Ο Στράτος Κουκουλεκίδης αποκλειστικά στο Sportal: «Το Final 4 στο Άμπου Ντάμπι σημαίνει πολλά για το μπάσκετ»

Ο προπονητής της πρωταθλήτριας ομάδας στη Σαουδική Αραβία, Αλ Χιλάλ, Στράτος Κουκουλεκίδης, μιλά αποκλειστικά στο Sportal για τη ζωή στη Μέση Ανατολή, για την απόφαση της Euroleague να γίνει το Final 4 στο Άμπου Ντάμπι, καθώς και για το μέλλον του μπάσκετ.

Ο Θεσσαλονικιός κόουτς, ο οποίος έχει δουλέψει στο παρελθόν στα Σκόπια (Στρούμιτσα), στην Κύπρο (Απόλλων Λεμεσού), στην Κίνα (Σιντσουάν), στην Τυνησία (Ράντες) έβαλε την υπογραφή του σε διετές συμβόλαιο με την Αλ Χιλάλ. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους, ενώ τελευταίος του σταθμός ήταν η Αλ Χιλάλ με την οποία κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα στη Σαουδική Αραβία.

Ο Έλληνας προπονητής μετρά περισσότερα από 10 χρόνια εκτός ελληνικών συνόρων, ενώ χάρη σε εκείνον η ομάδα της Αλ Χιλάλ μετά από 20 χρόνια σκέφθηκε πρωταθλήτρια στη Σαουδική Αραβία. Όπως είναι λογικό και επόμενο, ο προπονητής γνώρισε την αποθέωση και για τη Μέση Ανατολή και αντιμετωπίζεται σαν «θεός». Απόδειξη αυτού; Το 2022 αναδείχθηκε με το 95% της σχετικής ψηφοφορίας προπονητής της χρονιάς στη χώρα.

Το Sportal εξασφάλισε αποκλειστική συνέντευξη από τον Στράτο Κουκουλεκίδη:

-Όταν σας έγινε η πρόταση είχατε δεύτερες σκέψεις ως προς το μέρος που θα πηγαίνατε; Αντιμετωπίσατε δυσκολίες; «Όχι! Δεν είχα κανένα πρόβλημα, όπως δεν έχω όπου κληθώ να δουλέψω. Το πιο σημαντικό από όλα είναι να κατανοείς πού πηγαίνεις, σίγουρα να διαβάζεις κάποια πράγματα για τη χώρα που πρόκειται να εργαστείς. Είχα μεγάλη βοήθεια από τον Τυνήσιο προπονητή που ήταν στις ακαδημίες, ο οποίος με βοήθησε να καταλάβω πολλά πράγματα για τη νοοτροπία των παικτών, τη κουλτούρα και γενικά νομίζω ήμουν «διαβασμένος» όπως κάνω πάντα σε όλες τις χώρες που πηγαίνω. Το πιο σημαντικό είναι ότι πηγαίνεις να κάνεις τη δουλειά που γνωρίζεις. Το μπάσκετ είναι το ίδιο σε όλο το κόσμο. Δουλεύεις και προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο για την ομάδα».

