Ο Μιχάλης Κακιούζης στο Sportal: «Πιστεύω σε αυτό που κάνω - Πάντα εκεί για την Εθνική»

Η πορεία στην Κύπρο, οι στόχοι για το μέλλον, το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα, η ΑΕΚ και το... πάθος του Ματίας Αλμέιδα. Ο Μιχάλης Κακιούζης μιλάει για όλα στο Sportal και μοιράζει ατάκες.

Για το ελληνικό μπάσκετ ο Μιχάλης Κακιούζης αποτελεί κεφάλαιο απ΄λο μόνος του. Όχι μόνο γιατί ήταν αρχηγός στην πιο «λαμπρή» περίοδο της Εθνικής ομάδας, κατά τη δεκαετία του 2000, αλλά γιατί εκπροσώπησε την χώρα στο εξωτερικό, έχοντας τεράστια πορεία στα ευρωπαϊκά παρκέ και με μερικές από τις πιο σημαντικές ομάδες της Ευρώπης.

Πλέον ο «Κακ» συνεχίζει να βρίσκεται στα παρκέ, αλλά αυτή τη φορά από μια διαφορετική σκοπιά, αυτή του προπονητή. Ο coach Κακιούζης πλέον, βρίσκεται στην Κύπρο για χάρη του Κεραυνού Στροβόλου, στον οποίο βρίσκεται τον τελευταίο 1,5 χρόνο, καταθέτοντας διαπιστευτήρια ως προπονητής.

Το Sportal τον συνάντησε στην Πάτρα, κατά τη διάρκεια της παρουσίας της ομάδας της Κύπρου στη χώρα μας, για φιλικά προετοιμασίας και είχε τη δυνατότητα να μιλήσει μαζί του, σε μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης.

Από την παρουσία του στην ομάδα της Λευκωσίας και το ταβάνι του προπονητικά, μέχρι τον Εργκίν Αταμάν, τον Βασίλη Σπανούλη, τον Ζοάν Πλάθα, τον Ματίας Αλμέιδα, αλλά και τα κακώς κείμενα στην Εθνική ομάδα.

-Για τον Μιχάλη Κακιούζη πώς είναι η κατάσταση στην Κύπρο να είναι προπονητής και να έχει... σκοτώσει τον παίκτη μέσα του;

«Πολύ καιρό τώρα. Υπάρχουν φορές που το σκέφτομαι και με κουβέντες που έχω κάνει με οικείους μου, μου αρέσει περισσότερο απ' όταν έπαιζα. Και δεν εννοώ στο τέλος, αλλά και στο πικ. Το παικτικό κομμάτι είναι τρομερό να είσαι μέσα, να πρωταγωνιστείς. Το κομμάτι του προπονητή είναι εντελώς διαφορετική δουλειά γιατί οι παίκτες σκέφτονται πολλές φορές τον εαυτό τους. Οι προπονητές είναι σε μια διαδικασία εξέλιξης πώς βοηθάς την ομάδα σου να γίνεται καλύτερη. Επεμβαίνεις στο παιχνίδι, δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο που ο προπονητής επεμβαίνει σε συγκεκριμένα σημεία, στο μπάσκετ μπορείς να επέμβεις οποιαδήποτε στιγμή. Μου αρέσει πολύ. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο πιο πολύ μου αρέσει απ' ότι όταν έπαιζα».

-Ποιο είναι το ταβάνι του Μιχάλη Κακιούζη προπονητικά; Πώς ορίζεις εσύ το ταβάνι σου;

«Δεν υπάρχει ταβάνι. Στο προπονητικό κομμάτι και γενικώς στη ζωή μου έχω σαν φιλοσοφία πως το ταβάνι το ορίζεις εσύ κάθε φορά. Όταν θα πω ότι ο στόχος μου είναι το πρωτάθλημα στην Κύπρο, είναι στόχος και όχι ταβάνι. Μετά πας στον επόμενο στόχο. Οι στόχοι μου είναι να εξελίσσομαι, κάθε φορά να βοηθάω την ομάδα στην οποία είμαι. Το ταβάνι είναι να εξελίσσεσαι. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή ο στόχος που βάζεις να μπορείς να τον πετύχεις και να βελτιώνεσαι. Το να θέλω να γίνω προπονητής σε ομάδα Ευρωλίγκα ή στην εθνική, ναι προφανώς αυτός είναι ο στόχος μου. Αλλά για να τον πετύχω πρέπει να περάσω όλη τη διαδικασία. Ξεκίνησα από Γ' Εθνική και πήγα σιγά-σιγά. Μέχρι τώρα η εμπειρίες που έχω αποκτήσει θα με βοηθήσουν να γίνομαι καλύτερος».

