Ο Χρήστος Ζαφείρης άνοιξε την καρδιά του στo Sportal με αφορμή την απόφασή του να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδας και μεταξύ άλλων έκανε μία αναδρομή της καριέρας του, φτάνοντας μέχρι το σήμερα. Η πρόταση της Σλάβια Πράγας, η προσέγγιση του Μάκη Γκαγκάτση και το ενδεχόμενο επιστροφής στη χώρα μας για κάποια ομάδα της Stoiximan Super League.

Ένα από τα πρόσωπα που βρίσκονται στο επίκεντρο της αθλητικής επικαιρότητας, είναι δίχως αμφιβολία αυτό του Χρήστου Ζαφείρη. Όπως έγινε γνωστό πριν από μερικές ώρες, ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής της Σλάβια Πράγας πήρε μία σημαντική απόφαση για το ποδοσφαιρικό του μέλλον, καθώς θα εκπροσωπήσει την Εθνική Ελλάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Ο νεαρός μέσος της Σλάβια Πράγας επέλεξε την επίσημη αγαπημένη, ωστόσο λόγω της FIFA δεν μπόρεσε να βρεθεί στις κλήσεις του Σέρβου τεχνικού για τα παιχνίδια του Σεπτεμβρίου. Έτσι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα ντυθεί για πρώτη φορά στα «γαλανόλευκα» τον ερχόμενο Οκτώβρη.

Ο 21χρονος χαφ μπορεί να αγωνιστεί με την ίδια ευκολία σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής, είναι συνεπής στα ανασταλτικά του καθήκοντα και φαίνεται να είναι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα, με το μέλλον του να είναι λαμπρό.

Πρόκειται για ένα σπάνιο ταλέντο που έχει κάνει τη διαφορά στο πρωτάθλημα της Τσεχίας και θα μας απασχολήσει το επόμενο χρονικό διάστημα ακόμη περισσότερο.

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, ο Χρήστος Ζαφείρης μίλησε στο Sportal για την επιλογή του, τα παιδικά του χρόνια και τη Σλάβια Πράγας, ενώ αποκάλυψε αν έχει δεχτεί ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο Sportal:

Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια και πώς προέκυψε το ταξίδι στη Νορβηγία;

«Όταν ήμουν 9 χρονών, οι γονείς μου πήραν την απόφαση να μεταναστεύσουμε και να πάμε να μείνουμε στη Νορβηγία για ένα καλύτερο μέλλον. Είχαμε κάτι γνωστούς εκεί, είπαμε να το δοκιμάσουμε και τον Ιούνιο του 2012 μετακομίσαμε οριστικά. Νωρίτερα, όσο βρισκόμασταν στην Ελλάδα, έπαιζα στην ακαδημία του Παναθηναϊκού, ενώ όσο ήμουν πιο μικρός αποτέλεσα μέλος μερικών ακόμη ακαδημιών».

Πού έκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα στη Νορβηγία;

«Όταν πήγα στη Νορβηγία, τον πρώτο καιρό ταξίδευα 1,5 ώρα για να φτάσω στην ακαδημία μου. Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να βρω, καθώς ψάχναμε μία σχολή που θα μπορεί να εξελίξει μικρούς ποδοσφαιριστές και θα προσφέρει όλα τα προνόμια. Αυτή η ακαδημία ήταν η Φόρνεμπου. Μετά συνέχισα στη Λίλεστρομ, που είναι ομάδα Α΄ Εθνικής κι έπειτα καταλήξαμε με κάτι φίλους μου και συμπαίκτες μου στη Φιέλχαμαρ.

Στα 13 μου πήρα την απόφαση να πάω στην ακαδημία της Βαλερένγκα κι εκεί έκατσα μία τριετία, μέχρι την ηλικία των 16 ετών. Έπειτα έκανα το πρώτο μεγάλο βήμα της καριέρας μου κι έπαιξα στη Β΄ Εθνική με τη φανέλα της Γκρόρουντ. Εκεί έκανα και το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο. Τότε ήρθε στη ζωή μου και η Χαούγκεσουντ, η οποία με απέκτησε κι αποτέλεσε τον τελευταίο μου σταθμό πριν τη Σλάβια».

Είχες από μικρός το... μικρόβιο να γίνεις ποδοσφαιριστής;

«Από μικρός ποδόσφαιρο έπαιζα. Μία ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου με μία μπάλα. Δεν έχω σταματήσει ποτέ, πάντα μου άρεσε αυτό το άθλημα. Με είχε βάλει ο πατέρας μου πρώτη φορά να παίξω και μετά... κόλλησα».