-Πώς είναι για έναν Έλληνα να δουλεύει στην Μέση Ανατολή; «Αρχικά να πω ότι δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα αν δεν είχα τη στήριξη της οικογένειας μου, πάνω από όλα της γυναίκας μου , των παιδιών μου , του περιβάλλοντος μου και του αδερφού μου . Είναι ένας πυλώνας που μου δίνει δύναμη-εκτός από την αγάπη. Μου δίνει το κίνητρο να φέρω εις πέρας αυτό που αναλαμβάνω και θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο δώρο να έχω τη στήριξη αυτών των ανθρώπων και να γίνεται έτσι πιο εύκολη η μετάβαση μου στο εξωτερικό. Δεν είναι εύκολο. Οι συνθήκες λόγω ζέστης είναι πέρα από τα δικά μας όρια αλλά αν έχεις αυτή τη στήριξη που έχω εγώ , μπορείς να τις ξεπεράσεις. Μη ξεχνάμε πως ο άνθρωπος όταν θέλει μπορεί να τα ξεπεράσει όλα. Είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά, κουβαλώντας την προέλευση σου ,το ότι είσαι ένας Έλληνας είναι πρωτεύον πηγαίνοντας να δουλέψεις εκεί. Πρέπει να σας πω ,ότι αγαπάνε πολύ τους Έλληνες. Είναι κράτη που όπως και εμείς πιστεύουν πολύ στον θεσμό της οικογένειας οπότε ήταν εύκολη μετάβαση. Είμαι ένας οικογενειάρχης που προσπαθώ να δουλέψω όσο το δυνατόν καλύτερα , αυτό εκτιμήθηκε πάρα πολύ και νομίζω ότι ήταν ένα συστατικό το οποίο μας ένωσε. Όπως σας είπα, είναι μεγάλη τιμή όχι σαν «Στράτος Κουκουλεκίδης» αλλά σαν Έλληνας προπονητής να δουλεύει σε τέτοια κράτη πολύ φιλικά».

-Ανακοινώθηκε πρόσφατα πως το Final4 θα λάβει χώρα στο Άμπου Ντάμπι. Πώς σας φαίνεται αυτό; Πιστεύετε ότι είναι προάγγελος ενδεχομένως για την είσοδο του Ντουμπάι στην Ευρωλίγκα; «Είναι πολύ σημαντικό να διεξαχθεί το Final4 στο Άμπου Ντάμπι. Είναι σίγουρα πολύ καλό για τις γύρω χώρες, για τις χώρες του κόλπου, γιατί όπως ξέρουμε εκεί το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Ένα τέτοιο γεγονός θα σημάνει πολλά πράγματα για το μπάσκετ το οποίο θα κατακτήσει κατά πολύ κάποιες από αυτές τις χώρες. Σίγουρα υπάρχει πίεση υπό το καθεστώς του ποδοσφαίρου, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει γιατί σαν λαοί είναι άνθρωποι που τους αρέσουν οι εναλλαγές και οι διακυμάνσεις των σκορ και νομίζω ότι είναι στο «πετσί» τους. Θυμίζω ότι κάτι ανάλογο έγινε και στην χώρα μας, την Ελλάδα, το ποδόσφαιρο μέχρι τη δεκαετία του 80 ήταν νούμερο ένα, αλλά από εκεί και μετά έγινε κάτι το οποίο επηρέασε πάρα πολύ την εξέλιξη του μπάσκετ. Μην ξεχνάμε ότι στο Ντουμπάι γίνονται αγώνες NBA κάθε χρόνο. Νομίζω ότι σιγά σιγά σε όλα τα κράτη του κόλπου θα μπει το μικρόβιο του μπάσκετ».

-Παρακολουθείτε τις ελληνικές ομάδες, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό; Ποια είναι η πρόβλεψή σας για το Final4; «Φυσικά και παρακολουθώ τις ελληνικές ομάδες, όχι μόνο τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, όλο το πρωτάθλημα. Έλληνας είμαι. Από τη στιγμή που θα έχω τον χρόνο θα παρακολουθήσω όλους τους αγώνες. Τώρα όσον αφορά τις δύο αυτές ομάδες, είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για Final4 αλλά είναι ευχής έργον οι ομάδες μας αφού συμμετέχουν στο υψηλότερο πρωτάθλημα της Ευρωλίγκας, να τις βλέπουμε πάντα στον μεγαλύτερο θεσμό που είναι το Final4. Είναι ό,τι καλύτερο για να διαιωνίζεται η αξία του μπάσκετ στην Ελλάδα».