-Σε 5 χρόνια από τώρα πού μπορεί να βρίσκεται ο Μιχάλης Κακιούζης, βάσει της εξέλιξής του;

«Δεν ξέρω, εξαρτάται από πολλά πράγματα, όπως η συγκυρία και η τύχη. Ελπίζω πάντα σε ανοδική πορεία».

-Προπονητικά από ποιους έχεις επηρεαστεί;

«Προπονητικά ήμουν τυχερός γιατί το 99% των προπονητών που είχα ήταν προπονητές σε πολύ υψηλό επίπεδο Το κομμάτι αυτό σε βοηθάει να έχεις την εμπειρία του καλού, αλλά και του άσχημου προπονητή. Επειδή ήμουν και στο υψηλότερο επίπεδο έβλεπα πάντα αντιπάλους, να διαβάζω τον αντίπαλο, τη φιλοσοφία και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ και τώρα σαν προπονητή. Όταν όμως έχω δουλέψει με προπονητές όπως ο Ίβκοβιτς, ο Ιωαννίδης, ο Ιβάνοβιτς, ο Ρεκαλκάτι, ο Αταμάν, μόνο άμα είσαι χαζός δεν θα μάθεις από αυτούς. Είμαι άτομο που έχω τα μάτια και τ αυτιά μου ανοιχτά».

-Ανέφερες τον Αταμάν, από την δική σου σκοπιά πώς βλέπεις το νέο του ξεκίνημα στον Παναθηναϊκό;

«Είναι ένας άνθρωπος που δεν φοβάται να παίρνει ρίσκα, να αναλαμβάνει άσχημες καταστάσεις. Έχει την εμπειρία, έχει την επιτυχία. Δεν έχει να αποδείξει κάτι. Για εκείνον είναι μια πρόκληση. Όλα κρίνονται βάσει αποτελέσματος. Ο Παναθηναίκός θέλει υπομονή. Πρέπει να δοθεί χρόνος. Υπάρχει δίψα, η ανυπομονησία πως πρέπει να κάνουμε κάτι, αλλά αυτό δεν πρέπει να καλύψει τη συνολική προσπάθεια που πρέπει να γίνει ώστε να υπάρχει μια σταθερή βάση για τα επόμενα χρόνια».

-Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός με τις κινήσεις που έχουν κάνει θεωρείς ότι θα είναι στις ομάδες που θα παλέψουν για το Final 4;

«Ο Ολυμπιακός τα τελευταία 2 χρόνια αυτός είναι. Έχει πάει και τα 2 χρόνια στο Final 4 και τις δύο φορές έχασε στο σουτ. Ο Παναθηναϊκός με το background και την ιστορία του, αυτός είναι ο σκοπός του. Δεν μου αρέσει να αφορίζω, η εμπειρία στο εξωτερικό μου το δίδαξε. Πρέπει να είσαι κάπου στη μέσα για να έχεις συνέχεια στην επιτυχία. Οι άλλες ομάδες είναι εξίσου καλές. Δεν μπορείς να λες ότι ο Παναθηναϊκός θα παίξει με την Ζαλγκίρις και θα πεις "θα κερδίσει εύκολα" ή αν κερδίσει να πεις "ελα μωρέ, την Ζαλγκίρις κέρδισε". Δεν είναι έτσι. Μπορεί να κερδίσεις την Ζαλγκίρις και μετά να πας στην Βιλερμπάν και να χάσεις. Αν δεν παίξεις με βάση τις δυνατότητές σου και επειδή το μπάσκετ εξελίσσεται, πολύ εύκολα μπορείς να βρεθείς από το +10 στο -20. Το θέμα είναι πώς προετοιμάζεις την ομάδα σου να αντέξει αυτές τις διακυμάνσεις, ώστε στο τέλος της ημέρας, που το τέλος της ημέρας είναι ο Μάιος, να είσαι σε θέση να διεκδικήσεις όλους τους τίτλους».