Ποιος ήταν αυτός που σε βοήθησε να εξελιχθείς και οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες;

«Από τον κύκλο μου, όλη η οικογένειά μου ήταν εκεί να με στηρίξει στα εύκολα και στα δύσκολα, με τον πατέρα μου να αποτελεί το μεγαλύτερο στήριγμα. Όσον αφορά στο αθλητικό κομμάτι, ο προπονητής που είχα στη Βαλερένγκα με βοήθησε πιο πολύ απ΄ όλους. Μαζί του εξελίχθηκα αρκετά και άρχισα να βρίσκω αυτόν το ρόλο του ''6αριού'' και ''8αριού''».

Πώς έζησες το κεφάλαιο Εθνική Νορβηγίας;

«Δεν έχω να πω κάτι αρνητικό για την Εθνική Νορβηγίας. Πήρα τις ευκαιρίες μου και προσπάθησα για το καλύτερο. Σε αυτήν τη χώρα προσπαθούν να παίζουν από μικρή ηλικία και σε όλες τις ηλικίες, όπως η ομάδα ανδρών. Οπότε από μικροί είμαστε ποτισμένοι με αυτήν τη νοοτροπία και δεν συναντούσαμε διαφορές κάθε φορά που αναβαθμιζόμασταν.

Σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένος από την παρουσία μου στην Εθνική Νορβηγίας. Στην αρχή δεν βρισκόμουν σταθερά στις κλήσεις του προπονητή. Δεν ήμουν ένα μεγάλο όνομα που θα είχε μόνιμη θέση στην ομάδα κι έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να το κερδίσω με το σπαθί μου.

Κάποια στιγμή η Κ16 της Νορβηγίας πήρε μέρος σε ένα τουρνουά κι επειδή τραυματίστηκε ένας ποδοσφαιριστής, εγώ ήμουν αυτός που πήρα τη θέση του στην αποστολή. Εκεί άρπαξα την ευκαιρία, βγήκα ο καλύτερος παίκτης της ομάδας μου στο συγκεκριμένο τουρνουά, μετρώντας 2 γκολ και 1 ασίστ. Είχα εξελιχθεί πάρα πολύ, όμως ακολούθησε ο covid και κάναμε ένα μπρέικ.

Εκμεταλλεύτηκα αυτό το διάστημα της καραντίνας, δούλεψα σκληρά, βελτίωσα το φυσικό μου κομμάτι, τις αντοχές μου, καθώς θεωρούσα πως με την επιστροφή μου στη δράση θα πρέπει να έχω εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Είχα φτάσει στην ηλικία των 20 ετών. Όταν επιστρέψαμε πάλι μετά την εξάπλωση του ιού, εγώ κατάφερα να κάνω ένα μικρό... μπαμ.

Με την επιστροφή στη δράση, αποτέλεσα ένα σταθερό κομμάτι της Εθνικής κι αυτό οφείλεται στη δουλειά μου».

Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον της Σλάβια και πως το βίωσες;

«Η πρόταση και το ενδιαφέρον της Σλάβια Πράγας με έκανε να νιώσω πολύ ωραία. Όσο ήμουν στη Νορβηγία, εγώ αλλά και γενικότερα όλοι οι παίκτες είχαμε το άγχος για το αν θα καταφέρουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα στην καριέρα μας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα το νορβηγικό ποδόσφαιρο έχει δει μεγάλη άνοδο, όμως ποτέ δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις.

Εγώ ποτέ δεν έπαιξα σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Νορβηγίας. Πάντα πάλευα για να αποφύγω τον υποβιβασμό. Ήταν διαφορετικοί οι στόχοι της ομάδας μου. Οπότε πάντα είχα το άγχος για την επόμενη μέρα και το μέλλον μου.

Η πρόταση της Σλάβια ήταν πολύ σημαντική και άλλαξε τα πάντα. Εδώ οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες σε σχέση με τις προηγούμενές μου ομάδες. Με τη Σλάβια παλεύουμε για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, υπάρχει μεγαλύτερη πίεση. Αυτό σε βοηθάει σίγουρα να εξελιχθείς σαν αθλητής, καθώς ο στόχος είναι η νίκη και μόνο η νίκη».

Πότε σκέφτηκες πρώτη φορά την Εθνική Ελλάδας; Υπήρξε κάποιος που να σε προσέγγισε και παλαιότερα;

«Με την Εθνική Ελλάδας είχα μία μικρή παρουσία στην Κ16, όμως μετά δεν με κάλεσαν ξανά. Ίσως να μην τα είχα πάει και καλά τότε. Μετά με κάλεσε η Εθνική Νορβηγίας, καθιερώθηκα εκεί και δεν είχα το μυαλό μου πουθενά αλλού. Γι΄ αυτό και δεν γνώριζα τι θα σκεφτόμουν αν θα έρθει αυτή η ευκαιρία από την Εθνική Ελλάδας.