-Έχετε δηλώσει πως το πιο οργανωμένο κλαμπ που έχετε δουλέψει είναι η Αλ Χιλάλ, από ποια άποψη το λέτε; «Η Αλ Χιλάλ είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ στην Μέση Ανατολή και αυτή τη στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή στον κόσμο όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Δεν σας κρύβω όμως πως όταν αναφέρομαι για «οργανωμένο κλαμπ»- αυτή τη στιγμή είναι εταιρία - έχω να σας πω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι όλα κυλούν στους ρυθμούς της τάξης , σε όλα υπάρχει ιεραρχία . Σε όλα τα πράγματα υπάρχουν 2-3 άνθρωποι που προσπαθούν να επιλύουν προβλήματα, υπάρχει ο πρόεδρος, ο CEO , οι μάνατζερ των ομάδων, οπότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όλα επιλύονται στη στιγμή και το μοναδικό μέλημα των παικτών και των προπονητών σε όλα τα σπορ που είναι υπό τη αιγίδα της Αλ Χιλάλ, είναι να έχουν στόχο τις αθλητικές επιδόσεις και να είναι συγκεντρωμένοι στο πρωτάθλημα. Είναι οι προπονήσεις, οι αγώνες και η εμπιστοσύνη η οποία υπάρχει σε όλους. Ναι λοιπόν, το θεωρώ ένα από τα κορυφαία κλαμπ στον κόσμο και είναι πολύ μεγάλη τιμή να είμαι μέλος σε αυτό το κλαμπ».

-Μετά από όλα τα χρόνια που λείπετε από την Ελλάδα, έχετε σκοπό να επιστρέψετε; Σας λείπει το μπάσκετ στην Ελλάδα; Η νιώθετε ότι στο εξωτερικό το μπάσκετ βρίσκεται πιο μπροστά ; «Από την Ελλάδα λείπω για το μπάσκετ, που είναι η δουλειά μου. Από εκεί και πέρα εγώ είμαι ανοικτός σε οποιαδήποτε πρόταση μου γίνεται είτε είναι από την Ελλάδα είτε από το πιο απομακρυσμένο μέρος του κόσμου. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι υπάρχει η αξιοκρατία, ζητούν το βιογραφικό σου πριν καταλήξουν σε συμφωνία μαζί σου. Αυτή τη στιγμή από την Ελλάδα σίγουρα λείπω κάποια χρόνια , οπότε είναι λίγο δύσκολο να μπεις στο ελληνικό πρωτάθλημα ,αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Μου λείπει η Ελλάδα αλλά το πιο σημαντικό είναι να μπορώ να επισκέπτομαι την χώρα γιατί νιώθω όμορφα με την οικογένεια μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Κάποια στιγμή ίσως επιστρέψω αρκεί να υπάρξει η πρόταση. Δεν λέω ποτέ «όχι» όταν είναι για μπάσκετ. Βάζουμε κάτω τις συνθήκες, βάζουμε κάτω τα πάντα, τους στόχους και από εκεί και πέρα έρχεσαι σε συμφωνία με οποιοδήποτε κλαμπ δείξει ενδιαφέρον. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον από την Ελλάδα, οπότε είναι μάταιο να μιλάμε για αυτό. Αν βρούμε τη «χρυσή τομή» γιατί όχι να μην δουλέψω και στην Ελλάδα...»

-Ποια είναι η κορυφαία στιγμή στην καριέρα σας; « Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα μου, σας μιλάω ειλικρινά, πέρα από τα πρωταθλήματα - είτε αυτό λέγεται πρωτάθλημα στην Κίνα είτε στα Σκόπια, στο Κόσοβο ή στην Τυνησία- η μεγαλύτερη στιγμή για μένα είναι όταν με φωνάζουν « Μουντίρ Στράτος» , ο κόουτς Στράτος δηλαδή στα Αραβικά και ο «Γιουνάνι» είναι πολύ σημαντικό να σε αποκαλούν με το προσωνύμιο της χώρας που ανήκεις και νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα που κατόρθωσα να γίνω αναγνωρίσιμος σε όλο τον κόλπο. Οι άνθρωποι βλέπουν πέρα από τις επιτυχίες ,τη συμπεριφορά και πολλά άλλα πράγματα που δημιουργούν μια προσωπικότητα και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο βραβείο . Εκτός όμως από αυτό μπορώ να προσθέσω και τη φετινή χρονιά με την Αλ Χιλάλ ,που κατακτήσαμε και τους 5 εγχώριους τίτλους , ως η κορυφαία ομάδα στην Σαουδική Αραβία τα τελευταία 20 χρόνια και νομίζω αυτό ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα που τόσο σήμερα όσο και σε αρκετά χρόνια από τώρα θα το συζητάνε σε αυτή τη χώρα.»

-Θέλω να σχολιάσετε τη δήλωση που έκανε ο πρόεδρος της Χάποελ Τελ Αβίβ πως από το καλοκαίρι θα υπάρξει μία νέα λίγκα που θα ανταγωνιστεί την Ευρωλίγκα. Πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο θα είχε ενδιαφέρον; Θα φέρει μεγάλες αλλαγές στο μπάσκετ γενικότερα; «Δεν θέλω να σχολιάσω τέτοιες δηλώσεις. Σίγουρα το μπάσκετ όπως θα ξέρετε, κάποια στιγμή με τη δημιουργία της Ευρωλίγκα είχε αναστατώσει τα πρωταθλήματα της FIBA σίγουρα όμως σε βάθος χρόνου και στην μετεξέλιξη της Ευρωλίγκα αυτή τη στιγμή είναι μετά το NBA, από τα κορυφαία πρωταθλήματα. Ποτέ μη λες ποτέ, δε ξέρεις τι μπορεί να γίνει . Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να υπάρξει μία νέα λίγκα η οποία θα αποτελείται από πολύ μεγάλες ομάδες. Δεν ξέρεις όμως τι φέρνει το αύριο, ας είμαστε αυτή τη στιγμή ρεαλιστές να δούμε τι ακριβώς γίνεται και ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μπάσκετ. Γενικά πιστεύω ότι η Ευρωλίγκα αυτή τη στιγμή έχει «όλα τα φώτα» επάνω της».

-Για τους προπονητές ή τους παίκτες που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στη Μέση Ανατολή , τι θα τους λέγατε; «Σίγουρα οι παίκτες και οι προπονητές και το λέω με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση, καλό θα ήταν να δοκιμάσουν, όπως πρέπει να δοκιμάζουν και παντού όπου καλούνται. Το μπάσκετ δεν έχει όρια, δεν έχει κέντρα εξουσίας. Το μπάσκετ είναι το ίδιο σε όλο τον κόσμο. Σίγουρα υπάρχουν χώρες που είναι προηγμένες μπασκετικά. Αυτή τη στιγμή μπορώ να σας πω ότι στη Σαουδική Αραβία το μπάσκετ έχει ανέβει πολλά σκαλοπάτια, πάρα πολλοί Αμερικανοί - και γνωστά ονόματα- θέλουν να έρθουν. Νομίζω ότι στα επόμενο χρόνια θα μπορέσει να προσελκύσει ακόμα περισσότερα ονόματα. Μη ξεχνάμε ότι μαζί μου έφερα στη Σαουδική Αραβία, περίπου 7 προπονητές, μπόρεσα και βρήκα τρόπο να έρθουν. Να ξέρετε ένα πράγμα : «Όπου και αν δουλεύεις , ό,τι και αν κάνεις πρέπει να το κάνεις με συνέπεια, με αγάπη να μην εξετάζεις αν βρίσκεσαι στην Σαουδική Αραβία ή στην Κίνα, να θεωρείς «όπου γη-πατρίς» και έτσι θα είσαι ελεύθερος να παρουσιάσεις πολλά πράγματα και την ικανότητα σου για να μπορείς να επιβιώσεις.

«Πολλοί φίλοι μου, μου λένε: "βρήκες την Ιθάκη σου". Σας λέω και πάλι, για μένα η Ιθάκη είναι η Ελλάδα. Εδώ είναι ο τόπος μου. Αγαπάω τα μέρη που δουλεύω αλλά δεν παύω να είμαι Έλληνας και να θεωρώ την Ελλάδα το πρώτο σπίτι μου, η μεγάλη μας αγάπη για την πατρίδα μας, η οικογένεια μας και όλους αυτούς που μας αγαπάνε».