-Ανέφερες την παρουσία σου στο εξωτερικό. Ποσο καλό κάνει σε έναν παίκτη, σε έναν προπονητή να βρίσκεται για χρόνια στο εξωτερικό και να απέχει από όσα γίνονται στην Ελλάδα;

«Είναι επιλογή του καθενός. Επιλογή δική μου και της οικογένειάς μου ήταν να μείνουμε στο εξωτερικό. Τα παιδιά είανι σε μια διαδικασία που καταλαβαίνουν και ασχολούνται με το μπάσκετ. Έχουν μπολιαστεί με αυτό το κομμάτι. Κάνω τη δουλειά μου. Με ό,τι αγωνία και άγχος υπάρχει. Είσαι έξω από άλλες καταστάσεις από άλλα πράγματα που δεν μου αρέσουν. Δεν κρίνω κάποιον, είναι επιλογή μου. Μου αρέσει το εξωτερικό, μου αρέσει να δουλεύω έξω. Είναι πρόκληση για μένα να είμαι έξω από την comfort zone μου και να κάνω πράγματα. Πιστεύω πολύ σε αυτό που κάνω».

-Τι σου΄εχει διδάξει η εμπειρία του εξωτερικού;

«Ένα από τα βασικά είναι πως η επιτυχία κια η αποτυχία είναι το πώς τη διαχειρίζεσαι και πώς είσαι προσγειωμένος στο καλό και στο άσχημο. Τα λόγια είναι μια χαρά, οι πράξεις είναι αυτές που δείχνουν και το πώς το κάνεις αυτό. Με βοήθησε πολύ το πέρασμα από την Ισπανία για το πώς να διαχειρίζομαι κάθε κατάσταση, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες, τα συναισθήματά μου».

-Ποια είναι η κατάσταση που θα έκανε τον Μιχάλη Κακιούζη να επιστρέψει στην Ελλάδα σαν προπονητής;

«Όταν υπάρξει κάτι ενδιαφέρον και με προοπτική στη δουλειά μου. Οι στόχοι είναι πάντα να κάνεις πρωταθλητισμό. Πρωταθλητισμό μπορεί να κάνει το χωριό μου και ο Παναθηναϊκός. Για κάποιους είναι πιο εύκολο, για κάποιους είναι καινούργιο. Όταν οι άνθρωποι που είναι γύρω από την ομάδα και έχουν τη φιλοδοξία να το πετύχουν, αυτό είναι προοπτική. Οι συνθήκες παίζουν σημαντικό ρόλο. Δεν είναι ότι δεν θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα. Τη δεδομένη χρονική στιγμή το να είμαι στο εξωτερικό, για τη δουλειά μου ή γι αυτό που θέλω να κάνω σαν εξέλιξη, είναι καλύτερα. Δεν λέω ότι δεν θέλω να είμαι στην Ελλάδα. Δεν αφορίζω τη χώρα μου. Τώρα είμαι στο εξωτερικό, σε 2 μήνες μπορεί να είμαι στην Ελλάδα, σε 2 μήνες μπορεί να είμαι στην Κίνα. Είναι η δουλειά μου τέτοια που ανά πάσα στιγμή να αλλάξω περιβάλλον».

-Είναι καλό ή κακό για έναν προπονητή να ξέρει ότι ζει με το αποτέλεσμα;

«Κακό είναι για την οικογένεια, αλλά και για σένα γιατί υπάρχει μια διαδικασία πίσω. Το να τους αλλάζεις τον τρόπο ζωής δεν είναι σωστό. Είναι λάθος. Βέβαια αποκτούν εμπειρίες. Είναι επιπλέον κίνητρο, ή ένα ακόμα άγχος για να γίνομαι καλύτερος».

-Ό Γιώργος Μπαρτζώκας όταν είχε ερωτηθεί για τον Βασίλη Σπανούλη είχε πει ότι όταν απολυθεί πρώτη φορά στην καριέρα του. Είναι έτσι τα πράγματα;

«Ο καθένας είναι όπως το βλέπει. Εγώ νιώθω τρομερά απογοητευμένος όταν χάνω ένα παιχνίδι. Κρατάει πολύ λίγο πλέον γιατί υπάρχει η επόμενη μέρα και πώς πρέπει να βελτιωθώ για να μην νιώσω αυτό το συναίσθημα. Γιατί πραγματικά νιώθω απαίσια. Στη Ρουμανία που ήμουν έγιναν κάποιες προτάσεις και από επιλογή έφυγα και πήγα στην Κύπρο και πήρα το πρωτάθλημα. Ένιωσα και αυτή τη σκέψη και τελικά η απόφασή μου αποδείχθηκε σωστή. Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να συμβαδίζουν με τη δική σου την ψυχοσύνθεση, να έχεις τους ίδιους στόχους με την ομάδα, να κάνεις πράγματα. Όλων πονάει το στομάχι μας. Σε οποιοδήποτε άθλημα, όχι μόνο στο μπάσκετ. Πρέπει ο προπονητής να είναι αναίσθητος, που δεν είναι κανένας προπονητής. Το εξωτερικό με βοήθησε να διαχειριστώ το κομμάτι της αποτυχίας ή της επιτυχίας».

-Ο Βασίλης Σπανούλης που ξέρεις εσύ, πού μπορεί να φτάσει προπονητικά;

«Είναι τι στόχους θέλει να έχει ο καθένας. Σαφώς θέλει να προχωρήσει. Όλα κρίνονται από την πορεία του καθενός. Δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον που δούλεψε ένα χρόνο. Είναι διαφορετικό. Κάποιος θα μπορούσε να πει να ξεκινήσει από χαμηλά. Κάποιος να πει να πάει σε μεγαλύτερο επίπεδο και να κάνει πράγματα. Όλα είναι θεωρητικά. Το περιοβάλλον που έχεις δίπλα σου, η αποτυχία ή η επιτυχία, στο εξωτερικό έχεις περισσότερα... κανονάκια. Είναι θέμα του πόσο μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει θα δείξει. Είναι ένα παιδιί που έχει εμπειρία, έχει τις εικόνες».

-Θα μπορούσες να περιγράψεις τις μέρες μετά τον χαμένο τελικό στην Κύπρο;

«Μέχρι τον Ιούλιο κράτησε. Όταν χάνεις ένα πρωτάθλημα στο σουτ, σαφώς πονάει. Σκέφτεσαι τι πήγε λάθος και έχασες το παιχνίδι, αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις τον πρώτο καιρό. Μετά ξεκινάς να μιλάς στους δικούς σου, μετά σταματάς να είσαι μουρτζούφλης, μετά ξεκινάς λίγο να χαμογελάς. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι τι πήγε λάθος κια έχασες το παιχνίδι .Το κάνουν όλοι. Το αμέσως μετά, που είναι και το πιο φυσιολογικό, είναο πως όταν βρεθούμε στην ίδια θέση πάλι η ίδια συνθήκη να μην μου κοστίσει. Να έχω δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες, ώστε να χάσω από κάτι άλλο. Στο τέλος της ημέρας κάνεις μα γενική εικόνα και προσπαθείς να αποτρέψεις άσχημα πράγματα».

-Κάποιος που έκανε μεγάλη καριέρα σαν παίκτης βλέπουμε πολλές φορές να μην μπορεί να κάνει ανάλογη καριέρα σαν προπονητής. Αυτό γιατί συμβαίνει;

«Γιατί δεν έχει την ίδια δίψα που είχε σαν παίκτης. Ή γιατί ίσως να θεωρεί πως αυτό που έκανε εκείνος είναι το απόλυτο και το σωστό και για κάποιον που μένει κολλημένος σε προηγούμενες καταστάσεις και δεν εξελιχθεις με βάση της εμπειρίες που έχεις, θα τρέχεις για να προλάβεις».

-Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Από αυτά που έχεις ζήσει κια αυτά που βλέπεις, τι δεν πηγαίνει καλά στην Εθνική;

«Είναι η περίοδος η οποία είναι λογικό να κάνουμε κοιλιά. Θα μου πεις, 14 χρόνια κοιλιά; Οι υπόλοιπες χώρες είναι καλύτερες. Τόσο απλό. Αυτή τη στιγμή είναι καλύτερες από εμάς».

-Έχουμε μείνει στις επιτυχίες της δεκαετίας του 2000;

«Το να θυμάσαι την ιστορία σου δεν είναι κακό. Όποιος ξεχνάει την ιστορία του δεν έχει μέλλον. Το να θεωρείς όμως ότι έγινε κάτι το 2004, το 2005, το 2006 και αυτό θα σε οδηγήσει, μαζί με το 2009 που πήραμε το τελευταίο μετάλλιο. Αν δεν τρέξεις με τις εξελίξεις θα μείνεις πίσω. Όπως η δική μας φουρνιά ήταν καταπληκτική, έτσι και η φουρνιά των Γερμανών τώρα είναι τρομερή. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι κάποιες χώρες είναι καλύτερες από εμάς. Δεν λέω΄ότι εμείς πρέπει να τα παρατήσουμε. Πρέπει κι εμείς να γίνουμε ακόμα καλύτεροι, κάτι κάνουν καλύτερα από εμάς. Το τι κάνουν καλύτερα πρέπει να ψαχτούμε. Αυτό που κάνουν οι Ισπανοί δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς, άλλο το ταπεραμέντο μας, άλλος ο αθλητισμός μας. Πρέπει να πάρουμε μια γεύση να τη βάλουμε στο δικο μας κομμάτι. Δεν νομίζω ότι με βάση την εικόνα των ομάδων στο Παγκόσμιο και κοιτάζοντας τις ομάδες της οκτάδας μπορούμε να πούμε ότι ήμασταν καλύτεροι από κάποιον. Σε καμία περίπτωση».

-Ο Μιχάλης Κακιούζης θα ήταν θετικός σε ένα κάλεσμα της Εθνικής;

«Εύκολα. Το να εκπροσωπείς τη χώρα σου. Μέσα μου ξέρω την απάντηση. Η Εθνική ομάδα με έκανε γνωστό, μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω πράγματα και όταν υπάρχει στη μέση η Εθνική δεν υπάρχει θέλω ή δεν θέλω. Δεν λέω ότι κάποιος πρέπει να ξεκουραστεί ή έχει άλλα στο μυαλό του. Σου λέω την άποψή μου σαν Μιχάλης. Η άποψή μου είναι πως η μεγαλύτερη τιμή είναι να εκπροσωπείς τη χώρα σου. Ή οποιαδήποτε χώρα. Είτε μου το πει η Κύπρος είτε κάποια άλλη χώρα. Είναι μεγάλη τιμή να εκπροσωπείς ένα έθνος, όλα τα βλέμματα να είναι στραμμένα πάνω σου».

-Με το κομμάτι των νατουραλιζέ είσαι υπέρ;

«Το κομμάτι των νατουραλιζέ υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Οπότε τι μας κάνει εντύπωση;»

-Την παρουσία του Τόμας Ουόκαπ πώς την είδες στην Εθνική;

«Ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής. Παικτικά, ναι ήταν ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής. Το αν πρέπει να είναι ή όχι, αυτό είναι πολύ μεγάλη ιστορία. Το μπάσκετ γίνεται παγκόσμιο. Είναι μεγάλη κουβέντα και το πώς πρέπει να προλάβεις κι εσύ τις εξελίξεις. Αν έχεις την υπομονή. Θες αποτελέσματα άμεσα; Πρέπει να προχωρήσεις σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Θες αποτελέσματα μακροπρόθεσμα; Τότε πας στο Παγκόσμιο με Ρογκαβόπουλο, Μωραϊτη, Λούντζη και λες εγώ θέλω να βγω 19ος και δεν με νοιάζει γιατί δημιουργώ μια βάση για τα επόμενα 5-6 χρόνια».

-Το φετινό καλοκαίρι η ΑΕΚ έφερε στην Ελλάδα τον Ζοάν Πλάθα. Περίμενες μια τέτοια κίνηση;

«Υπό άλλες συνθήκες ναι, υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν την περσινή σεζόν όχι. Και το λέω με πολλή αγάπη. Το τι αισθάνομαι για την ΑΕΚ, ό,τι κι αν λέει ο οποιοσδήποτε ούτε καν με αγγίζει. Με τις κινήσεις που έγιναν αυτό το καλοκαίρι η ΑΕΚ προσπαθεί να μπει μέσα σε μια διαδικασία να διεκδικήσει κάτι καλύτερο φέτος. Ο Πλάθα είναι ένας καταξιωμένος προπονητής με άλλη φιλοσοφία και έρχεται από ένα πρωτάθλημα που υπάρχει υγεία και οργάνωση. Αν υπάρξει αυτό θα μεταδώσει τις εικόνες και τις εμπειρίες του».

-Επειδή τον ξέρεις από τις μεταξύ σας αναμετρήσεις στην Ισπανία, τι μπορεί να φέρει στην ΑΕΚ;

«Η ΑΕΚ είναι μια νέα ομάδα. Τελείως καινούργια ομάδα και δυστυχώς δεν έχει βάση ελληνική. Δεν υπάρχει μια βάση για να δημιουργήσεις ένα σύνολο να το εξελίσσεις. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει η ΑΕΚ. Το είχε και το χάλασε μόνη της με παίκτες όπως ο Μωραϊτης, ο Ρογκαβόπουλος, ο Τσαλμπούρης. Γιατί οι προηγούμενοι δεν επενδύσανε στα παιδιά αυτά. Υπάρχει η άποψη ότι εδώ και τώρα πρέπει να κερδίσουμε. Το καταλαβαίνω ότι υπάρχει αυτή η πίεησ. Η ΑΕΚ είναι τεράστιο μέγεθος. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και μια σταθερότητα σε αυτό που κάνει, ώστε το στραβοπάτημα και το ταρακούνημα θα το ξεπεράσει και θα είναι καλύτερη».

-Τα αισθήματά σου για την ΑΕΚ ουδέποτε τα έκρυψες. Πώς ένιωσες βλέποντας την ανέγερση του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια;

«Τρομερό! Έχω μεγαλώσει σε αυτό το γήπεδο. Τρομερό το συναίσθημα. Επιτέλους η ομάδα απέκτησε το σπίτι της. Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, το σπίτι της ΑΕΚ είναι η Νέα Φιλαδέλφεια. Ούτε το ΟΑΚΑ, ούτε πουθενά. Είναι η πραγματικότητα. Είδες πόσο αγκάλιασε το γήπεδο ο κόσμος και πώς όλη η περιοχή, που ήταν νεκρή αναβαθμίστηκε. Είναι πράγματα και είναι ένα γήπεδο που η ομάδα έπρεπε να έχει το δικό της γήπεδο. Έχω ζήσει όλη την παιδική μου ηλικία στα Φιλαδέλφεια και τώρα βλέπεις αυτό το γήπεδο. Ανυπομονώ να πάω».

-Ματίας Αλμέιδα. Είναι άνθρωπος με τρέλα για το ποδόσφαιρο και τη ζωή...

«Μου αρέσει πάρα πολύ και συμβαδίζουμε στον τρόπο σκέψης. Μου αρέσει το πάθος του. Η ικανότητα είναι αναμφισβήτητη, δεν το αναφέρω καν. Το πάθος του, το πώς διαχειρίζεται την επιτυχία και την αποτυχία. Το πώς μιλάει και προσεγγίζει τους παίκτες, το πώς προστατεύει την ομάδα από τα γύρω-γύρω. Και είμαστε σε μια χώρα που η τοξικότητα βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το πώς βάζει μπροστά τον εαυτό του, χωρίς να τον νοιάζει να φθαρεί έιναι ακριβώς πώς πρέπει να είναι ένας προπονητής».

-Πόσο κοντά στα «θέλω» του Μιχάλη Κακιούζη είναι όλο αυτό;

«Είναι ακριβώς αυτό που θέλω να κάνω, είναι ακριβώς αυτό που είμαι. Αυτό που κάνω εγώ στα αποδυτήρια είναι διαφορετικό από αυτό που θα βγει έξω, δεν πειράζει κανείς την ομάδα».

-Όνειρα και αλήθειες 2, πότε το περημένουμε;

«Τη δεδομένη χρονική στιγμή υπάρχει στο μυαλό μου να το κάνω, αλλά όχι στο άμεσο μέλλον. Είναι εξέλιξη. Δεν είπα κάτι στο πρώτο βιβλίο που δεν ίσχυε. Ήταν πράγματα που έζξησα και τα έβλεπα εγώ. Πάντα μέσα από τη δική μου οπτική γωνία του πώς ένιωθα πράγματα.