Η πρόταση της Ελλάδας έγινε τώρα με την έλευση του κύριου Γκαγκάτση στην ΕΠΟ και με την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Εγώ Έλληνας νιώθω, παρότι έχω εκπροσωπήσει τη Νορβηγία. Σίγουρα την αγαπάω, αλλά στην Ελλάδα έχω γεννηθεί και το δέσιμο είναι ιδιαίτερο. Όταν ήρθε αυτή η ευκαιρία και άκουσα αυτά που είχαν να μου πουν οι ιθύνοντες της Εθνικής Ελλάδας, πείστηκα και θεώρησα ιδανική την ευκαιρία.

Από την άλλη όμως, δεν θεωρώ πως επειδή έχω μιλήσει κι έχω πει το ναι, πως η θέση μου θα είναι δεδομένη. Αυτό μου δίνει ένα έξτρα κίνητρο να συνεχίσω να προπονούμαι σκληρά. Πολλοί μπορεί να θεωρούν πως έχω κλεισμένη θέση στην ομάδα επειδή παίζω στη Σλάβια Πράγας κι επέλεξα την Εθνική, όμως δεν ισχύει αυτό.

Αν καταφέρω να βρεθώ στις κλήσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κάποια στιγμή, θέλω να αρπάξω την ευκαιρία και να αποδείξω τις δυνατότητές μου. Κάθε φορά θέλω να δίνω τα πάντα για το εθνόσημο και να κάνω τον κόσμο περήφανο».

Σε συμβούλευσε κάποιος για να πάρεις αυτήν την απόφαση;

«Με την οικογένειά μου μιλάμε για τα πάντα. Όλοι είμαστε υπέρ αυτής της απόφασης. Οι δικοί μου άνθρωποι μου έδωσαν συμβουλές, μου είπαν κάποια πράγματα, όμως στο τέλος αυτός που αποφασίζει είμαι εγώ, καθώς εγώ θα εκπροσωπήσω τη χώρα μου. Και το αντίθετο να μου έλεγαν, θα τους άκουγα αλλά θα έπαιρνα τη δική μου απόφαση. Στην οικογένειά μου όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι με αυτήν την εξέλιξη».

Έχεις βρεθεί ποτέ στο στόχαστρο ελληνικής ομάδας;

«Δεν έχω ακούσει ποτέ για ενδιαφέρον ελληνικής ομάδας. Κάποτε έκανα λίγες προπονήσεις με την Κ19 του Ολυμπιακού, διότι ήθελα να δω σε τι επίπεδο βρίσκονται στην Ελλάδα τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία».

Θα σκεφτόσουν ποτέ να γυρίσεις στην Ελλάδα για κάποια ομάδα της Super League;

«Σίγουρα θα εξέταζα και θα ζύγιζα τις προτάσεις που θα είχα στα χέρια μου, όμως πιστεύω πως στο τέλος θα έδινα αρνητική απάντηση. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει δείξει μεγάλα σημάδια βελτίωσης τα τελευταία χρόνια και το παρακολουθώ. Έχουμε δει και τις μεγάλες ομάδες να τα πηγαίνουν εξαιρετικά στην Ευρώπη, με αποκορύφωμα την επιτυχία του Ολυμπιακού στο Conference League.

Η προτεραιότητά μου είναι να μείνω στο εξωτερικό και να καταφέρω μία μέρα να αγωνιστώ σε κάποιο από τα κορυφαία πρωταθλήματα. Γι΄ αυτό δουλεύω σκληρά κι αυτός είναι ο μεγάλος μου στόχος».

Υπάρχει άλλος Έλληνας παίκτης στη Νορβηγία σαν και σένα;

«Στη Νορβηγία όχι δεν υπάρχει παίκτης που να αποτελεί την ίδια περίπτωση με τη δική μου. Εγώ γνωρίζω μόνο τον Κωνσταντίνο Καρέτσα, ο οποίος είναι πιο μικρός και τον Λεωνίδα Στεργίου της Εθνικής Ελβετίας».

Και τέλος, ένα σχόλιο για τον Έρλινγκ Χάαλαντ:

«Δεν έχω παίξει ποτέ μαζί του, τον έχω συναντήσει σε διακοπές. Ο κόσμος στη Νορβηγία είναι περήφανος γι΄ αυτόν και για τα όσα έχει καταφέρει. Μερικοί από αυτούς βρίσκονται σε... σοκ και δεν μπορούν να πιστέψουν στην εξέλιξή του».