και ελπίζουμε μέχρι την επόμενη μέρα όπου οι οπαδοί θα μπορούν να απολαύσουν τη νίκη. 

Το ποδόσφαιρο είναι ψυχαγωγία, για μένα αυτό έχει να κάνει με την επίθεση, το σκοράρισμα, δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από όταν η μπάλα χτυπά στο πίσω μέρος του διχτυού και οι οπαδοί πετούν στον ουρανό από την ευτυχία. Αυτό το συναίσθημα που νιώθεις όταν κερδίζεις δεν μπορείς να το αγοράσεις με τίποτα στον κόσμο Αλλά μπορείς να το επαναλάβεις ξανά και ξανά με σκληρή δουλειά. Μερικές φορές το αποτέλεσμα είναι έξω από τον έλεγχό σας, αλλά μην τα παρατάς ποτέ και να εργάζεσαι σκληρά μέχρι να πετύχεις τους στόχους σου» .

Πως ήταν η εμπειρία σας στην εθνική Ελλάδας;

«Μου άρεσε να προπονώ την εθνική ομάδα. Τόση περηφάνια να φοράς το εθνόσημο. Προνόμιο και τιμή. Αναλάβαμε σε μια δύσκολη περίοδο το 2019. Υπήρχαν προβλήματα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου εκείνη την εποχή. Έπρεπε να ξαναχτίσουμε και να βάλουμε κάποια θεμέλια. Πιστεύω ότι το κάναμε. Πολλές από τις αποφάσεις μας ήταν αντίθετες με πολλά από τα κύρια Μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, αλλά κάναμε αυτό που πιστεύαμε ότι έπρεπε να κάνουμε για να χτίσουμε μια ομάδα και ένα περιβάλλον όπου οι παίκτες θα μπορούσαν να αποδώσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Η εξέλιξη της ομάδας είναι επίσης απόδειξη της δουλειάς που είχε γίνει τότε και σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη δουλειά τώρα».

Τι κρατάτε από αυτή την εμπειρία;

«Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Μου άρεσε να δουλεύω με τους παίκτες. Ήταν παθιασμένοι με την εθνική. Δούλεψαν σκληρά, άκουγαν. Έδωσαν τα πάντα για την ομάδα. Παίξαμε επιθετικό ποδόσφαιρο, δημιουργήσαμε πολλές ευκαιρίες, αλλά σε πολλά παιχνίδια δεν εκμεταλλευτήκαμε αυτές τις ευκαιρίες που δημιουργήσαμε. Θυμάμαι τον αγώνα εναντίον της Σλοβενίας στην Αθήνα για το Euro, για να προκριθούμε στην επόμενη φάση.

«Πολλές από τις αποφάσεις μας στην Ελλάδα ήταν αντίθετες με πολλά Μέσα»

Κυριαρχήσαμε απόλυτα, πιέσαμε, αλλά ο τερματοφύλακάς τους εκείνο το βράδυ, ο Γιαν Όμπλακ, ήταν απίστευτος. Κόντρα στη Σουηδία, στη Στοκχόλμη, θα έπρεπε να είχαμε προηγηθεί 2-0 στο ημίχρονο. Κυριαρχήσαμε στο ματς αλλά και πάλι δεν εκμεταλλευτήκαμε. Στο παιχνίδι με το Κόσοβο στην Αθήνα, χάσαμε πολλές ευκαιρίες να κερδίσουμε. Παίξαμε καλά, ήμασταν ανώτερα σε πολλά σημεία αλλά δεν τα καταφέραμε. Μερικές φορές στο ποδόσφαιρο χρειάζεσαι λίγη τύχη. Αλλά ήταν όλα τεράστια μάθηση για τη νεαρή ομάδα τότε. Γι' αυτό είμαι σίγουρος ότι θα προκριθούν σε έναν μεγάλο τουρνουά τώρα. Οι εμπειρίες, η ανάπτυξη και η εξέλιξή τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια θα αποδώσουν».

Κρατάτε κακία σε κάποιους για το γεγονός ότι αποχωρήσατε από την εθνική Ελλάδος;

«Οχι ποτέ. Είχαμε ένα υπέροχο εργασιακό περιβάλλον. Μέχρι σήμερα μιλάω με πολλούς ανθρώπους από τότε. Δημιουργήσαμε καλές φιλίες. Στην τελική ήταν απόφαση του Τζον Φαν’τ Σχιπ να φύγει. Δεν έχω μετανιώσει παρά μόνο υπέροχες αναμνήσεις και μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ».